25 oktober tot 6 november

Verslag 25 oktober – 6 november Petrified Forest, Sedona, Grand Canyon, Lake Powell en Antelope Canyon, Rainbow Bridge.

Maandag 25 oktober Storm, wasdag en naar de pawnshop en het wigwamhotel in Holbrook. Het stormt flink vandaag (elders in het land zijn tornado's en is het noodweer, bij ons alleen heftige storm), dus we blijven waar we zijn. Eerst huishoudelijke activiteiten zoals de was, maar rond half 4 slaat de verveling toe en besluiten we Holbrook in te gaan. Er moeten boodschappen worden gedaan maar voordat we daar aan toe komen zien we de Pawnshop (de lommerd) en daar heeft Marianne goede herinneringen aan dus dit fenomeen wordt bezocht. Er is in deze streken veel te zien en te koop in de Pawn! Geweren hebben Pierre's bijzondere interesse maar Hanny en Marianne zijn al snel verdiept in de sieraden. Veel originele Navajosieraden hier en daar wordt dan ook het een en ander van aangeschaft. Er zijn ook veel televisies en andere elektronische apparaten en ook pijl- en bogen. Het is kortom een interessante shop. Na de gewone boodschappen (hoera, een Safeways, altijd fijn) zien we aan de overkant een hotel met allemaal wigwams als kamers. Er staan ook een hoop mooie oldtimers, dus we moeten dat zeker even zien. Achter het hotel dendert een goederentrein voorbij. Holbrook ligt aan de Santa Fe Railroad, waarover veel grondstoffen vervoerd worden. Het gedender is dag en nacht hoorbaar. We telden ergens zo'n trein van 120 wagons en 6 locomotieven, en dat was geen uitzondering.

Dinsdag 26 oktober Painted Desert en Petrified Forest, naar Slow How
De wind is behoorlijk afgezwakt en de zon schijnt weer, dus we kunnen vandaag op pad. Eerst 40 mile oost tot aan de ingang van het Painted Desert / Petrified Forest National Park. Het ligt links en rechts van de snelweg waarover we eergisteren aankwamen, maar we hebben er helemaal niets van gezien dus we zijn wel benieuwd of het echt zo bijzonder is als men zegt. En dat is het zeker!! Al direct na onze stop bij het bezoekerscentrum zien we een woestijndal met rode en groene wanden, zover als je maar kijken kunt. Niet te beschrijven zo mooi en bijzonder. Tijdens het verderrijden zien we steeds een ander stuk van dit dal, of hetzelfde stuk uit een andere hoek, en alles is erg mooi. In het 2e deel van het park komen we eerst bij de resten van een oud indianendorp (wel veel verbeeldingskracht nodig hier!) en we zien oude tekeningen op de grote brokken steen die hier liggen. En dan komen we langzaam aan in het gebied waaraan het park z'n naam en bekendheid te danken heeft: de versteende bomen. In het bezoekerscentrum zei men al dat er heel veel is weggeroofd door toeristen en aanvakelijk zien we ook maar af en toe een stuk boom.

De woestijn is hier gestreept, rood, oker, grijs en blauw. De kleur is afhankelijk van het al dan niet fluctueren van het zeewaterniveau toen dit gebied en de betreffende laag gevormd werd. Als de zeespiegel van hoogte veranderde zien we nu meer rood en oker (oxidatie), als de laag onder water stond is er meer grijs en blauw. Na al ditv woestijngeweld komen we bij een paar plekken met prachtig gekleurd versteend hout. Bob en Hanny maken een wandeling naar een dal vol resten; Pierre en Marianne bekijken dat van boven af. Maar ook dan is het heel erg mooi. Om een uur of 2 verlaten we vol indrukken dit bijzondere park. Pierre heeft een camping gevonden bij Slow Wow, wat zuidelijker want we hebben het steeds toch wel FRIS. Tegen 6 uur installeren we ons daar, in een bos bij een meer. Het wordt al snel donker en we hopen wild te zien maar dat heeft waarschijnlijk een snipperdag. De nacht is helder en bijzonder KOUD.
 

Woensdag 27 oktober We blijven in het State Park bij Slow Wow maar we gaan wel naar een andere plaats want we willen zon. Pierre en Bob doen een inventarisatieronde en stellen plaats 25 voor, die ligt goed zonnig. Marianne en Hanny lopen ook een rondje en vinden nr 8 beter, vlakbij het meer en zo heerlijk in de zon. Wat is het KOUD in de schaduw! Er staat een zeer frisse wind. Rond 3 uur blijkt plaats 8 toch niet zo geweldig, want we staan in de schaduw en in de wind. Paar na paar maken we een wandeling langs het meer, heerlijk in de namiddagzon. Dat hebben we echt nodig om op temperatuur te komen! De avond is freezing koud en we gaan morgen dan ook zeker op weg naar de warmte. Phoenix is toch wel ver, dus alhoewel ook Tucson nog even de revue passeert wordt het reisdoel Sedona. Daarvan heeft Marianne gehoord dat het heel mooi is en de weersvooruitzichten geven lekkere temperaturen aan, met overdag zomerweer en 's nachts niet van die kou.
 

