18 juni Egmont

Vandaag, maandag, lekker met het zonnetje opgestaan, vannacht heeft het wel hard geregend, dus de omgeving is vrij drassig. Onze "buurman" heeft ook flink geslipt om van zijn plaats van te komen.

Eerst lekker in het zonnetje gezeten.....en wat rond gestapt hier...een handwasje gedaan, ons een bult gezocht naar de waslijn, nergens kunnen vinden dus de was maar aan een bankje vast geknijperd....en daarna op weg naar Skoochumchuck..

Het was een loop route die volgens iedereen goed te doen was...een kilometertje of 4 heen en 4 terug....maar ze hadden er niet bij verteld, dat het een Rain-Forrest was.

Dat houdt in dat het een nat, dicht donker bos is.....dat veel bomen gewoon verrot van het vocht zijn en daardoor zijn de stammen helemaal bedekt met mos, het hangt zelfs in plaats van bladeren met slierten aan de takken.

Alles is vochtig in zo'n bos, het staat ook helemaal vol met varens, die doen het natuurlijk goed in die nattigheid.

Het pad was smal, glibberig en vol natte stenen en boomwortels die natuurlijk harstikke glad zijn.....stukje steil omhoog, stukken glibberen naar beneden....kortom een drama route. En barstens vol met muggen.

En dat in het totaal 8 kilometer, plus de kilometer die we verkeerd zijn gelopen...

Maar we hebben het gered en waar we voor gegaan zijn, was schitterend......er komen daar bij hoog tij twee stromingen bij elkaar en dat geeft een hele hoge "golfwave"  die op dezelfde plek blijft hangen.....en dat is super voor de kajakkers, die daar de meest fantastische capriolen uithaalden ( op de foto kun het niet zo goed zien, maar die golf is ongeveer 3 meter hoog ).....we hebben daar een poos zitten kijken...( ook om moed te verzamelen, want we moesten dat rot pad natuurlijk weer terug glibberen..)

Op de terugweg zagen we in een modderpoel allemaal berenpoten afdrukken staan, dus het donkere natte bos werd in een keer toch wel wat enger...maar hoeveel kans loop je om een beer in het bos tegen te komen....volgens mij erg weinig....

Maar in een keer waren er allemaal fluitjes en klappers te horen......de meeste mensen hebben klappers ( ratels...) en fluitjes bij zich om de beren af te schrikken, dus er was wel degelijk een beer gezien....want als er gefloten of gerateld wordt.....is er een beer gesignaleerd.

Nu hoorden wij die herrie wel achter ons, maar we hebben er toch een beetje de vaart ingezet...

Ik zit nu helemaal uitgeteld dit verslag te tikken, heb overal spierpijn, ben benieuwd hoe dit morgen is.

Morgen gaan we met de boot van Earls Cove naar Saltery Bay en dan door naar Powell river, waar we de John gaan ontmoeten, waar ik mee geemaild heb.

Er staat voor woensdag een dag kajakken met hem gepland, dus dan moeten de spieren weer in orde zijn.