Las Vagas

Nu was het tijd voor het Sodom en Gomorra. Op naar Las Vagas. Ook hier zochten we een camping met zwembad. Na een hele dag rijden hadden we zin in een frisse duik. Tijdens de rit belde we een van de campings; gelukkig er was plek! De tocht was mooi, het landschap groots met af en toe een kleine nederzetting, een paar huizen in de middle of nowhere. Tegen de avond kwamen we Las Vagas (Nevada) binnenrijden. Een oase van lichtjes en bizzare en kitsche gebouwen gleed langs. De Eifeltoren, een piramide, een gigantisch gebouwencomplex dat Cearars Palace werd genoemd en een in goud opgetrokken neoclassicistische gebouw. We reden eerst een andere camping op, maar direct werd ons duidelijk gemaakt dat onze RV - ofschoon wij hem zelf behoorlijk groot vonden - onder de goedkope prijsklasse viel.  Vriendelijk doch duidelijk werden wij weggestuurd. Eindelijk vonden we de camping: Oasis. Een camping voor wel 800 RV's. Gelukkig stonden wij aan het begin en vlakbij de douches. We waren te moe om de stad in te gaan en besloten de volgende dag eropuit te trekken. Natuurlijk eerst even een was doen. Heerlijk, de ruime waslokalen zijn met Airco uitgerust

We besloten eerst eens flink te gaan shoppen. Een outlet bood uitkomst. Een nieuwe koffer moest er aan te pas komen. 's Avonds zouden we uit eten gaan en natuurlijk de goktenten bekijken. En omdat we graag dingen wilden compineren besloten we met de RV de stad in te gaan. We zouden de camper parkeren op de parkeerplaats van een Mall. Maar al wat wij vonden was geen Mall. Dol geworden van de drukte, schoten we een medewerker van een van de hotels aan. Deze man vertelde dat bij het Belaggio nog wel plek was. Dus op naar het Belaiggio. Enigzins verrast door onze vraag, besloot een medewerker toch zijn best te doen. Uiteindelijk mochten we voor de deur parkeren. De man wenste ons een fijne avond toe. Binnen in de hal van het hotel was een glasverzameling te zien. Touristen verdrongen zich voor een rad, een voliere, een schilderij en nog meer. Na een lekkere maaltijd besloten we een gokje te wagen. Met een paar munten op zak zocht ik een muntjesautomaat, maar al wat ik zag waren kasten voor creditkaarten. Uiteindelijk stapte ik op een van de medewerkers af. Jan Piet bleef met de kinderen op het gangpad staan dat de goktent in tweeen opdeelde. Ik liet mijn muntjes zien en vroeg waar ik een muntjesautomaat kon vinden. De vrouw enigzins verrast, lachte vriendelijk. Nee, met die munten kon ik echt niets doen. Er waren alleen maar creditkaart automaten.Teleurgesteld droop ik met mijn 5 coints af. Opdat moment werd Jan Piet door twee medewerkers benaderd. Ze verzochten hem door te lopen, we mochten hier niet met kinderen stilstaan. Dus broer ik heb niets voor je kunnen winnen! 

Buiten liepen mensen in de meest extravagante kleding rond en vonden tal van shows plaats: een waterballet, piraten en een heus piratengevecht.