Bergwandeling

Maandag 18 juli 2011.

De dag begint in mineur met regen en wolken, maar al gauw klaart en op en worden ook de bergen weer zichtbaar. Grace stelt voor de bergen in te rijden en dan een wandelklim te maken naar een punt waar je dit meer en heel Smithers kunt overzien. Doen we. John rijdt en dat is wel prettig want een groot deel van de weg is niet geasfalteerd. De lokale zwarte beer laat zich vandaag niet zien, maar even later wil een grote moose(eland) met een tweeling de weg over steken. Ze bedenkt zich als zij de auto ziet, keert zich om en gaat het bos in, haar kinderen volgen.

 Vanaf een Ski –Resort, een verzameling winterhuisjes van particulieren, gaan we  te voet verder. Een stevige klim langs de skilift, want dit en deze kant is een skiplek bij uitstek. Hogerop wordt het terrein even wat vlakker en dat loopt toch fijner. De wind is stevig. Het wordt een uitgebreide wandeling zonder paden, want die en grote plakken sneeuw. Je verwacht elk moment een jodelend dirndlmeisje te zien en het geluid van een alpenhoorn te horen. Dat is echter alleen iets wat ze beneden in Smithers de toeristen proberen wijs te maken.

Eerst rechtsom de berg op, want dan zie je Smithers en het vliegveld en lake Kathlyn en het huis van John en Grace. Als er een lange trein langs het meer rijdt is dat van bovenaf een prachtig gezicht. Hier eten we ook onze sandwich op, eerder in Smithers gekocht.

Dan linksom naar een kratermeer over paden en dwars over de berg, zouden we zelf nooit doen, maar John en Grace weten de weg. De sneeuw smelt en er zijn veel beekjes, die later natuurlijk een waterval worden (erg genieten voor Ali). Het is een heel nat terrein. Na een korte consumptiepauze keren we terug naar het skiresort, waar we nog even kijken naar de cabin die Lisa (dochter van John en Grace) gekocht heeft. Thuisgekomen gaat ieder even zijn/haar ding doen. Na een tijdje is het eten klaar: een forse moot van een zelfgevangen  vis (halibut-heilbot) met allerlei aanvullende lekkernijen. Wat kan kookkunst toch een nuttige vaardigheid zijn.

Na het diner zijn we nog even op pad geweest naar de Twin Falls. Een dubbele waterval in de buurt, die vanwege de regenval van de laatste dagen best spectaculair is. John wil wel doorklauteren tot vlak onder de grootste stortbui. De anderen hebben wat minder trek in een nat pak of erger, de sneeuw van een dan te passeren gletsjer leek niet erg betrouwbaar.

De avond is gevuld met de uitwisseling van allerlei wetenswaardigheden over familie, kookkunst, en Canadese vrijetijdsbesteding.  De papieren en elektronische fotoboeken worden doorgenomen. Om elf uur worden de ogen lui en zoeken we het bed op. Ali heeft intussen gebruik gemaakt van de aanwezigheid van een heuse wasmachine en –droger zodat we weer wat schone onder- en bovenkleding hebben.