dag 17 ingang Zion naar las vegas

Dag 17 van ingang Zion naar las Vegas

Vannacht en vanmorgen was het weer flink koud dus snel maar weer de verwarming aan.

Toen de zon eenmaal over de bergen kwam werd het al snel warmer. We wisten al dat de temperatuur vandaag flink zou oplopen naarmate we dichter bij Las Vegas zouden komen.

Omdat we maar een paar mijl van de ingang van Zion NP zaten konden we op tijd aan ons tochtje beginnen. Helaas, in het hele park werd aan de weg gewerkt. Er werd een nieuwe asfaltlaag aangebracht waardoor we in een grote file reden en regelmatig een tijdje moesten wachten voor we verder konden. Desondanks zagen we wel hoe mooi ook Zion was. Hoge rotsen in verschillende kleuren die dicht op elkaar stonden waardoor Theo goed moest uitkijken er geen spiegel af te rijden. De wegen waren hier behoorlijk smal in tegenstelling tot de andere parken en de VS in het algemeen.

We zagen bergen met een ruitmotief, heel bijzonder om te zien. Hoe die ruitjes erin zijn gekomen is ons een raadsel maar dan zoeken we nog wel op. We konden maar op één punt even stoppen en troffen daar Duitsers met dezelfde camper. Die Duitser vond dat er maar een zwakke motor in de camper zat. Theo vond hem gelijk een zak en voelde zich bijna persoonlijk aangevallen. “Wat zwakke motor”, zei hij en gaf nog eens extra gas zodat we de berg opstoven.

Toen we het park uitreden kwamen we in een heel vruchtbaar gebied met romantische houten huizen in allerlei kleuren. Het leek wel of iedereen vandaag een “Yard Sale” hield want overal stond men oude spullen te verkopen. Ik had er graag even tussen gerommeld natuurlijk maar heb me ingehouden. Na een tijdje zijn we boodschappen gaan doen in het plaatsje Hurricane. Theo gelijk naar de wijnafdeling natuurlijk. Hij kwam gniffelend terug met wat blikjes pils. Hadden ze wel wijn maar de alcohol eruit gehaald. Ja, we zijn nog steeds in Utah. Ik had al gelezen dat ze dat met de pils niet gelukt was. Gisteren hoorde ik een meisje zeggen dat ze nog nooit koffie en thee had gedronken.

Ook dat is heel lang verboden geweest en ik denk bij sommigen nog steeds.

Hurricane bleek de toegang tot de bewoonde wereld want daarna kwamen we steeds meer plaatsjes tegen en waren de mensen ook zichtbaar welvarender. We zagen de prachtigste huizen onderweg. Dit keer waren er veel huizen van steen. Vooral bungalows want er is ruimte genoeg.

We zijn gaan lunchen in het plaatsje Mesquitte in een echt Amerikaans “restaurant”. Alles met van die “busbanken” in rood-wit, grote zwart-wit geblokte tegels op de vloer en veel in rood en felle kleuren. Het zat er hartstikke vol. Dus ook wij weer aan de hamburger uit het pastic rode mandje dat er altijd bij zit. En natuurlijk de halve liter cola in de vrolijke plastic beker met rietje. Ik verbaas me ook steeds weer dat je zelfs bejaarden aan dit menu ziet zitten. Je kunt ook wel een salades krijgen maar dan krijg je of alles zo basic dat je je net een konijn voelt of je krijgt een heel calorierijke salade omdat ze er van alles door en over gooien wat maar lekker is. We zijn allebei dan ook flink gegroeid.

Na dit uitje zijn we een eind over Higway 15 richting las Vegas gaan rijden en deze was boven verwachting mooi. Ook weer schitterende rode en oranje bergen waar de weg doorheen was gelegd.

Het rijden hier is veel prettiger dan thuis. Men houdt echt rekening met elkaar en als voetganger ben je zo`n beetje heilig vergeleken bij Nederland waar je moet rennen voor je leven.

Bij Lake Mead zijn we afgeslagen om nog iets van het binnenland te kunnen zien. Lake Mead is heel groot en grillig waardoor je er zeker zo`n 90 kilometer langs blijft rijden, dwars door de Valley of Fire

State Park. Dat Fire slaat dus op de rotsen die lijken op nagloeiende stenen maar zodra je buiten de auto kwam kreeg je dat gevoel erbij.  Kanonnen wat was het heet. We konden ook nergens stoppen toen Theo zijn “dipje” had want er was nergens schaduw op de parkeerplaatsen.

We zijn nog even aan Lake Mead wezen kijken maar ook daar was het snel weer in de auto.

Omdat ik graag nog naar de Hooverdam wilde zijn we daar eerst heengegaan voor we doorreden naar onze eindbestemming voor de dag,  Las Vegas.

Omdat we met een camper waren werden we aan de kant gezet en de hele camper werd van onder tot boven nagekeken op explosieven. Ze blijken daar erg bang voor te zijn en als je erover nadenkt is dat natuurlijk ook niet zo gek. Heel las Vegas zou verzuipen als die dam doorbreekt.

Ik vond het een heel indrukwekkend bouwwerk. Als er een waterwerk in Nederland wordt gebouwd is het allemaal no nosence en hier zitten er allemaal leuke toeters en bellen op zo`n dam. Glimmende koperen deuren die midden op de dam een wc verbergen, prachtige dramatische beelden van de zwoegende bouwers en natuurlijk een groot restaurant in een glimmende toren.

Maar er was ook overal politie en camera`s die je in de gaten hielden. Er mochten geen dieren komen en na zonsondergang was het er verboden.

Het was weer een kleine uitputtingsslag geweest en we gingen snel verder op weg naar het Sodom en Gomorra, Las Vegas. Gelukkig maar dat we een Tom Tom hebben gehuurd want het verkeer is in Vegas erg druk en dat zijn we lang niet meer gewend. Je zag al van verre de bekende attracties. Excalibur en het Luxor herkende ik meteen. “Ons Paris” hotel waar we over een paar dagen zullen logeren kon ik helaas nog niet ontdekken. Omdat het vrijdag is waren we al bang dat het RV park vol zou zitten maar we hadden geluk. We hebben een prima plek, voor hier dan hè, in Sam’s Town RV Park. Overal om ons heen knipperen de lichtreclames. We hebben net binnen gegeten met de airco op maximaal anders is het niet te houden.

Omdat we alles sneller hebben gedaan dan gepland hebben we nu een paar dagen “over” en gaan we morgen doen wat we eigenlijk allebei nog heel graag wilden zien….Death Valley.

We hebben een route uitgezocht met de mooiste punten en blijven, als er plek is. overnachten in het RV Park in Death Valley. Volgens de voorspellingen wordt het morgen slechts 35 C dus we mogen niet mopperen.

Theo is zojuist even de benen wezen strekken en ik vond het al wat lang duren. Blijkt hij het casino hiernaast te zijn ingegaan. Gigantisch groot natuurlijk, donker en geen uitgang kunnen vinden.

Uiteindelijk is hij er aan de verkeerde kant uitgegaan en naar het andere Sam`s RV Park gelopen, er zijn er namelijk twee. Al met al is hij met de hulp van de security weer veilig thuis beland.

Dat beloofd wat voor de komende dagen.

Allemaal veel liefs van ons beiden.

I