dag 13 van Grand Canyon naar mexican Hat

Van de Grand Canyon via Monument Valley naar Mexican Hat.

We hebben vannacht nog een hoop Elks en Coyotes gehoord maar er geen meer gezien vanmorgen.

Vandaag gaan we richting Monument Valley. We hebben al van veel mensen gehoord dat dat ook heel mooi is. Rond 9 uur zwaaien we de campingbeheerder uit en rijden weer door het Grand Canyon

NP om op de 160 te komen. We zien dat er een hoop uitzichtpunten gesloten zijn dus we hebben gisteren geluk gehad. Dat heeft te maken met gecontroleerde brandjes die moeten voorkomen dat de hele boel af fikt als er echt een keer brand komt.

Ook buiten het park komen we weer langs prachtige rode bergketens. Het is het gebied van de Navajo indianen. Overal langs de weg staan ze met sieraden en aardewerk. Aardige mensen die veel verhalen kunnen vertellen van hun geschiedenis en gewoonten. Gek om te bedenken dat dit de oorspronkelijke bewoners zijn die nu tot de losers worden gerekend in de VS.

Toch hebben we de indruk dat ze een stuk welvarender en ontwikkelder zijn dan de “hillbillies” die wij in de woestijn hebben gezien. Het schijnt dat John Wayne veel voor de Indianen heeft gedaan zoals het opzetten van scholingsprojecten ed.

Na in een Indiaans restaurant bonen met tortilla’s en een plastic beker met een halve liter diët coke te hebben weggewerkt zijn we Monument Valley ingereden en daarmee ook Utah. De klok moet dus een uur vooruit. Dit is inmiddels onze derde staat. Nu alleen nog Nevada waar las Vegas in ligt.

Was Grand Canyon mooi, dit vinden we eigenlijk nog mooier. Schitterende rode stompe en scherpe rotsen die kaarsrecht uit de woestijn opdoemen in allerlei vormen. Dan weer in de zon en dan weer in schaduw waardoor ze steeds veranderen. Theo ziet zelfs een rottend gebit in een van de rotsformaties.  Het is een stuk lastiger om hier te stoppen omdat dit geen nationaal park is met uitkijkpunten maar we hebben weer heel veel foto`s gemaakt. Op een plaats waar we stopten kwam een gezelschap uit de auto met een stokoude man. Hij chauffeerde een schitterende Cadillac met een blauwe nummerplaat met de tekst US Air Force Rataierd; not, retarded, zei z`n schoondochter nog even met een knipoog. Hij stond erop ons op de foto te zetten en regisseerde hoe we moesten gaan staan. Zijn kinderen, zestigers, stonden achter hem met de ogen te draaien. Hij bleek veel in Nederland te zijn geweest toen hij in Duitsland gestationeerd was destijds. Dat bleek in 1960 te zijn geweest. Hij had alles gezien. Madurodam, de molens, You name it. Daarna was hij beroepsfotograaf geworden. Wij konden er wel om lachen en hebben nog even leuk met ze gekletst. Wel eng dat zo`n oude man nog rijdt maar je ziet ze zelfs met looprek nog uit de grootste campers komen.

In Mexican Hat een plaatsje dat vernoemd is naar een rots hier vlakbij hebben we een RV parkje gevonden. Allemaal oude leem en helaas zonder Wifi maar we hebben uitzicht op de rotsen.

Vanavond zijn we gaan eten in het Mexican Hat lodge restaurant dat bij een motel hoort hier 5 minuten lopen vandaan. Een echt cowboy restaurant met een cowboykok in houthakkersoverhemd die lappen vlees staat te roosteren boven een groot vuur en in grote pannen bruine bonen roert.

De kaart is nogal beperkt. Eigenlijk kon je alleen kiezen uit een grote of kleine biefstuk of hamburger met bruine bonen en een witte gruwelijk dikke geroosterde boterham. Die boterham lijkt hier de plaats van de aardappel bij ons in te nemen want het staat overal op de kaart.

Theo nam de kleine variant van de biefstuk en ik de hamburger. Theo een flesje Corona en ik een blikje coke. Of je krijgt je drinken in een grote gekleurde plastic beker of kaal uit het blik of flesje. We vonden er allebei niks aan, veel te basic. Er zat smaak nog kraak aan en dat voor bijna 60 dollar.

Daarna maar weer even geld getrokken bij de benzinepomp want het gaat hard. Helaas kunnen we niet zien hoe we er financieel voor staat want we zijn het Rabo apparaatje vergeten, dom natuurlijk.

Misschien winnen we nog wat in Vegas. Allemaal veel liefs van ons beiden.