Maandag 06-06: Naar Death Valley

Het verslag van ons vertrek uit LA dus een dagje later. Death Valley heeft absoluut helemaal GEEN mobiele ontvangst en WIFI was er wel, maar de hotel-folder gaf al aan dat je er rekening mee moest houden dat de verbinding toch wel regematig zou wegvallen...

Vandaag hebben we een vroege start gemaakt; we hadden nl een lange rit voor de boeg. Van LA naar Death Valley is ongeveer 540 km en we hebben 1 belangrijke stop onderweg gemaakt, nl de vestiging van Alamo Ontario International Airport.

Onze mega-mini-van had de vervelende eigenschap dat het stuur ontzettend ging trillen op het moment dat we bv op de snelweg moesten remmen. Omdat we er toch zo goed als langs kwamen terwijl we LA verlieten, besloten we dan maar langs te rijden en de auto te ruilen. We hebben nu, nog steeds, dezelfde mega-mini-van, echter een luxere versie met extra snufjes (bv achteruit-rij-camera!) en zonder trillend stuur! Was geen enkel probleem; prima service van Alamo.

Toen dit achter de rug was verder naar Death Valley. Onderweg een stop gemaakt bij een Walmart om wat boodschappen te doen, oa een piepschuimen koelbox, die we, weer op weg, al heel snel 'Squekey' gedoopt hebben, omdat het deksel constant langs de box piept.

Na een verder prachtige rit, waarbij we bij een pompstationnetje in the middle of nowhere de eerste Nederlanders tegenkwamen, bereikten we aan het eind van de middag het eerste point-of-interest in Death Valley; Badwater Bassin. Een heel laag gelegen, ontzettend grote zoutvlakte. (Heel zout; we hebben even voorzichtig geproefd.) Heel indrukwekkend.

Daarna verder doorgereden naar The Devil's Golf Course, Een gebied vol met ingedroogde modder/zout afzettingen, tot wel 40 cm hoog. Heel grillig van vorm; je kon de zoutkristallen heel duidelijk zien zitten. Hier waren we tijdens de zonsondergang en hebben we dus een paar mooie foto's kunnen maken.

Daarna, het was inmiddels zo ongeveer kwart voor 8 's avonds, zijn we doorgereden naar Stovepipe Wells, waar we rond half 9 aankwamen. Meteen maar gaan eten. De 'antieke' ober (een redelijk stokoud opaatje) gaf echter aan dat we moesten wachten op een tafeltie, stuurde ons naar de bar en was ons daarna schijnbaar prompt vergeten. Na een half uur gingen we maar eens kijken en toen stond 'ie, op zijn dooie gemakkie, zijn hele levensverhaal te vertellen aan een andere gast. Uiteindelijk konden we eten en waren we rond half 11 klaar. Het was toen nog steeds erg warm buiten, maar de voorgenomen duik in het zwembad hebben we toch overgeslagen, want we waren wel erg stuk.

Morgen gaan we oa nog de Mesquite Flat Sand Dunes en Zabriskie Point bekijken, waarna we verder gaan naar Las Vegas.