6e dag, Yosemite en tandarts

De kiespijn is allesbehalve over en we vertrekken al vroeg naar het park om naar de Dental Clinic te gaan en hopelijk nog iets van het park te zien.

We rijden nog maar net of er steekt vlak voor onze camper al een ree over met haar jong. Ze nemen er de tijd voor dus we kunnen nog wat foto`s maken.  We zetten onze camper op de parkeerplaats van Yosemite village. Er staan nog niet zoveel auto`s en dat schijnt in de zomervakantie heel anders te zijn. Per jaar komen hier 4 miljoen bezoekers. De Village is een kleine verzameling van houten optrekjes waarin o.a. een restaurant, VVV en winkel zijn ondergebracht. Ze vallen niet uit de toon in het bos. We zien terwijl we naar de kliniek lopen weer een coyote lopen. De Dental Clinic is een zijvleugel van een houten gebouwtje met een waranda met rieten stoelen. We lopen tussen de eekhoorntjes; weer een kleinere soort dan die we aan de kust hebben gezien naar de ingang en de tandarts die we met een patiënt bezig zien zwaait al enthousiast naar ons.

Binnen gaat er een schuifraam open en krijg ik een formulier toegeschoven dat ik eerst moet invullen. Heel veel vragen over allerlei ziektes en of ik drugs gebruik. Even later word ik meegenomen voor een x-ray door een vriendelijke mevrouw. Het gaat er allemaal heel hartelijk aan toe. Het volgende moment komt ook de tandarts die verteld dat ze allemaal dachten dat Bob en Betty eraan kwamen en ze daarom zo hadden gezwaaid. We passen er dus zo tussen hier in de VS. Voor het onderzoek krijg ik een grote bril op mijn neus om claims te voorkomen als hij per ongeluk met een tangetje in mijn ogen komt!!!

De tandarts legt uit dat de wortelkanaalbehandeling onder een vorig jaar geplaatste kroon niet helemaal is gelukt en nu opspeelt door de vliegreis en het hoogteverschil. Ik heb eigenlijk een nieuwe behandeling nodig maar omdat het vorige keer is overgegaan met antibiotica krijg ik dat mee en pijnstillers. Iedereen is weer allerliefst en meelevend. De kliniek is bedoeld voor de 1200 man personeel die in het park wonen maar ook bezoekers kunnen er dus terecht.

Nadat ik de pillen heb ingenomen gaan we snel op pad. We willen dwars door Yosemite park naar Monolake aan de andere kant. De pijnstillers die ik heb gekregen blijken wel heel goed te werken.

Ik zit te suffen naast Theo en heb het gevoel dat ik drugs heb gebruikt. De pijn is wel een stuk minder gelukkig. Het park is adembenemend mooi. Ik weet niet of het door de pillen komt maar ik heb nog nooit zulke mooie natuur gezien. Heel afwisselend allemaal. Hoge bergen met kleine lieflijke meertjes ertussen en sprookjesachtige weiden. De drukte in het park valt mee en we genieten volop.

Als we op tweekwart van het park zijn staan we plotseling in een file. !0 auto`s voor ons is een ongeluk gebeurd. Er is iemand gaan inhalen over de dubbele doorgetrokken streep en op een ander geknald. De man zit bekneld in zijn auto. Uiteindelijk duurt het twee uur voor we verder kunnen.

We hebben ondertussen andere Nederlanders gesproken die ook in de file stonden en ik heb bezoek gehad van een aardige ranger die een praatje met me komt maken. De mensen zijn hier echt heel erg vriendelijk en geïnteresseerd. Aan het einde van de middag rijden we uit het park en zien we Monolake opdoemen. Wat een schitterend gezicht. We zijn allebei zwaar onder de indruk van wat we zien en gezien hebben. We zetten de camper op een camping aan het Silverlake vlak bij Monolake. Een echte prairie camping zonder voorzieningen maar met de bekende picknicktafel en de fire ring èn een beren-opbergkast om je eten in te bewaren. Jammer genoeg hebben we geen beer gezien vandaag. Wel weer hertjes en ander klein spul. Het begint vreselijk te waaien en koud te worden en ik ga me steeds zieker voelen. De pijnstillers blijken toch een beetje te zwaar voor mijn maag. Ik heb een slechte nacht met koorts en ellende.