Donderdag 28 oktober Een prachtige route door de zeer uitgestrekte bosgebieden van midden Arizona! Er is meer dan woestijn en kale vlakten met rode rotsen, zo blijkt. Na een lange afdaling vanaf een prachtige hoogvlakte zijn we vroeg in de middag bij Camp Verde, waar we op een camping van de National Forest gaan staan. Heerlijk rustig hier, bos, vogelgeluiden en een kabbelende beek. En de temperatuur, helemaal goed!

Vrijdag 29 oktober Een prachtige zonnige dag. We kunnen zonder bibberen buiten ontbijten en rijden dan het Red Rock Mountain State Park verder in, richting Sedona. En dan zien we ook de eerste rode rotsen waarom deze plaats zo geliefd is. Echt prachtig! In het bezoekerscentrum krijgen we allerhande info en we installeren ons op de vooraf uitgezochte camping Lo Lo Mai, met douches en met wasmogelijkheid. Want dat is wel weer eens nodig! We krijgen een fijne grote plaats vlak bij de Creek en we denken het hier wel even uit te houden. De zon schijnt en er is een zwembad! De camping is al volop in Haloweenstemming, morgen zijn er allerlei activiteiten dus we zijn benieuwd. In de loop van de middag arriveren er diverse families die hier Haloween gaan vieren en tegen de avond zijn diverse campingplaatsen feestelijk verlicht en van spinnewebben en pompoenen voorzien. De stemming zit erin!
 

Zaterdag 30 oktober Haloween in Lo Lo Mai. We slapen heerlijk en worden met een zonnetje wakker dus dat begint goed. Al vroeg lopen er mooi verklede kinderen over de camping. En Bob ziet ook een ouder paar geheel in tenue. Als we op het terras van het clubhuis aan het skypen zijn met de (klein)kinderen komt er al een kleine optocht voorbij. Om 3 uur begint die echt, maar de voorpret is er duidelijk al. Wij houden verder een lekker relaxdagje en vertrekken rond 4 uur richting Tuizigoot (een oude indianenvesting op een heuvel), waarna we richting Sedona rijden. Wat een geweldige rotsformaties, en wat zijn ze mooi van kleur. Bij het vliegveld moet het uitzicht prachtig zijn, dat vertelde de ranger in het bezoekerscentrum, dus daar gaan we heen. Het vliegveld blijkt bovenop de mesa (=platte berg) te liggen en daar aangekomen is het uitzicht inderdaad spectaculair. De ondergaande zon kleurt alles nog mooier rood, het is helemaal geweldig. Vanwege de koude wind hierboven gaan we na een minuut of 10 weg, maar je zou hier uren kunnen staan kijken. De vrijwilliger die het uitzichtspunt onder zijn hoede heeft raadt ons desgevraagd Bonita's Mexican Restaurant aan, dus daar gaan we heen. Het uitleggen wat we willen kost wat moeite en het lukt ook niet helemaal, maar we hebben toch al snel een gevuld bord. Bob probeert de black bean soup en Hanny, Pierre en Marianne nemen een combo om een en ander uit te proberen. De witte wijn die we bestellen is bij aankomst rood, maar erg lekker.

Zondag 31 oktober De reislust trekt alweer maar de weersverwachting in het noorden is voor de eerste 2 dagen nog wat minder, dus we besluiten Sedona zelf te verkennen en daarna noord van het plaatsje richting Flagstaf aan de Oak Creek te kamperen op camping Cave Springs.Sedona is echt leuk! Veel galerietjes, terrassen, leuke kleine winkeltjes. Het is niet meer zo warm, maar er is een lekker herfstzonnetje en we genieten van het stadje.
Naar de camping rijden we door de Oak Creek Canyon en die is ook heel erg mooi! We overnachten op camping Cave Springs de enige camping van de National Forest Service met douches. We staan onder hoge bomen in het diepe dal van de Oak Creek, en we hebben het algauw......KOUD. Het kampvuur dat Bob en Pierre maken helpt. We bbq-en en gaan vroeg naar binnen; morgen naar de Grand Canyon!Marianne en Pierre komen tot de nare ontdekking dat hun kachel het na 1 rondje branden voor gezien laat. Mogelijk heeft dit met de opeens snel leeglopende accu te maken? Morgen eerst maar bellen met Apollo, en hopelijk in Flagstaff naar een garage, want we verwachten in de laatste weken nog wel wat nachtelijke kou en een kachel is toch wel fijn!

Maandag 1 november Flagstaff, autoreparatie, door naar Grand Canyon.

We rijden via het vervolg van Oak Creek Canyon naar Flagstaff alwaar Marianne en Hanny de ShoppingMall willen bezoeken. Dat heeft nog wat voeten in de aarde wan