Klondike highway

01.09.10

Klondike Highway

Na een goede nachtrust op Hi Country Campingground in Whitehorse (een echte camping) vertrokken over de Alaska Highway naar de Klondike Highway. Als je denkt aan een highway in de nederlandse zin van snelweg dan heb je het flink mis. Een highway in Canada is een tweebaansweg, niet al te breed, meestal een streep in het midden (ook nogal eens niet) en geen afscheidende streep aan de zijkant. De zijkanten zijn erg onregelmatig, dan weer redelijk glad, dan weer een halve meter lager dan het wegdek. De toegestane snelheid is maximaal 90 km/h. Snel genoeg gezien de toestand van het wegdek. Andere wegen zijn er overigens niet. Heel af en toe en dan ook heel af en toe een zijweggetje, vermoedelijk naar een ranch, maar dat is raden, want aanduidingen zie je niet. Ook bijna geen borden met afstanden naar een of meer volgende plaatsen. Maar ja, je kunt alleen maar recht toe, recht aan en een beetje op en weinig neer. De omgeving is echter prachtig. Alleen maar bossen, die al in herfstkleuren getooid zijn. En dat zo’n dikke 500 km lang, met af en toe een tegenligger of een auto die passeert en dat gebeurt soms een uur lang niet. Mocht je al beren op de weg zien, dan misschien figuurlijk, maar beslist niet letterlijk, hoe we ook tuurden en speurden. Gelukkig waren ze er ook niet figuurlijk, want de rit verliep goed. Het bleek alleen lastig een RV-park te vinden (RV-park is een soort camping voor campers en caravans). Ook daar moet je je in het algemeen niets bij voorstellen. Meestal een parkeerterrein met benzinestation, “restaurantje” en soms een winkeltje. Op het terrein zijn elektriciteit- en wateraansluitingen. Er is ook een huisje met toilet(ten) en douche(s). Maar gelukkig zijn we niet al te kieskeurig en zijn we selfsupporting. Het park dat we dachten te vinden (stond in de ANWB-camperreisbrochure van dit jaar) in Stewart Crossing bleek al lang gesloten en zag er inderdaad verwaarloosd uit. We kunnen ons niet voorstellen dat de ANWB er dit jaar geweest is en volgens de “üsed to be-eigenaar”die er nog een onguur restaurantje had, was dat absoluut niet het geval. Vreemd….

Dan maar door naar Dempster: het dichtstbijzijnde park. Daar was plaats genoeg. Je kunt merken dat het hoogseizoen voorbij is. Het weer was goed, ‘s morgens wat regen, voor de rest van de dag zonnig. Alles bij elkaar reden we vandaag zo’n dikke 500 km. Best wel een beetje moe bijtijds naar bed.

02.09.10

De nachten zijn behoorlijk koud, zodat we er graag een extra dekentje bij leggen. Vanmorgen was het zeer grijs, het regende en er waren vaak dikke laaghangende wolken.

Nog steeds over de Klondike Highway naar Dawson City. Dat was maar 40 km rijden, zodat we alle tijd hadden om het plaatsje te bekijken. Dat was de moeite waard. Het was een gouddelversstadje (midden 1800 tot ca 1925) aan de Yukon River. Er zijn nog aardig wat gebouwen en gebouwtjes uit die tijd, tot zelfs een hoerenstraatje toe. Volgens de plaatselijke agent van die tijd waren de dames hoognodig en dus werden ze gedoogd (over gedogen gesproken: we zijn benieuwd hoe het in Nederland met de kabinetsformatie gesteld is). Bij de TI (Tourist Information) een paar films bekeken, de in klederdracht gehulde receptiemedewerkster gefotografeerd en toen rondgewandeld in het plaatsje. Aan de oever van de Yukon ligt de Keno, een Sternwheeler (raderboot), die destijd de gouddelvers en goederen van allerlei aard naar Dawson vervoerde. Erg leuk om te zien. Gelukkig scheen sinds 13.00 uur de zon, zodat het geheel er natuurlijk nog mooier uitzag. We moesten ook nog wat aan de inwendige mens doen en dus hebben we boodschappen gedaan. Het valt ons op, dat het leven in Canada niet echt goedkoop is. Ook de benzine is behoorlijk duur en dan te bedenken dat onze camper behoorlijk slurpt (1 op 5).

De camper is, zoals al in ons eerste verslag opgemerkt, een oud beestje, maar er is goed mee en in te leven. Slapen doen we gescheiden, omdat voor mij (Ria) het lastig is boven te komen en dat vooral door de geringe hoogte. Joop slaapt dus boven en ik beneden op het bed, dat we maken van de twee bankjes en de tafel (jammer genoeg slechts ter breedte van 1 persoon). Vanaf de bestuurders- en passagiersstoel naar achteren gezien hebben we links een aanrecht met gootsteen en daarnaast een aardig grote koelkast. Rechts magnetron, eronder een gasstel en oven., twee zitbankjes en een tafel. Gelukkig rondom kastjes en ook in de bankjes ruimte om kleding en etenswaren e.d. op te bergen. Over de gehele breedte achterin zijn een kleine kast, douche en toilet.

Er is aparte verwarming voor het campergedeelte (op gas) en de auto is voorzien van airco en cruise controll. Hoogte: 3.5 m en 6 meter lang. Hij stuurt erg licht en zwabberig, (ligt waarschijnlijk aan de chauffeur) maar alles bij elkaar goed te doen.