Dinsdag 31 augustus

Dinsdag 31 augustus. Het is gelukt. Rob was er ruim op tijd uit. Ik was wakker, maar had beslist geen trek met hem mee te gaan. Ook de dames knoerden rustig verder. Het was fris vannacht. Volgens het bord bij het visitors center een graad of 3 celcius boven nul. Dat zagen we pas later op de dag.

Eerst kwam Rob terug van het bekijken van de zonsopgang. Het was mooi volgens hem. We hebben de foto’s nog niet bekeken. Hij had wel wat pech. Volgens de boekjes zou er een bus gaan, maar juist vandaag niet. Hij heeft het hele stuk moeten lopen met alleen het mijnlampje en een kaart. Hoewel hij dat thuis waarschijnlijk niet zal toegeven, was hij wel wat schichtig. Er lopen naast herten ook poema’s rond en hoewel die kieskeurig zijn, Rob liep dan ook geen wezenlijk gevaar, dacht hij daar zelf anders over.

Eerst wat aandacht voor de persoonlijke hygiëne. Dat ging gepaard met een stevige ochtendwandeling. Arme Rob, hij had al een dag wandelen achter de rug. De douches waren goed, maar het kwartier teruglopen, terwijl de zon alweer begon te branden deed gelijk weer terug verlangen naar de douche. Geen gezeur, eerst maar weer een ontbijt. Rob was gastkok en fabriceerde een ei-product dat prima smaakte, maar in geen enkel kookboek wordt beschreven.

Na het ontbijt de bergschoenen aangetrokken, de korte broek en de rugzakken gevuld met water en vesten. Stel je voor dat het koud zou worden. Dat laatste was geen sprake van overigens. Eerst met de bus naar het visitors centrum, waar we dus zagen wat de nachttemperatuur was geweest. We wilden nog wat dingetjes kopen, maar dat doen we denk ik morgen. Anders hadden we de hele dag de goederen mee moeten sjouwen. Met de bus verder naar het beginpunt van de rode route, de weg naar Hermits Rest. Het was zo druk bij de bus dat we het eerste stuk hebben gelopen. Voor Triensje een ware beproeving. Het ging wel heel erg dicht langs de afgrond. Daarna een stuk met de bus. Natuurlijk de nodige foto’s genomen met de Canyon als achtergrond. Volgens het kaartje was de looproute wat verder van de rand en daarom acceptabel voor Triensje. Dat klopte ook. Het stuk daarna was volgens het kaartje ook verder van de afgrond verwijderd. Dit klopte niet en op enig moment was er geen andere optie dan verder te gaan via de doorgaande weg. Verder met de bus naar Hermits Rest, het eindpunt van de route. Hier konden we een sandwich eten met een bakkie, nou ja bakkie, ook hiervan krijg je een grote beker voor de prijs van een lullig bakje in Nederland. De koffie is in Nederland gemiddeld wel een stuk beter.

We gaan terug naar Market Place. Een grote parkeerplaats met daaromheen restrooms, winkeltjes en twee restaurants. Omdat de toiletten in de bergen gaten in de grond zijn met een pot erop en ontzettend stinken, was een normale sanitaire stop welkom. Nog wat rondgesneupt in de Mega Store en toen was het weer tijd naar de camping te gaan. Eerst een hapje en een drankje. Daar zijn we nu mee bezig. Het is 20 over vijf. Straks gaan we naar de zonsondergang kijken. Dat is hetzelfde als wat Rob vanmorgen heeft gedaan, maar dan andersom. De koperen ploert zakt om een uur of 19.00 uur achter de bergen. In het uur daarvoor begint de lichtval in de canyon steeds te veranderen en dat schijnt mooie plaatjes op te kunnen leveren. Straks gaat het verhaal weer verder tijdens het hapje dat we gepland hebben in het restaurant. Dan kunnen we gelijk het verhaal van gisteren op de weblog zetten.

We zijn nog niet aan het happen. Het is nu 19.38 uur en we hebben het spektakel van de ondergaande zon tot het eind bekeken. Veel mooie plaatjes geschoten. Dat zien jullie allemaal bij thuiskomst. Misschien, als er wat tijd is tijdens de behoorlijke afstand die we morgen moeten rijden kan ik alvast wat foto’s op de laptop zetten en morgen uploaden naar het weblog. Bij het bekijken van de ondergaande zon viel het op dat mensen gevaarlijk bezig waren om maar de mooiste positie te krijgen voor het maken van een foto. Wij hebben ook wat foto’s gemaakt van deze waaghalzen.

Via de “bookshop and more” bij het visitors centrum zijn we met de bus weer richting Market Plaza gereden, waar ik nu zit te typen en de rest onderuit hangt in een redelijk comfortabele stoel. Links van mij hoor ik dat de voeten redelijk vermoeid zijn.

Morgen waarschijnlijk weer vroeg op weg richting Los Angelos. Hier doen we twee dagen over en zoals in een vorig stuk vermeld proberen we daarbij nog een stukje route 66 mee te pakken.

We zijn benieuwd welke landschappen wij nu weer gaan zien. Van Triensje mag het allemaal wel wat vlakker zijn. Volgend jaar wil ze tijdens de vakantie geen berg meer zien. Niet dat ze het leuk vind hoor. Maar soms kan iets voor iemand ook teveel zijn. Vandaag met de genoemde trails, was zo’n dag.

Groeten allemaal, Janneke, Rob, Alex en Triensje