Dag 11 van Parker naar Seligman, Route 66

Van Parker naar Seligman, Route 66

Gisteravond zijn we op aanraden van de buurvrouw wat gaan eten in het restaurant aan het water.

Het restaurant bleek een bar annex snackbar op een vlonder. We hebben de hele avond zitten kletsen met Rob, een man met Nederlandse ouders die Nederlands verstond en een beetje sprak. Zijn ouders waren na de oorlog uit De Beemster en Friesland naar zuid Californie geëmigreerd. Hij was heel geïnteresseerd hoe wij de VS ervoeren en Nederlanders in het algemeen over ze denken.

Vanmorgen zijn we, na door de halve camping uitgezwaaid te zijn, al vroeg op pad gegaan richting Grand Canyon. Het was direct al weer moordend heet. We hebben tot nu toe nog geen druppel regen gehad. Na een tijdje rijden hebben we in een prachtige koele supermarkt, boodschappen gedaan en koffie gedronken. Als je een klantenkaart koopt scheelt het je al minimaal 10 dollar op de dagelijkse boodschappen. We starten overal met de klantenkaart natuurlijk. We merken dat Nederland goed ligt bij de Amerikanen. Ze zijn heel positief over ons land. Als we het over de oorlog hebben zeggen ze allemaal dat ze ons zonder nadenken opnieuw zouden komen helpen.

We zijn hier helemaal verslingerd geraakt  aan het sinaasappelsap van SunnyD. Die koop je in grote plastic flessen van 2 ½ liter. Als Theo wijn koopt krijgt hij het in het algemeen in een bruine zak met daarover weer een plastic zak mee. Soms staat de wijn zelfs afgesloten en komen ze met een grote sleutelbos naast je staan tot je gekozen hebt. Ik denk dat je hier nog gemakkelijker een wapen koopt.

We hadden ondertussen de smaak van het shoppen te pakken en zijn bij een grote Mall gestopt.

We wisten niet hoe snel we die zaak in moesten komen zo heet was het. Er waait ook nog een wind die zo heet is als de föhn op de hoogste stand.

Theo heeft vandaag zijn slag kunnen slaan. In de VS is lang of dik zijn geen probleem in kledingzaken. Score bij Dillinger: een Levi`s, een Ralph Lauren polo en een blauw Hawai hemd. Bij JC Penney: 4 polo`s en een overhemd. Alles bij elkaar 95 dollar! Mèt de klantenpas natuurlijk.

Zelf kijk ik nog wel in Vegas want ik kon er eigenlijk niets vinden wat ik nou echt leuk vond. Ook het winkelpersoneel in de mall is weer ontzettend lief en behulpzaam.

Theo heeft gelijk z`n Hawai shirt aangedaan en ziet er nu uit als een echte Yank.

Dat shoppen had natuurlijk wel even geduurd dus wisten we al dat we de Grand Canyon niet zouden halen. Helemaal niet erg want in het weekend is het toch te druk.

We hebben de leuke wegen genomen en natuurlijk Route 66. Veel mannen op motoren [zonder helm en in korte broek] die over deze weg razen. Theo vond het ook helemaal geweldig en droomt van een  tocht van noordoost naar zuidwest voor een volgende vakantie. Gelukkig niet persé op de motor.

We hebben leuke foto`s gemaakt van de cafés`s op de weg en zijn op de Koa Route 66 camping gaan staan. De drukte valt gelukkig reuze mee, alhoewel, achter ons staat een camper met en familie met 11 kinderen en die gaan zo te horen nog lang niet naar bed. Dat past ook allemaal prima in zo`n camper want dat zijn gewoon bussen met aan alle kanten slide-outs.

Het is onvoorstelbaar maar nu is het behoorlijk fris geworden en zit ik met een vest aan buiten.

Ik verheug me op een avond zonder bezoek en een lekker tijdschrift.