Richting Grand Canyon

De afgelopen twee dagen alleen maar gereden. Niet dat het saai was, want het landschap is indrukwekkend. Eerst reden we door een vlakte van enkele kilometers breed, met allemaal ongerepte natuur en aan de horizon bergen en met kilometerslange kaarsrechte wegen. Om de paar mijl zag je een bordje RV (= recreation vehicle) park, niet dat dat een camping was, maar volgens mij wonen de Amerikanen daar permanent, in the middle of nowwhere. Later veranderde het landschap en werd het heuveliger. Op een gegeven moment reden we op een hoogvlakte, met een parkeerplaats genaamd “sunset point”, kennelijk kon je daar mooi de zon onder zien gaan. Fascinerend allemaal. Omdat wij niet goed wisten hoe zo”n natuurcamping in een nationaal park werkt, heb ik dat in mijn beste Engels aan een echtpaar gevraagd, bleken het Nederlanders te zijn. Gelijktijdig hebben we aan de man van dit echtpaar gevraagd of hij ons kon helpen met de Tomtom, want als je daar nog nooit mee hebt gewerkt, kom je er niet uit. Weer een probleem opgelost. In de camper lag een gids van de KOA-campings, die zoeken we nu steeds op, dat zijn goede campings, de hele dag gratis internet, zodat wij onze route kunnen plannen en ook contact met het thuisfront onderhouden. Het weer is inmiddels verbeterd, de afgelopen dagen boven de 30 graden, nu zitten wij op een camping zo’n 50 mijl onder de Grand Canyon en is het 24 graden. We zijn van plan de komende dagen hier te blijven en naar de Grand Canyon te gaan.

Ik was zo optimistisch om te zeggen dat wij “blanco” dit avontuur ingingen, nu een uitdaging is het wel, naar we zijn  er nog steeds uitgekomen en de Amerikanen zijn heel vriendelijk. De wegen hier zijn goed en breed en het rijdt erg rustig, een heel verschil met de wegen rondom Los Angeles.