Donderdag 2 september

Donderdag 2 september. Hello folks, how are you today? Fine, and you? Veelgehoorde kreet op de camping, de supermarkt of waar dan ook. Rob steekt veel de hand op naar langsrijdende campinggasten. De ene keer krijgt hij respons en de ander keer vindt hij ze maar onvriendelijk.

Vanmorgen weer vroeg uit de veren, geheel onnodig, maar het zekere voor het onzekere is soms ook belangrijk. De nodige ochtendrituelen herhalen zich. Douchen, deze keer alle vier (het was gratis), ontbijtje, slide-out inschuiven en maar weer op weg. Mijn beurt om te rijden.

Eerst nog iets rechtzetten. Ik zou nog terugkomen hoe het zou gaan met de helikoptervlucht boven Grand Canyon. Dit hebben we niet gedaan. Officieel vanwege de kosten, zo’n 235 dollar per persoon. Geruchten gaan ook dat Rob het niet aandurfde, maar ik laat het in verband met de goede relaties maar in het midden.

Op weg dus maar. Binnen een paar minuten zaten we op de snelweg richting Los Angelos, of desgewenst Los Angeles. Truus (Garmin nuvi het routevoorzegapparaat) gaf aan dat er 143 mijl gereden moest worden op deze Freeway 40. Totaal overigens deze dag meer dan 300 mijl gereden. Met een gezwinde gang van 70 a 75 mijl ging het vlotjes. Op enig moment een tussenstop ingelast om een bakje koffie te drinken en een platgeslagen stokbroodje met boter en kruiden te eten. De dames moesten nodig naar het toilet, maar moesten even wachten op de Japanse toeristen die ons met een bus net voorbij waren gegaan. Op de parkeerplaats was genoeg te zien. Je kon ook rustig de ogen op een plek gericht houden. Het betrof hier de schoonmaakploeg die blijkbaar niet door een baas gecontroleerd werd. We namen aan dat het taakstrafwerkers waren.

Na de stop snel doorgereden. Rob heeft ongeveer honderd foto’s gemaakt van treinstellen, met als hoogtepunt twee treinen die elkaar tegenkwamen. Gelukkig op verschillend spoor.

Toen het er echt op aan kwam. Er stond een auto met een gigantische powerboat erachter stil op de snelweg. Toen ik dat zag (een powerboat hadden we de hele vakantie nog niet gezien en dus geen foto van gemaakt)  riep ik gelijk Rob. Die lag dus ontzettend te slapen naast mij. Daar had ik vandaag weinig aan. Leeftijd gaat bij hem tellen. Wel een beetje vroeg, tenminste als je dat vergelijkt met mijn eigen vitaliteit.

Vrij vlotjes kwamen we aan in Los Angeles. Het was geen spitsuur, maar toch al redelijk druk. Best wel een ervaring. Keep your lane. Oftewel je wordt aan alle kanten ingehaald. Moet ik hier rechts Rob? Eh, gaap. Ja, hier moet je rechts. Dit verdient geen schoonheidsprijs. Te vroeg rechts, het is niet anders. Na een klein stukje omrijden, lukte het ons zonder problemen het RV-park te bereiken. Gelukkig kunnen we hier twee dagen blijven. Vandaag hebben we een beetje gechilled. Morgen gaan we met een kleine bus een tour maken door de stad. Om 9.15 uur staat het busje voor. Op naar de huizen van de sterren, de sterren in het trottoir, etc etc.

Vanavond hebben we weer de BBQ opgestookt, een wijntje, een biertje en een bekkie gehad. Alle ingrediënten van de standaardvakantiedag waren weer aanwezig. Janneke heeft de eerste ruim 1100 foto’s op de laptop gezet, dus heb ik wat materiaal voor wellicht morgen. Geen beloftes.

Groetjes, Janneke, Rob, Triensje en Alex