Moss Landing en Monterrey

Door W.P. Gravesteijn - 30-08-2011 04:40

Na nog even wat aan mijn vorige verhaaltje toegevoegd te hebben gaan we vandaag de laatste week in. Vandaag met een flink stukkie rijden naar de Pacifische westkust. Het weer is schitterend. We dalen eerst af vanuit het Sequoia park en rijden dan richting Monterrey aan de kust. Wat schetst onze verbazing, dichte mist. Wel snetverderrie, waren we net gewend om boven de 30°C in het zonnetje te bivakkeren, komen we een paar kilometer voor de kust in een dikke mist met bijbehorende (bijna Nederlandse) temperaturen van een graadje of 16. Wat een ellende. Geen oceaan te bekennen. Toch maar doorgereden en tot onze verrassing klaarde het precies bij Monterrey op en was de baai en het strand schitterend zonnig, terwijl om ons heen alles in nevelen gehuld was.

De camper aan het strand geparkeerd. We hebben heerlijk over de toeristische pier gewandeld, erg gezellig. Overal pelikanen, zeehonden en zeeleeuwen. Geweldig leuk om te zien. Het sfeertje was er toch al prima. Dat beloofde veel voor onze tocht morgen vanaf Moss Landing.

Dus na een rondje stappen lekker positief naar onze camping. De KOA van Moss landing, een aantal mijlen verderop. Wat een deceptie. De camping lag erbij als een naargeestige herfstdag in Nederland. Grauw, nevelig, miezerig en koud. De campingbazen waren al aan het sluiten (6 uur 'smiddags!) maar waren toch nog bereid om ons naar een betonnen postzegel op de camping te loodsen. De camper paste er na enig manoevreren precies op. Nou ja buiten zitten was er toch niet bij, maar toch. Toen ik vroeg waarhet zonnetje was gebleven kregen we een heel depressief verhaal. Men had daar al weken de zon niet gezien (en het humeur was er inimiddels naar). Wifi kon ook niet meer geregeld worden, want moeders met de key had de PC al afgesloten. Wat een leed (en dit alles kostte toch nog 80$ per nacht, de duurste camping van de hele vakantie).

Dan maar gezellig wandelen door het dorpje. Het house of horror in Universal had meer sfeer. Wat een uitgestorven bende voor een badplaats. Gelukkig was er nog een restaurant open, waar je zelfs buiten kon eten. Een aantal eskimo's hadden ze zowaar zo gek gekregen, maar wij besloten om toch maar binnen te eten. En dat viel helemaal niet tegen. Heerlijk Mexicaans geënt eten met vriendelijk personeel. Lekker gekruid en een royale portie afgesloten met een Spaanse flan die werkelijk als een bom in je maag viel, maar erg lekker. An had zoveel gehad dat er nog minstens een studentenmaal achter was gebleven op haar bord. Dat kon er echt niet meer in. De ober vroeg beleefd of ze het restant mee wilde hebben dacht ze ontkennend geantwoord te hebben, maar nee hoor, even later kwam de brave man met een eierdoos vol resten aangezet. Dat werd smullen bij het ontbijt op je nuchtere maag.... 

Daarna enigzins op de tast terug door de mist naar de camper en lekker naar bed.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan