Port Alice

Dag 22, 14 juli 2011.

Het heeft de hele nacht geregend. Daar word je niet vrolijk van, maar hoe komen ze anders aan 2000mm neerslag per jaar? moet je maar denken.

Dit is het einde van de wereld zo’n beetje, maar het kan nog eindiger: Port Alice, 30 km westwaarts. 
Onderweg wordt het droog. Het meisje van de VVV, beetje verlegen tiepje als zo’n aardige meneer uit Holland je wat vraagt, vertelt dat er juist vandaag geen bijzondere dingen op het programma staan, jammer. Maar ze heeft wel een paar wandelingen op voorraad en als dank voor de belangstelling krijgen we een speldje. Echt een collectoritem. De wandelingen zijn helaas alleen bereikbaar per dirt road. We lopen het waterfront op en neer en dat geeft toch ook weer een mooi beeld van deze mooie omgeving. Het leven draait hier om logging, logging, mining en mining. En in je vrije tijd ga je met de boot  het water op.  Bijna iedereen heeft wel zo’n ding bij de deur staan.

Onderweg nog wat wateren bekeken: grote stille meren en rivieren met ruisende stroomversnellingen. Bij de lunch op een pullout schuift er alweer een slang aan ons voorbij.

We kopen nog wat ansichtkaarten in Port Hardy en doen de waterfrontwalk. Daarbij stuiten we op een jong stel dat net zo praat als wij, Nederlanders dus. Gewoon omdat Ali tegen pizza-etende mensen “Eet smakelijk” zegt en we een keurig “Dank u wel” terugkrijgen. Ze gaan morgen ook op de boot naar Prince Rupert. Straks in Vancouver gaat zij op de 28 naar Nederland terug, hij gaat nog een poosje door in Australië. Het zijn backpackers, ze doen alles per openbaar vervoer of liftend. Verderop hebben een aantal kraaien een maaltijd aan een aangespoelde zalm. Een drietal Eagles draaien rondjes in de lucht en hopen op een hap van de restanten.

Vanavond is er een meneer die ons wat gaat vertellen over wolven. Omdat wij hadden verstaan 16:30u zijn we veel te vroeg, hier gaat alles nog in a.m. en p.m. waar wij meestal met de 24 uurs klok werken: had moeten zijn 6:30u PM, dus we zijn veel te vroeg op de camping. Gelukkig werkt nu plotseling het internet wel en dat betekent dat we een heel stuk huishouding kunnen bijwerken.

Gary, van de wolven dus, vertelt over hoe wolven leven en hun taak in de natuur hebben. In Canada zijn ze meestal nog beschermd maar in de USofA worden ze te hooi en te gras neergeknald. En dat is dom, zegt Gary. Meestal schiet men de roedelleider en dat betekent dat de youngsters niet meer leren hoe ze in de natuur moeten overleven en dus gaan die loners zelf op jacht naar schapen en jong vee. Dat geeft weer een reden om de jacht te openen, enzovoorts. In de natuur, zegt onze lector, zal een roedel wolven ver van mensen en commercieel vee wegblijven. Nu begint men zelfs in Canada de beschermde status op te heffen. Hij roept ons op om de regering in Ottawa van deze heilloze weg terug te roepen. www.whospeaksforwolf.com  een oproep die wij graag doorgeven, dierenvrienden als wij zijn. Hij heeft voor zijn luisteraars een lijstje met de meest relevante gegevens, ook in het Nederlands (en deze keer een bijna foutloze tekst, waar vindt je dat nog in het buitenland).

Na nog een korte wandeling langs de Quatse maken we ons op om morgen vroeg op te staan. Om 7:30u AM vertrekt de boot, dus moeten we om 5:30u AM klaar staan aan de kade. Dus om 4:00u AM opstaan. De boottocht duurt 16 uren. We zijn benieuwd wat het worden gaat.

Tot ziens maar weer en de groeten

Van Ali&Ad