22 augustus maandag

Door T. Stam - 27-08-2011 04:02

 

.

Om 07:30 uur eraf. Ik voel me net een tiener; ‘nee, ik wil nog niet van bed af. Ik wil nog slapen’. Het plan was om weer met de bus van de camping naar San Francisco te reizen, om, om 15:00 uur terug te gaan en om dan weer verder te trekken met de camper. Wel moest nog even gevraagd worden waar de camper dan zolang kon staan. Ontzet kwam Theo terug, dat kost ons 95,- dollar! Direct werd de laptop gepakt, gezocht op parkeerplekken in San Francisco en het plan veranderde. We gaan nu parkeren op de 18th Street, nemen bus 38 naar Union Square om te winkelen in de West Field. Maar eerst gaan we nog naar de Golden Gate Bridge. Het rijden ging prima, alleen ik vond het eng. Mijn ervaring is dat het net is alsof je in een attractie van de kermis zit. Je rijdt een weg af, en ineens zie je de weg stijl recht naar beneden lopen. Omdat dat enkele malen te herhalen. Ik krijg dan het idee dat ik naar beneden ga vallen, m’n ogen knijp ik dicht en de handgreep wordt vast gepakt. Na een paar keer zo’n weg op en neer te zijn geweest went het en genoot ik van de uitzichten. We waren mooi op tijd bij de bridge zodat we op ons gemak een plekje voor de camper konden vinden zodat hij gemakkelijk in en uit gereden kon worden. We hebben de parkeermeter gevuld en daarna gewandeld naar de bridge om hem te bewonderen. De brug is 2,7 kilometer lang en hangt 67 meter boven het water. De brug met zijn 227 meter hoge pijlers was gedeeltelijk in mist gehuld. Toch was het aanblik geweldig. En als je er zo dicht bij bent moet je er toch ook op wandelen. Bij deze wandeling heb je de mooiste ver gezichten. De fietsers geven je een wat verschrikt gezicht want die jakkeren je van de voeten af. Al met al een imponerende excursie. Teruggekomen bij de camper bleek het al een stuk drukker te zijn geworden. De camper over de brug gereden, en visa versa.

Eindelijk is het moment aangebroken voor Maaike en Inge; nu kunnen Jordan shoes gescoord worden. De camper geparkeerd op de uitgekozen plek, voor 6,25 dollar (gepast betalen bij de buschauffeur ) met de munibus mee. Verschillen met onze bus is dat deze bus langer is, de zitplaatsen zijn afwisselend geplaatst, de stoelen staan met de rugleuning tegen het raam aan. Veder veel steunstangen geplaatst voor de staande passagiers en een koord waar de passagiers aan moeten trekken om de bus te stoppen. Nog een verschil; zichtbare en weggepoetste graffiti. De meisjes; ‘net als op de tv’. In de bus worden de halte stops eerst in het Engels, dan in het Chinees, en vervolgens in het Spaans omgeroepen. Na een klein half uurtje in het centrum aangekomen. Voor de cable car draaiplatform stond een enorme rij met mensen die in de cable car wilden. Met verbazing naar deze enorme rij mensen gekeken van wel zo’n 60 meter. Bij de cable car platform waren twee half blote jongens aan het tapdansen. Zowel de body’s als het dansen zagen er smoothie uit. Nu het uitgezochte winkelcentrum van Maaike in; de Westfield S.F. Centre. Het pand heeft 9 verdiepingen. De roltrappen lopen in het rond gewenteld naar boven. Gelukkig hoeven we niet al deze roltrappen te nemen. De footlocker werd op de plattegrond gezocht en linea directa met gezwinde spoed gevonden. Daar aangekomen werden we de naar de Champ gestuurd. En….. bingo! Twee paar schoenen gescoord voor Maaike en Inge. In de zaak werd schijnbaar veel gestolen. De geetaleerde waren niet te passen omdat dit beveiligd was. Er werden dan andere schoenen opgehaald voor je. Bij het ophalen van de juiste maat werd hardop een vier geroepen zodat het overgebleven personeel wist dat ze extra alert moesten zijn met twee ogen minder. Daarna wegens groot succes gegeten bij de panda expres. Hierna uit het winkelcentrum, nu naar de H&M. Astrid’s schoenen het water ballet in Zion niet overleefd. In H&M, ja je leest het goed, zijn Maaike en Inge in de zevende hemel. Deze H&M loopt vast voor op Groningen. Er moet dus gezocht en gepast worden. Dit tot groot ongenoegen van Theo en Astrid; die lui zijn gek!

