BC's birthplace & more

26 juni, dag 5, alwéér Vancouver

Het is zondag, dus een beetje rustig op de weg, dachten we.

Vanmorgen eerst maar eens gekeken waar we gisteren het einde van een weg meemaakten. Dat bleek nogal simpel: waar eens een ferryverbinding was is nu alleen nog een aanlegplaats voor wat kleine vissersbootjes. Ook Canada zit in een dipje. Na de koffie hebben we ons daarom nog even naar het fort en het Centennial museum van Langley begeven.

Overigens staat de oeververbinding nog steeds op veel kaarten (en TomTom) aangegeven.

De camping Brae Island Fort zelf hoort bij de plaats Langley. Langley is ontstaan uit een plaatselijk fort, juist: Fort Langley, van de Hudson Bay Company. Wat bij ons de V.O.C. was. Hier is in 1858 het besluit van de Britse Kroon afgekondigd, dat het gebied ten westen van de Rocky Mountains een koloniale status kreeg. In feite was dat de stichting van de staat Brits Columbia. Dat Columbia zou overigens een naamgeving van queen Victoria herself zijn. In 1871 werd BC bij de toen sinds 1867 bestaande staat Canada gevoegd. [ www.pc.gc.ca/fortlangley ]

Dat soort wetenswaardigheden zaten we te herkauwen op de rit naar Capilano Road in Noord Vancouver. Daar is nl. aan de voet van de Lion’s Gate Bridge een camping. In 1991 waren we er ook neergestreken, dus dat helpt hè.

Omdat het wat drukker was dan gehoopt, zeg maar dat het vreselijk druk was, en vanwege wegwerkzaamheden ging het een groot deel niet harder dan 10, 15 km/uur.

Overigens, nog en leuke: Als je in een museum in grote rode letters het woord EXIT boven een deur ziet staan, wat denk je dan? Ojee, een nooduitgang!! Zo niet mijn reisgezellin. Die ziet “EXIT”, denkt dat ze naar buiten mag en drukt zo’n deur open!! Meteen gaan er allerlei alarmbellen rinkelen en lampen knipperen. De alleraardigste gastvrouw komt verschrikt en opgewonden aanrennen en Ali weet de climax te completeren door te zeggen: “Don’t worry, it was me!”  Die gastvrouw was vervolgens het volgende halfuur druk met allerlei noodhandelingen om de bewaking af te bellen en het bewakingssysteem te resetten. Later, als de bloeddruk weer normaal is weet ze ons te vertellen dat haar hetzelfde ook eens is overkomen: in Amsterdam!!!

Ali gaat dus nog een mooie toekomst tegemoet als gastvrouw in het historisch museum van Almelo, wat ik je brom.

Hier op Capilano RV-park, zitten we lekker te bekomen van de opwinding en de drukte, terwijl over de brug een constante stroom verkeer de lucht doet zoeven. Geen goedkope camping trouwens: CA€66 voor een overnachting zonder sewer.

Ali maakt een prima rijstdiner en ik doe de literaire boekhouding. Zo zijn de taken mooi verdeeld. Later op de avond nog een wandeling onder de stalen brug en dag 5 zit er weer op. Fotos invoegen is wat lastig, kennelijk moet de Tiogaserver eerst een foto helemaal accepteren voordat ie voor mij weer zichtbaar wordt. Houden jullie tegoed.

Tot later.