Destruction Bay

Door Lenssinck J.B. - 18-09-2010 05:49

16.09.10

Destruction Bay

Dat destruction klinkt niet erg enthousiast en het zou eigenlijk niet op het prachtige, grote meer moeten slaan waar we nu staan, maar op de weg, die we hierheen bereden. Het begon allemaal redelijk goed toen we vanmorgen uit Tok vertrokken met de bedoeling tot Haines Junction te komen. Aan de Alaskaanse kant van de Alaska Highway tot aan de grens met Canada was de weg goed en de laatste 20/30 km zelfs prima, want die waren net geasfalteerd. Het was - om met Joop te spreken - alsof de Alaskanen de Canadezen een poepje wilden laten ruiken met hun super mooie wegdek. Het wegdek vanaf de grens Canada in was namelijk super slecht. Zo veel gaten en diepe sporen (soms wel meer dan 10 cm diep), bulten, enfin hoe je de toestand van de weg ook noemen wilt. Soms een stukje beter, hopla weer terug naar de toegestane max. van 55 miles, en dan snel remmen omdat je niet voorbereid was op weer zo’n puinhoop. Dat was ook nergens aangegeven, ronduit gevaarlijk. Je kunt de ellende ook niet omzeilen, omdat het over de gehele breedte van de weg voorkomt. De camper en inzittenden hebben hier soms toch extreem veel te verduren gehad. Canada moet het motto van Philips maar eens goed in gedachten nemen “let’s make things better”, want dat zal het toerisme zeker bevorderen.

 

Uiteraard deden we uren over een kleine afstand en op een gegeven moment waren we het goed zat en kwamen terecht op een RV-terrein langs de weg dat in het campingblad als “met van alles en nog wat”stond aangegeven. Er was helemaal niemand. Op de deur een briefje met “zoek maar een plaats”en “see you tomorrow”. Er was wel elektriciteit en water. Wij waren op dat moment de enigen, maar gelukkig kwam er nog een paar campers bij. Dat voelt meteen heel anders. Het is hier trouwens wel minder koud dan verder terug. Dat geeft hoop voor de komende nacht (hoeft Joop z‘n pet niet op!). Morgen dan maar verder en zien dat we in Whitehorse komen.

Nog even iets over vanmorgen:

Voordat we vanmorgen uit Tok vertrokken nog even naar de benzinemeter gekeken. De tank was halfvol -leeg dus voor alle zekerheid maar even aan bij het enige nog open zijnde tankstation. Gisteren propaangas getankt (verwarming/koken) bij het andere tankstation in Tok maar dat was ook toen al gesloten. Deze pompentoestand is eigendom van de campingbaas. Hij heeft buiten op zijn kantoortje staan dat hij o.a. propane verkoopt. Toen ik hem vroeg of hij wilde helpen om dat gas te tanken (opdracht van de camperverhuurder om dat uit veiligheidsoverwegingen nooit zelf te doen) wees hij naar de overkant van de highway en vertelde dat ik daar moest zijn. Hij ging er zelf ook naar toe en heeft me inderdaad geholpen. Bij het afrekenen vertelde hij mij dat er in het winterseizoen zo weinig mensen langskomen dat het open blijven financieel niet uit kan. Bij het weggaan werd alles weer stroomloos gemaakt, met zware kettingen afgesloten en van “closedborden” voorzien. Oke, dat was gisteren, maar vandaag was ik dus bij zijn collega die wel open blijft. Terwijl ik sta te tanken stopt er naast mij een zware pickup geladen met een goed vastgesjorde squad. Boven op de squad een eveneens stevig vastgezette kop van een moose oftewel eland. Door het enorme gewei wist ik dat het van een stier/bull was. De eigenaar, die rustig doortankte, vertelde dat hij hem gisteren had geschoten en ter plaatse had geslacht. Hij wees mij op de in katoen verpakte voor- en achtervoeten aan de zijkant van de wagen. “That’s 400 pounds of free meat mister”, zei hij trots. Zo doe je dat hier, het kan en mag blijkbaar allemaal, geen probleem.

.
 
17.09.10

Whitehorse

De “see you tomorrow-meneer/mevrouw kwam vanmorgen helemaal niet opdagen. Hij of zij had zich nog maar eens lekker omgedraaid in zijn/haar warme bed, want het was vannacht toch frisser dan we verwacht hadden, al heeft het volgens ons niet gevroren. We zijn, na nog eens aan de deur van de office gerammeld te hebben, vertrokken. Overigens, het komt wel eens meer voor dat het bureau onbemensd is, maar dan vind je er een enveloppe, waarin je het verschuldigde kampgeld doet. Dat was hier ook niet het geval.

Het was wat bewolkt, maar het dreigde absoluut niet naar regen. We maakten een grote bocht om het Kluane Lake (het grootste meer van Yukon) op weg naar Whitehorse. Bij Haines Junction, een kleine nederzetting en zo te zien alleen bestaande uit een politiebureau en wat motels, moesten we linksaf en, het moet eerlijk gezegd worden dat in tegenstelling met gisteren, de weg nu prima was te berijden. Wat een opluchting na gisteren.

Om een uur of twee begon de zon te schijnen en het was ook tegen die tijd dat we bij Fraserway in Whitehorse arriveerden. Het was er een drukte van belang: een vrij grote groep Duitsers moest op weg geholpen worden. Het is opvallend hoeveel Duitsers er komen en het is dan ook begrijpelijk dat het meeste personeel van duitse afkomst is. De mevrouw, die ons vanmiddag te woord stond, verstond ook nederlands en dat maakte het ons makkelijker onze klachten duidelijk te maken. Een van onze klachten was dat de camper een oud beestje was, terwijl in de brochure staat dat ze hun best doen nieuwe en in technische hoogwaardige staat campers af te leveren . Onder nieuw wordt bij Fraserway verstaan dat de wagen vanaf 2007 op de weg kan zijn en laat die van ons nu van 2007 zijn en bijna 90.000 km hebben gereden! Ons grootste probleem was echter het gedoe met de boordaccu. Dat was snel verholpen. Er bleek achter de bestuurdersstoel een knopje te zitten, dat uitgetrokken moet zijn en dat was niet het geval. Geen “verbinding” dus. Dat zijn van die dingen die niet verteld worden en nergens in het instructieboek staan. Het was trouwens zo klein dat we er iemand bij moesten halen om het ons aan te wijzen. Hoe het trouwens ingedrukt gekomen is, Joost mag het weten en die persoon zijn we nog niet tegengekomen. Al onze verdere opmerkingen zijn in de computer opgenomen, zodat die straks ook bekend zijn wanneer we de camper in Vancouver inleveren.

In Whitehorse weer eens even flink wat voorraad ingeslagen, zodat we een aantal dagen vooruit kunnen en dan op weg naar Hi Country RV Park, waar we ruim twee weken geleden ook waren. Prima stekje en we hebben besloten hier twee nachten te blijven, dan kunnen we morgen op ons dooie akkertje de rit naar het zuiden door de Rocky Mountains uitstippelen. Volgens de eigenaresse van het park, die ons vertelde dat dit park woensdag a.s. gaat sluiten, zijn er beslist nog campings open, zeker naarmate we zuidelijker zullen komen en het minder koud wordt.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan