Route: Kingman AZ naar Barstow CA

Woensdag 22 juni: Nu we de Nationale parken achter de rug hebben zullen de ritten van de komende dagen alleen tot doel hebben ons naar de koelte van de kust te brengen. Na een warme nacht op de KOA van Kingman zijn we weer rond zeven uur  vertrokken naar onze volgende stop in Barstow. Onderweg maken we zoals gisteren al aan gegeven, een ommetje via Laughlin in Nevada en het oude zilvermijn stadje Oatman in de Mohave Valley . Ook hier rijden we over een van de vele restanten van de historische Route66. Vroeg in de ochtend rijden we de brug over de Collorado rivier Laughlin binnen. We treffen het niet, aan de doorgaande weg door het gokstadje worden de nodige werkzaamheden verricht en het is met de toch wel brede RV niet echt prettig rijden. We houden het dan ook snel voor gezien, keren om en rijden snel terug de brug over naar Bullhead City. Na zo’n 10 mile slaan we links af, verlaten we de bewoonde wereld  en duiken we  een inmiddels bloedhete dessert in en rijden we naar Oatman. Opmerkelijk is dat midden in de zinderende vlakte waarschuwingsborden langs de weg staan met de tekst ‘DO NOT ENTER WHEN FLOODED’. Het is moeilijk voor te stellen dat hier in deze bloedhete zandbak ongelukken kunnen gebeuren omdat de weg onder water staat…
Oatman  is een verzameling van allerhande scheefgezakte huisjes en winkeltjes uit de tijd dat hier in de vele mijnen nog naar zilver werd gezocht. Overal zie je de bekende schreeuwerige reclameborden, al dan niet in oude stijl. Daarnaast vindt je buiten grote verzamelingen oud ijzer… ooooh pardon dit is Antiek…. De enige straat die het stadje rijk is wordt gedomineerd door de loslopende ezels. Het lijkt wel een plaatselijk equivalent van de Indiase heilige koeien. Overal kom je ze tegen, lopend of liggend midden op straat of op de sidewalks… Er zijn mensen die zakjes met voer ze kopen, die vervolgens door de ezels uit hun handen worden gerukt, als het even kan midden op straat… Al het (toeristen)verkeer blijft dan geduldig wachten totdat de dames en heren ezel uit gegeten zijn.
De temperatuur was in middels opgelopen tot zo tegen de 100°F (ca. 38°C) en snel reden we over een ander stuk van Route66  verder naar  Golden Shores.  Dit stukje van Route66 slingert zich verder door een steeds kaler wordend  woestijnlandschap. De spaarzame begroeiing als gras en struiken verdwijnen en er komen cactussen voor in de plaats. Het is buiten bloedheet en we komen in het stuk van zo’n 35 mile, welgeteld drie auto’s tegen. We moeten hier maar geen autopech krijgen! Rond tien uur rijden we het plaatsje Golden Shores binnen en op een buiten thermometer zien we dat het dan al 105°F (ca. 41°C) is. Alle romantische verhalen ten spijt is dit niet echt een stukje Route66 wat je gezien moet hebben.
Op de Interstate40 aangekomen moeten we nog zo’n 180 mile naar de eindbestemming van vandaag in Barstow. Over deze rit valt alleen te vertellen dat het een lange rit door een gebied was waar zelfs de cactussen dood gaan van de hitte… Of het zo hoorde of niet maar soms viel de airco een tijdje uit en voelden we de hitte naar binnen golven. Aangekomen op de KOA van Barstow waren we nog niet van de hitte af, het was buiten meer dan 45°C. Gelukkig kweet onze RV-airco zich prima van zijn taak en was het binnen redelijk uit te houden. Buiten zitten was absoluut geen optie,  zelfs laat in de avond stond de thermometer nog ruim boven de 35°C. Hopelijk kunnen we de komende nacht nog wel wat slapen en gaan we morgen de koelte van de kust opzoeken…

PS Het oversturen van de foto's lukt hier niet, dus die hoiuden jullie nog van ons tegoed.....

Thats all Folks…