12 augustus, vrijdag.

12 augustus, vrijdag. Om 06:00 op na een koude nacht. We waren niet de enigen die al op waren. Deze mensen kwamen we bij de Canyon tegen. Ach, waren wij nu ook maar vroeg op gestaan om de zonsopgang te zien. Maar gisteren hebben we de keuze gemaakt om het niet te doen, we waren moe en hebben nog naweeën van de jetlag. Ons lichaam staat nog in de Hollandse stand. Onderweg nog even wat laatste blikken, met een snik in ons hart, op de Canyon geworpen. De Dessert View en de Colorado. Hier moet je geen dag zijn, maar minstens een week. De weg naar Page is tranen trekkend van ontroering, zo mooi. Het landschap is net science fiction, je waant je op een andere planeet. Het wijzigt zich steeds. Nu in vormen, structuur en kleur; zwarte formaties, formaties in alle tinten groen, andere in kleur rood, geel en zwart. In Page aangekomen om 12:30 gauw bij Antilope Canyon Tours een jeep tour gereserveerd voor vijf personen. We kunnen om 13:15 mee. Jammer genoeg niet om 11:30 maar wijs geworden en bang om anders spijt te krijgen toch geboekt. We waren nu 160 dollar armer, wat ongeveer een tank aan gas kost (we hadden ook net getankt). Aangezien het in de camper niet fris ruikt, nog gauw langs een camping heen om te vragen of we de vuil water tank mogen legen. Gelukkig dat lukte. Op weg naar Horse Shoe Bend. Horse Shoe Bend. Enige twijfel kregen we toen we er heen reden. ,,we zijn er al langs geweest, en hebben het niet gezien’’. Trotter bood uitkomst, met een helder uitleg was het zo gevonden. Het pad er naar toe loopt wat op, vol met zand. Ik riep monter: ,,het is maar tien a vijftien minuten wandelen’’. Boven op het pad aangekomen bleek dat de mensen verderop stipjes waren. Oeps, dus “iets” verder dan tien minuten door zand ploeteren. Deze zware wandeling en verwijtende blikken van de kinderen, was het wel waard. Want aan het einde kregen we een geweldig uitzicht op Horse Shoe Bend. Na genoten en gehuiverd te hebben werd de voorraad boodschappen aangezuiverd. En gingen we daarna na Antilope Canyon Tours, voor onze trip naar de Antilope Canyon. We kwamen met nog 9 man in een open pick-up te zitten op twee tegenelkaar geplaatste bankjes. Eerst reden we een stukje door de stad Page. Vanaf de toegang tot de ingang bleek de rit een kermis attractie. De auto ploegde door het zachte, mulle, rode zand heen, zodat de passagiers steeds enkele centimeters in de lucht gelanceerd werden. Met al dat zand was een zonnebril wel nodig. Na deze hupsende rit gingen we met onze gids Cheryl naar binnen. De gids liet ons, met enige verbeelding, diverse figuren zien zoals kaars, beer, demon, Abraham Lincoln, wolf, monument Valley, en een sfinx. Verder mooi gevormde vormen gezien die gemaakt zijn door het kolkende water die als een wasmachine het water naar boven stuurt. De gids liet zien dat het water zo’n drie week geleden zon 2,5 meter hoog was evenals de grond. Angstig he? Theo heeft hele mooie foto’s gemaakt. Op de foto’s zie je pas wat voor een mooie kleuren de rotsen hadden. Zonder de camera zie je deze spectaculaire kleuren vrijwel niet. Na een uurtje naar buiten. En dezelfde route weer terug. Nu zaten we als eersten in de bus, en zonder de benzine dampen. Na deze drukke dag konden we ons ontspannen aan Lake Powell. Aan de Lone Rock hebben we heerlijk geluierd en geslapen. Het is een soort wild kamperen. Iedereen zoekt een plekje bij het water uit, en bivakkeert daar. Wij hadden snel een plekje gevonden, eigenlijk was het een plek waar je, je boot in en uit het water kon halen. Maar alla, wij zijn domme toeristen, duhh!! Met de nationale pas kost het maar 10 dollar per nacht. Opletten op de grote rode mieren, want die bijten en opletten dat je camper niet vastzit in het zand want ’s avonds was er een enorme camper die niet meer weg kon. Hij bleef die nacht maar. De eerste duik in Lake Powell gaf vele vragen: ,,zijn er ook krokodillen? Of haaien?’’. Je weet maar nooit in zo’n vreemd land. Water was goed, temperatuur ook. ’s Avonds kwam er een boot die direct duidelijk maakte dat hij er was. Muziek zeer luid aan. Gelukkig was het goeie muziek. Tot hoelang dat duurde, weten we niet, want we lagen er voor 22:00 in. ’s Nachts is Maaike nog aan het slaapwandelen geweest. Gelukkig alleen in de camper. Misschien vanwege het verbranden?