Woensdag 8 september

Woensdag 8 september. Het is nu echt over. Als eerste sta ik op. Dringende behoefte om de restroom te bezoeken. Het is 6.40 uur. Het boeltje, handdoek en toilettas, gepakt en richting de sanitaire faciliteit. Ik kan mij gelijk ook wel scheren en douchen. Triensje stapt ook de laatste keer van het vervelende trapje af. Volgens ons zijn Rob en Janneke ook al wakker. Voor mij was het een onrustige nacht; later bleek voor Rob ook.

Snel naar de restroom en gebruik gemaakt van alle mogelijkheden die binnen het mannengedeelte waren. Toen ik weer fris in schone kleren stond te kijken kwam de buurman binnen. Rob was ook al gearriveerd. Toen de buurman het toilet wilde gebruiken, hoorde ik: “My God, what happened here? About an hour ago it was fine. De pot stond tot de rand vol water. Half an hour ago it was fine also, zei ik. Voor mij was het duidelijk. Rob………. De buurman had vaker met het bijltje gehakt en loste het probleem snel op met de ontstopper die om de hoek stond.

Vannacht was ik wakker geworden door een vraag die in mijn hoofd speelde. Volgens TomTom was het maar drie kwartier rijden ten opzichte van de huidige tijd. Maar klopte die huidige tijd wel? Als die afweek zou het ook wel een uur en drie kwartier rijden kunnen zijn. Na controle bleek mijn angst ongegrond. Na het ontbijt moesten de overblijfselen van onze inkopen richting de afvalzak. Zaken die nog dicht waren hebben we aan de vuilnisman gegeven. De Nederlandse literatuur werd toegevoegd aan de library van de camping. Misschien dat andere Nederlandse gasten daar nog iets aan hebben tijdens hun verblijf in dit mooie land. Waarschijnlijker is dat zij, net als wij, geen tijd wilden verspillen aan lezen.

Gisteravond hadden we de koffers al gepakt, maar vanmorgen moesten Janneke en Rob nog wat toevoegen. Dat ging niet zonder slag of stoot. Letterlijk, want tussen ons was de hele vakantie geen geweld geweest. Tot vanmorgen. Toen ik met een stalen gezicht vanmorgen Janneke vroeg of de jas van Rob die op de bestuurdersstoel zou liggen ook nog in de koffer moest trok ze een gezicht van grote wanhoop. Toen ze mijn vervelende grijnsje zag, kreeg ik van haar een mep. Het ontbijt werd iets later omdat Rob en Janneke het grote gevecht met spullen en koffers aangingen. Mooi gezicht als je aan de zijlijn staat. Eindelijk gelukt. Het laatste ontbijt in de RV kon aanvangen.

Mijn laatste dag als chauffeur was ook aangebroken. Nog een keer door het drukke verkeer manoeuvreren. Vlak voor de het inleverpunt was inderdaad een tankstation waar we naast benzine ook propaan konden tanken. Beetje gedoe, maar aan het eind was het weer geregeld. Paar straten verderop was de inleverplek. Ook hier ging het van een leien dakje. We waren de eersten en daardoor ook als eerste “afgewerkt”. De eindafrekening bestond uit 6 uur generatorgebruik en 185 gereden extra mijlen. Per saldo hebben we 3185 mijl door de USA gereden. Bijna 5126 kilometer.

Vanmorgen was het overigens bewolkt weer, zowel bij het RV-park als in San Francisco, net alsof ons verteld werd dat het goed was om nu maar weer naar huis te gaan. Even afwachten wat het weer thuis doet.

Nu zitten we al sinds een uur of 12 in ons hotel vlakbij het vliegveld. Sommige vliegtuigen komen zo laag over dat je hem bijna uit de lucht kunt pakken. Soms trilt het gebouw en schommelt de tv wat heen en weer. Eerst wat omhangen, met een blikje fris er bij. We hebben nog geïnformeerd hoe we Down Town kunnen komen. Dat is naast omslachtig ook nog behoorlijk duur. We gaan daarom een lekker hapje eten. Er zijn wel wat restaurants in de buurt. Misschien hebben ze wel een BBQ. Nu zitten we aan ons dagelijkse bekkie. Wel een beetje vroeg, maar ach, niemand ziet ons. Het is een lauw wit wijntje, aangevuld met veel te pittige Nibbits. Rob die eet maar door en de dames vrezen een inferno bij het ochtendritueel dat hij altijd volgt.

Hoe de reis verder verloopt heb ik gisteren al omschreven. Morgen geen weblog. Ik ga er vanuit dat er geen WIFI in het vliegtuig is. Ik weet het wel zeker. Dus, als er al een komt op zijn vroegst vrijdagavond, maar dan wel gemaakt in Nederland en realtime.

Greetz folks, Janneke, Rob, Triensje en Alex