Camper ophalen El Monte LAX

Door Peter & Marleen Valk - 14-09-2010 17:47

-          Onrustig geslapen door de jetlag. Opgestaan 07.00 zaterdagmorgen 11 september plaatselijke tijd een douche genomen. Peter zag er na het afschrapen van een bijna volle baard weer enigszins normaal uit ( nou ja) en Marleen oogde weer eens fris en fruitig. Zo en nu op naar het ontbijt.  Lekker vet Amerikaans dus, maar toch ook wel weer lekker. Koffie, thee, zoet bruin brood, muffins en fruit. Wat wil een mens nog meer. En dan wachten op de shuttle bus naar verhuurder El Monte. Om rond 09.30 plaatselijke tijd zouden we worden opgehaald bij ons hotel. Voor dat ophalen moest je wel wat doen nl. bellen. Wij maar proberen in het hotel bij een cellphone. Geld er in geld er uit en telkens weer een leuke dame met zwaar accent aan de lijn die dringend doch dwingend adviseerde meer geld in de bodemloze gleuf te storten. Sorry voor de woordspeling. Dus na enige geprobeer bleek dat Vegas al dichter bij was dan wij ooit gedacht zouden hebben. Na enig gemorrel bij het ophangen van de hoorn bleek het muntenbakje zodanig over zijn toeren, dat de muntstukken klem kwamen te liggen door donaties van eerdere bellers. What a joke !!!!. Dus de receptie maar bezocht in het hotel. De dame achter de balie wist wel raad. Je had een 1 moeten toetsen voor het locale nummer. Nou ja dat we dat nou niet wisten !!?? Zij belde het bedrijf en ik mocht in mijn beste Engels tegen een Mexicaans of in ieder geval Spaanstalige dame uit gaan leggen wat ik nu eigenlijk wel wilde. Na enige oooo’s en aaa’s begreep ze onze hint en kwam aldaar precies op tijd een Giant met een omvang van heb ik jou daar de lobby binnengelopen. De goede man heette George en kwam eigenlijk voor het sjouwen van de koffers. Wij waren bijzaak. Voor we er erg in hadden liep deze reus met koffers in een gezapig pasje naar zijn shuttlebusje (hij pastte net achter het stuur van zijn bolide) en liet de laadklep van de bagegeklep achter driftig kermen. Om even later zich zelve met een onnavolgbare zwaai achter het stuur te proppen. Zelfgenoegzaam en vriendelijk om zich heenkijkend had hij het toch maar weer geflikt, Zij het dat het rijden met een lichtelijke slagzij naar bakboord mij een hele toer geleek. Hey man we were on the road. Aangekomen bij El Monte werden we vriendelijk ontvangen met de overige Nederlandse slachtoffers. We werden verzocht eerst naar de videoruimte te gaan om een instructiefilmpje te gaan bekijken. Daarna konden we aan een balie plaatsnemen om i.s.m. een medewerkster van El Monte een gros aan formulieren in te vullen met een dito aantal handtekeningen. Peter kreeg zowat kramp in z’n vingertjes van het steeds maar weer inkrassen van de eigen initialen. Die Amerikanen doen er ook alles aan om zich op alle mogelijke manieren in te dekken. But to the point. Op een gegeven moment beweerde Miss X dat wij moesten betalen voor het gebruik van de generator, GPS en een verzekering. Haar meerdere malen duidelijk gemaakt dat dit op het Voucher stond echter ze bleef stoicijns met grote lieve koeienoogjes ons aakijken. We vroegen dus direct maar om de manager. Toen ze weg liep en wij op het beeldscherm keken zagen we onmiddellijk dat alles wel vermeld stond. Haar e.e.a. uitgelegd met veel 555555 en 6666666 en zowaar ze verexcuseerde zich en klaar was X-je. Op naar de wachtende camper. Wat een joekel in onze ogen. Totdat we beter om ons heen keken. De exemplaren werden steeds groter. Helaas liep alles weer anders dan verwacht. Op Peters werk zeggen ze altijd “Jij, je trekt de sores aan” . Nou ze hebben gelijk wat ik je brom. Mensen naast ons hadden een 7 weken eerder geboekt   en kregen een bijna spiksplinternieuwe Chevvy C-25 slide-out mee (waar ze niet om hadden gevraagd) en wij kregen een van buiten vol krassen en deuken en van binnen totaal uitgeleefd stuk wrakhout aangeboden. Na inspectie hebben we deze dan ook geweigerd. Nou ik kan je wel vertelllen “ They were not amused”. De mensen van El Monte probeerden wel ons over te halen echter door voet bij stuk te houden kregen we uiteindelijk een ouder type C 28 mee, die beduidend beter, netter en moderner was uitgevoerd. De rest van het verhaal komt er thuis wel uit anders wordt het te langdradig. Na een hoop verlette tijd en 2x de verkeerde afslag nemen kwamen we uiteindelijk toch op de goede weg, Los Angeles en zijn voorsteden uit. Al was het hier en daar wel voetje voor voetje. File dus. Of je nooit van huis bent weggeweest. De rit verliep verder voorspoedig en zelfs MacDonald kan bij Peter niet meer stuk. Lekkere French Frites, een béééker vol Jus d’Orange en natuurlijk WiFi op de IPhone. Wat een genot als je laptop niet goed werkt. Om 20.00 uur waren we bij het invallen van de avond toch nog op de plaats van bestemming beland. So folks that’s all for now.

 

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan