Alaska Highway

04.09.10

Alaska Highway/Richardson Highway

Na een goede nachtrust de camper aan zijn broodnodige vloeibare voedsel geholpen. De meeste tankstations hebben zelfbediening, maar soms heb je toch de hulp van de kassaman/-vrouw nodig. Om de pomp te starten moet je de rusthaak van het vulpistool bij de ene pomp van links naar rechts zetten, bij de andere van beneden naar boven en bij die van vanmorgen moest je op een toets drukken, maar welke dan???????? Daarna vertrokken naar Fairbanks.(ca 300 km). Eerst door Tok gereden. Dat is zo gebeurd, want het ligt aan een lange rechte weg, deel van de highway, met links en rechts enkele huizen en vooral garages, eethuisjes en cafeetjes. Het is dus wat dat laatste betreft maar goed dat er borden langs de weg staan, waarop gewaarschuwd wordt voor rijden met drank op. Het was vroeg in de ochtend koud, maar erg mooi weer en de weg was prima. Je kunt je in Nederland niet voorstellen hoe zo’n weg er uitziet. Een lang lint met bossen erlangs, soms een beetje omhoog en weer omlaag, maar verder geen huizen of levende wezens. Af en toe werd er een uitzichtpunt aangegeven, maar bleek door de begroeiing niets te zien.

Zo heel af en toe een tegenligger. Wel tijdens het eerste stuk prachtige bergen met sneeuw voor ons uit en opzij. Verder rust alom. Overigens lijkt bovenstaande foto erg veelop een foto van de fam. Schevers, die we terugkijkend op hun webside zagen.  De autoradio doet het ook niet, alleen als je bij een wat grotere plaats in de buurt komt en die grotere plaatsen zijn bepaald niet dik gezaaid. We houden elkaar dus maar bezig door over van alles en nog wat te ouwe betten.

Vanaf Delta Junction, waar de Alaska Highway eindigt en overgaat in de Richardson Highway, kwam er meer verkeer en zagen we ook links en rechts meer huizen. Vaak rommelig door auto (wrakken) en andere meuk daaromheen. Dat gaf in alle opzichten toch weer een heel ander beeld. Vooral bij een plaatsje dat North Pole heet. Daar staat langs de weg een enorme opgeblazen Kerstman. De canadese kinderen sturen hier hun kerstwensen heen, want in Canada is North Pole de verblijfplaats van Santa Claus. Ook zijn huis - erg kitscherig - is te bekijken. Verder zijn er natuurlijk winkeltjes, waar je van alles voor kerst kunt kopen.

Overigens is de Alaska Highway geopend in 1943 voor militair verkeer, in 1948 voor iedereen en is bedoeld om de “lower”48 staten van de VS te verbinden met Alaska, te beginnen in Dawson Creek in British Columbia en eindigend vlakbij Tok in Alaska. De weg is 2400 km lang! Dat betekent dus een aardig eindje highway. Je kunt er een stukje van adopteren en daar wordt op bordjes steeds om gevraagd. Heb je een stuk geadopteerd, dan komt je naam onder zo’n bordje te staan. En dan maar hopen natuurlijk dat iedereen weet dat jij dat bent, zodat je in aanzien stijgt! Of je dan ook moet helpen bij het onderhoud van jouw stukje, vertelt de geschiedenis niet.

Op de meeste campinggrounds en RV-terreinen heb je gratis Wifi. Meestal onbeperkt, soms voor bijv. 45 minuten. Dat ze Wifi hebben, geeft ons de gelegenheid jullie van tijd tot tijd op de hoogte te houden van onze belevenissen. Dat wordt alles bij elkaar een hele soap. Enfin, iedereen kan de off-knop vast wel vinden. Het is de bedoeling dat we hier in Fairbanks 2 nachten blijven. Dan kunnen we morgen de stad verkennen en bijv. de Trans-Alaska Pipeline “bewonderen”.

05.09.10

Na een heerlijk ‘s zondags ontbijtje zijn we op pad gegaan om maar weer eens de voorraden aan te vullen. Dat kan hier: op zondag zijn gewoon alle winkels open en het lijkt, gezien de drukte, wel een doordeweekse dag. We shopten bij Fred Meijer een grote supermarkt met een ongelooflijke hoeveelheid artikelen in een rare volgorde, waardoor je de klus helemaal kwijt raakte. Nu moesten we helemaal geen kluts hebben, maar ja het is toch vervelend als je ‘m mist. Ook wil Joop alles zien, zodat we na 2 uur eindelijk klaar waren. Gelukkig was er ook een slijterij, zodat eindelijk dan een wijntje gekocht kon worden, want dat miste Joop wel heel erg.

Op de parkeerplaats maar meteen een boterhammetje gegeten om daarna op weg te kunnen gaan naar University Hill, waar een mooi uitzichtpunt zou zijn over de stad. Helaas was het zwaar bewolkt en het uitzichtpunt paste zich daaraan aan, want er was niet veel te zien en dat kwam niet alleen door het weer. Wel hebben we nog een flinke wandeling over de uitgestrekte campus gemaakt. We besloten naar Fox te rijden, een plaatsje op geringe afstand van Fairbanks. Daar zou de beroemde Alaska Pipeline (1288 km lang) te zien zijn en ook de Gold Dredge no. 8, een enorm schoepenbaggerschip uit de tijd van de goudgravers. Op een speciaal punt vonden we inderdaad de pipeline met daarbij een uitgebreide informatie bij het visitorcentre. Indrukwekkende techniek. Er stonden ook twee zogenaamde pigs opgesteld. Een ervan was retired/buiten gebruik gesteld, de andere werd nog steeds toegepast. Ze schrapen continue de aangekoekte paraffine van de wand doordat ze met de dikke oliestroom worden meegevoerd. Er waren daar ook 2 busjes met nederlandse licht verstandelijk gehandicapten met hun begeleiders. Ik raakte in gesprek met hen en ze waren heel trots om op vakantie zo ver van huis te zijn en ze genoten van alles wat ze zagen en dat ze dan ook nog nederlanders tegen kwamen!. Bij de pipeline hadden we ook een leuk en lang gesprek met een alleraardigst Alaskaans echtpaar uit Anchorage, dat ons hun adres gaf voor het geval we ooit in Alaska in de problemen zouden komen. Helaas kwamen we te laat voor een bezoek aan het baggerschip. Ik vraag me af of er wel een rondleiding was geweest, want het zag er zo verlaten en vooral afgesloten uit. Jammer, want je kon er ook goud wassen en wie weet wat we zouden hebben gevonden. Dan maar uit eten als pleister op de wonde en dat was ook wel eens lekker en leuk.

Zoals boven reeds gezegd, was het vanmorgen zwaar bewolkt en drupte het af en toe een beetje, maar na de middag werd het steeds lichter en kwam zelfs het zonnetje door. Het is hier trouwens ‘s nachts en ‘s morgens een stuk minder koud dan in Canada en net over de grens met Alaska

En dan even een persoonlijk woordje aan Hans: we hebben genoten van je lange e-mail. Soms mopper ik weleens op het hele computergebeuren, maar …..wat is het toch heerlijk dat dit soort techniek bestaat. Bedankt, Hans.