Dinsdag 7 december

Dinsdag 7 september. Het is dinsdag. Min of meer de laatste vakantiedag van de ruime trip. Morgen staat vooral in het teken van het inleveren van de RV.

Hoe de dag begon vanmorgen, zal voor niemand een raadsel zijn. De hele vakantie is het niet anders geweest. Voor hen die het toch graag willen lezen; hier komt het. Brrr, het is alweer koud in Pismo Beach. Voor de tweede keer tijdens onze reis met de RV ontbijten we binnen. Natuurlijk niet voor we allemaal weer fris en vrolijk zijn. Door de uitstroom van de Amerikanen is het rustig in de restrooms, de douches zijn weer heerlijk en de toiletten redelijk fris. Denk dat ik het al gezegd heb, maar deze camping kun je gerust naar toe gaan.

Janneke en ik hadden gisteravond de TomTom al ingesteld, zodat we in ieder geval de kust zoveel mogelijk zouden volgen, helemaal tot Santa Cruz. Dit betekende wel dat we iets te ver langs de kust zouden gaan, maar omdat we toch gereserveerd hadden voor onze laatste nacht, zou het geen probleem zijn om wat later aan te komen. Onderweg zijn we onder meer de plaatsjes San Simeon en Big Sur doorgereden. We deden het ons toch niet echt aan tijd om de plaatsjes goed te verkennen. We zijn onderweg wel een paar keer gestopt op de zogenoemde viewpoints. De kust hier is heel anders dan in het zuiden. Geen zandstranden, maar rotspartijen. De weg was ook heel anders. Voor Triensje was dit weer even slikken en een gedeelte van de rit werd met de ogen dicht ervaren. Eerst een rechte weg die behoorlijk golfde, daarna krappe bochtjes omhoog en omlaag, met op de koop toe zo nu en dan aardig slecht wegdek.

Bij een van de viewpoints konden we een grote groep zeeolifanten bewonderen. Had ik wel eens op een plaatje gezien, maar nog nooit in het wild. Je kunt er uren naar kijken; ze bewegen namelijk nauwelijks. Het leek alsof in de verte een paar jongere exemplaren wat aan het spelen waren in de golfen. Verderop nog een paar keer gestopt. We waren toe aan een sanitaire stop en er kwam maar geen restroom. Als zuinige Hollanders wilden we er natuurlijk niet voor betalen. Eindelijk wat gevonden, maar daar moesten we wel tot bijna op de oceaanbodem lopen. Dat lijkt al erg, maar de weg omhoog was een stuk vermoeiender.  Ikzelf dacht weer even aan het rustige leven van de zeeolifant.

Tijd voor een bakje koffie en een broodje. Weer op een mooi plekje. Overigens dezelfde plek waar de wc’s beneden waren. Na het naar boven lopen waren we wel toe aan een korte rustpauze. Boven was het om onze RV heen druk. Een stuk of 7 chipmunks kwamen bedelen. In de USA is het streng verboden “wildlife” te voederen, maar bij het eten van een broodje valt er wel eens een stukje. Dan waren ze er als de kippen bij. Gezien het gedrag van de beestjes worden ze vaak gevoed. Het valt niet te beschrijven hoe aardig het is deze beestjes te zien. Maar het is ook zonde dat het bijna huisdieren zijn geworden qua gedrag. Naast de chipmunks waren er ook bijzonder doorvoedde meeuwen en wat merelachtige vogeltjes om een graantje mee te pikken.

Na de koffie werd de RV weer gestart. Op naar Santa Cruz. Het was lastig laveren door de straten, zeker toen Rob nog iets zag waar hij de hele vakantie naar had gezocht. Wat dat was laten we nog even in het midden, maar ik kan wel vertellen dat hij zo blij als een kind naar buiten kwam. Eindelijk gelukt, jubelde hij. Nog een laatste keer naar de Pacific Ocean kijken, dat wilden we in Santa Cruz doen. Het lukte. Vlak bij zee konden we parkeren en omdat het vakantieseizoen voorbij is was het gratis. Mooi meegenomen. Snel naar de zee een paar laatste seaside foto’s schieten, nog even de lucht opsnuiven. We hadden bijna het hele strand voor ons alleen. Een paar verdwaalde badgasten voelden nog of het water echt wel nat was.