Na het afrekenen van Inge haar kleren en Astrid haar schoenen terug naar de bus. In de bus in de 21th Avenue eruit en nu? We zijn vergeten het adres van het parkeerterrein op te schrijven. Daar gaan we, we volgen onze leider Theo. Naar zo’n wandeling  van 30 minuten en de bij behaalde uitgesproken positieve woorden van Maaike: ‘Ja hier zijn we vaker geweest’, begint ook de twijfel bij  Theo toe te staan. Een Amerikaan zag het vertwijfelde gezicht van Theo. Vrij direct bood de man aan om Theo in de auto te nemen en rondjes te rijden opzoek naar de camper. Hij verzekerde ons ervan dat hij Theo niet zou kidnappen. Zijn kentekens schreef hij op een briefje en overhandigde dit aan ons als een soort verzekering. Wat fijn om zulke mensen te ontmoeten. Hij vertelde ons nog dat hij dit een mooie afleiding vond want hij had controle gehad van de belastingdienst. Deze controle was niet prettig verlopen. Een bedrag was niet verantwoord en de IRS deed daar vervelend over. Hoewel de man vertrouwbaar overkwam nam Astrid voor de zekerheid de man en zijn auto op de foto. Wij zijn in een gezellig, artistiek cafe wat gaan drinken. In het café bestelde een man koffie, betaalde, en liep naar een tafeltje met koffiekannen. Op de zeven koffiekannen stonden de verschillende smaken. De man bediende zichzelf door steeds op verschillende soorten koffie te klikken en liep weer weg. Overigens bij elke bestelling van drinken vragen ze je of je small, medium of large wil. Bij cappuccino vragen ze of je 1 single of 2 single wil. Na verloop van tijd kwam Theo terug. We waren downhill gelopen, terwijl we uphill moesten. Dat wil zeggen 15 straten terug lopen.

Bij het uitrijden van de camper van de parkeerruimte kregen we nog een tegenvaller. Ondanks dat de oppasser van de parkeerruimte ons van het terrein afloodsen, loodste hij de camper tegen de toegangspoort aan. De schade zit in krassen boven aan de camper.

De tegenvallers bleven doorgaan. De eerste camping die we bezochten Beach RV bij Santa Cruz was met recht een Tokkie camping. Doorrijden dus. Volgende camping was niet te vinden. Na lang zoeken vond een agent ons en bracht ons rijdend naar een camping toe. Helaas deze camping aan de haven was vol. Vervolgens een uur gezocht. Inmiddels waren we het zo zat dat we in een straat gekampeerd hebben. ’s Nachts werden we wakker van een raar hinderlijk geluid. Inge dacht dat iemand aan haar kant de zonnewering kapot sneed met een mes. Geen paniek. Het is een sprinkler van een huis naast ons, die behalve het gras ook ons nat spoot. Theo heeft om het hinderlijke geluid te voorkomen de camper verplaatst zodat wij weer verder konden slapen. 

Reacties

Fam. G Woudman 27-08-2011 18:31 {{button-2951}}

Wauw wat een geweldig avontuur is dit voor jullie zeg!En ook zo fijn dat wij steeds mee mogen genieten.Nou luitjes nog hééél
vééél plzier met z'n allen.
Dikke tuut van ons uut Dokkum

Truus en familie 28-08-2011 20:11 {{button-2979}}

Wij zijn het helemaal eens met de fam. Woudman, echt prachtig om te lezen.
Hetty, je moet schrijfster worden.

Dikke kus van ons.... we wachten al op het volgende verhaal...
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan