Iron Like a Lion in Zion - 25 juni 2012

Door Anouk Haak - 28-06-2012 06:08 We gaan voor een stevig ontbijt, dan kunnen we zo lekker wat meters gaan lopen. We krijgen uiteraard een heleboel, want alles is hier groot of veel. French toast en eggs over easy. Voor mij met bacon, voor Japs met worstjes. Daarna pakken we de shuttle bus naar Zion National Park. Waar je in Grand Canyon voornamelijk op de rand van de canyon loopt, loop je bij Zion juist middenin de canyon. Op de bodem zeg maar. Daardoor is het een stuk warmer, maar ook veel groener. Het is een stuk kleiner dan Grand Canyon en daardoor loop je direct naast metershoge rotswanden. Bij het Visitors Center stappen we uit en over op de shuttle die in het park rijdt. We rijden helemaal naar de noordelijkste punt van het park, waar we aan onze eerste wandeling beginnen; de Riverwalk Trail. We rijden op weg naar het startpunt langs diverse bijzondere rotsformaties in het park. Het park is (nadat er diverse Indiaanse stammen hebben gewoond) uiteindelijk herontdekt door de Mormonen die de canyon als plaats voor bezinning en gebed zagen, een tempel eigenlijk, en hebben het daarom ook Zion genoemd. De verschillende rotsformaties hebben dan ook namen die met het geloof te maken hebben, zoals "Angels Landing", de "White Throne" en de "Three Patriarchs", drie hoge rotsen (officieel monolieten) genoemd naar Isaac, Abraham en Jakob. De trail loopt, goh jullie raden het al, langs de rivier. In dit geval de Virgin River die deze canyon heeft gevormd. We lopen vlak langs de wanden van de canyon, soms lekker beschut door schaduw van de hoge bomen. Onderweg komen we veel eekhoorns tegen en we zien weer een bambi met haar broer. De route eindigt in de rivier. Er zijn hier mensen die de route door de rivier vervolgen en met tas boven hun hoofd door het smalste stuk van de canyon vervolgen. Dit is een dagtocht van 8 tot 10 uur. Doen wij dus maar niet, wel gaaf hoor! Wij draaien om en lopen het stuk terug. Vervolgens weer in de bus en op naar een volgende trail. Weeping Rock Trail. Een kortere route, maar een heel steil pad. Die komt uit bij een inkeping in de rotswand, waar het hele jaar water uit stroomt. Hierdoor is de rotswand helemaal begroeit. Een soort hangende tuin. Met bovendien een prachtig uitzicht over de canyon. Hier nemen we het weerbericht op. Daarna terug naar beneden. We nemen weer de shuttle, dit keer naar het Human History Museum waar we een expositie bekijken over het ontstaan van Zion National Park en een film bekijken. Daarna terug naar het Visitors Center. Ik vind dat we knap rap gelopen hebben, we zijn 4 uur onderweg. Dat zeg ik dan ook vol trots tegen Jasper in de bus. Om me vervolgens met een rood hoofd om te draaien, want mevrouw Haak had haar horloge nog niet verzet. We waren dus al 5 uur onderweg. We voelen onze voeten ook wel en Jasper trakteert op smoothies. Daarna terug naar hotel en lekker douchen. Daarna gaan we lekker eten bij onze vrienden van gisteren. Jasper neemt een lekkere steak, ik een bord pasta. Toetje? Gisteren werd de Peach Cobbler al geadviseerd en nu weer. Ik ben nieuwsgierig en word niet teleurgesteld. Wat een heerlijke toet! Warme cake (substantie à la Brandy Cake, lekker sappig dus) met verse perziken er in en dan een dikke bol vanille ijs erop. Jam! De serveerster bracht hem met twee lepels, maar Jasper mocht pas helpen toen ik doorhad dat ik het echt nooit alleen op ging krijgen. Dat was natuurlijk op de helft al, tja, we zijn in Amerika hè. Daarna met een voldaan gevoel naar bed, lekker met de benen omhoog. Bob Marley zong het: I'm gonna be iron, like a Lion in Zion! Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.