Hup de RV maar weer in en proberen uit de stad te komen. Dat lukte vrij goed al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat we iets meer van de stad hebben gezien dan strikt noodzakelijk was. Op vakantie is dat helemaal niet erg. Het wordt alleen nog moeilijker om alles te onthouden. De weg van Santa Cruz naar ons laatste park ging grotendeels over de snelweg. Het eerste deel was een griezelig stuk. Smalle twee bannen naast elkaar en de vangrail vertoonde veel gebruikssporen. Zelfs Rob vond het een gevaarlijk stuk, zeker met zo’n  brede Camper.

De medewerkster bij het RV-park waar we ook onze eerste nacht, 21 dagen geleden, door hebben gebracht herkende ons nog. Voordat we het wisten stonden we op onze laatste uitrustplaats. Tijd voor een bekkie. De dagen, weken zijn voorbijgevlogen. Jammer dat het over is, mooi dat we terug kunnen kijken op een geweldige vakantie. Ook met ons vieren is het goed gegaan. Als je maar niet zo moeilijk doet komt het allemaal wel goed. Elk van ons heeft zijn/haar kwaliteiten. Bij elkaar een geweldig team. Zo is iedereen op dit moment, het is 21.00 uur, bezig met schoonmaken. Als scribent heb ik voor dit soort zaken geen tijd, dat spreekt voor zich.

Ben ik het avondeten nog vergeten. Nee vanavond geen BBQ. Kan niet meer, het vlees is op en de BBQ heeft, zoals gisteren aangegeven zijn laatste rustplaats gevonden in Pismo Beach. Het ging Rob, die nergens afscheid van kan nemen, aan hart. Ik weet zeker dat hij de BBQ het liefst in de koffer had meegenomen. Vanmorgen heb ik gecontroleerd of de BBQ nog in de container lag. Gelukkig dat was het geval. Oh ja, het avondeten. Vanavond macaroni met twee soorten smac , uien en tomatensaus. Dit alles aangevuld met de laatste sla. Nog een paar druiven na en Rob en ik hebben de laatste 2 ijsjes nog opgegeten.

Ik kan natuurlijk blijven doorgaan met vertellen. Zo was de rode wijn op en werden Rob en ik op pad gestuurd om bij de kampwinkel wat te halen………………. Dit is natuurlijk voor het reisverslag van weinig waarde. Of een stel nieuwe gasten die in ieder geval op 2 plekken hebben gestaan, die blijkbaar niet naar de zin waren. We weten niet of ze een plekje hebben gevonden…….. Weer niet interessant. Enzovoort, enzovoort, overigens de kampwinkel sloot om vijf uur, toen wij er kwamen was het 5 voor 6.

Morgen moeten we uiterlijk 10.30 uur bij het inname punt zijn. Het is ongeveer 45 minuten rijden. We gaan ruim op tijd weg in verband met file en het feit dat de benzinetank en propaantank vol moeten zijn. Om 11.00 uur worden we naar het hotel gebracht. We kunnen als we zin hebben nog in San Francisco gaan kijken, nog een hele middag en avond voor de boeg. Donderdag moeten we om 12.00 uur op het vliegveld zijn en om ongeveer 15.00 uur vertrekken we. Vrijdag landen we om ongeveer 11.00 uur op Schiphol. Na de douaneformaliteiten gaan we met de trein naar huis. Hoe laat we op station Steenwijk staan is nog niet bekend.

Waarschijnlijk zal er morgen geen verslag zijn, misschien na thuiskomst nog wel een. Het is even afwachten, we zien wel hoe het loopt. Ik ben bang dat ik het dagelijks ritueel ga missen.

Groetjes, Janneke, Rob, Triensje en Alex

Naschrift:

De dagelijkse belevenissen zijn door mij op schrift gesteld. Daardoor zou het kunnen zijn dat een en ander gekleurd overkomt. De procedure is de hele tijd als volgt geweest.

Ik schreef, Janneke las het hele verhaal aan ons voor en verbeterde de schrijffouten die er natuurlijk ook waren zoveel mogelijk. Pas nadat een ieder zich in het verhaal kon vinden werd het op de weblog gezet. Deze procedure heeft bijgedragen aan een betrouwbare verslaglegging.