Highway 1: het vervolg

Donderdag 5 juli 2012

We horen van de buren dat er een enorme explosie was vannacht. Wij hebben er kennelijk dwars doorheen gesnurkt. We weten beiden van niets. Steve vertelde dat het door hem verwachte sirenes van brandweer en ambulance uitbleven, dus het zal wel een vorm van vuurwerk geweest zijn. Vuurwerk en de 4th of July, het hoort bij elkaar. Om 09.00 uur rijden we van de camping richting het zuiden.  We vervolgen Highway 1 en ons eerste doel is de plek waar de wilde zeeolifanten hun opwachting maken. Wat we zien, overtreft onze stoutste droom, wat een mooi natuurfenomeen is dit, zeg!

Enorme dieren liggen bezaaid op het strand. Het schijnt dat deze zeedieren bijna uitgestorven waren door de jacht. In 1990 ontdekte men een aantal op dit punt waarde vrouwtjes bevallen en zogen. 

Sindsdien is de populatie enorm uitgebreid en de huidige zeeolifanten zijn allemaal nazaten van de enkelingen die hier in 1990 voor het eerst werden gezien. In totaal moeten dat nu 15.000 stuks zijn. We kunnen nog wel uren ronddolen in dit mooie gebied, maar ja, de mijlen moeten ook weer worden gemaakt vandaag.

We rijden verder, tanken maar weer eens en doen boodschappen. Het doel is nu Santa Barbara. Vlak voor deze plaats belanden we op een camping, wederom zonder stroom en wifi. ’s Avonds wandelen we nog even op het strand en ja hoor, we zien een dolfijn in de branding springen. Wat is het leven toch mooi.