Dinsdag 17 juli 2012

Door Henk Hulsman - 20-07-2012 07:26 Vanmorgen vroeg vertrokken uit Hope. We laten de muggen lekker achter, ha, ha. We gaan de hwy 1 op richting Yale. Dit is de weg langs de Fraser River.  Een prachtige toeristische route. We zijn nog niet zo lang op weg of we worden stilgezet (vrouw met stopbord in de hand, zo werkt dat hier) omdat ze met de weg bezig zijn. Een half uurtje ongeveer staan we stil. Dat is niet zo erg. Het uitzicht is mooi en daarnaast moeten we nog nadenken over een tekst voor een vriend die 50 wordt. Dan wordt de route voortgezet. We rijden langs de Hell's Gate, een smalle kloof waar de Fraser River doorheen loopt. We gaan al hoger en hoger en het bos wordt al meer afgewisseld met rotsen waar zo nu en dan een boom op staat. Op een mooi picknickplekje drinken we koffie en genieten van het mooie warme weer. De hele tijd rijdt een trein gelijk met ons op. Langs de Fraser River liggen aan beide zijden treinrails. De overgangen zijn niet beveiligd. De trein die erg langzaam gaat vanwege het grote aantal containers dat bergop vervoerd wordt met 3! locomotieven ervoor toetert bij elke overgang. Ook hoor je tussen de bergen goed het piepende en schurende geluid van de trein.  Het gebied waar we doorkomen is best afwisselend. Zo nu en dan kom je wat huizen of caravans tegen in het onherbergzame gebied. Zo komen we met de middag in Merritt aan. Het plaatsje staat bekend om de countryfestivals in juli elk jaar. Op dit moment kunnen wij hier nog niets van ontdekken. We staan nog op het plein van de supermarkt als het erg hard begint te regenen. We besluiten meteen een broodje worst te maken als lunch. Als de ergste regen voorbij is gaan wij ook weer verder. We komen nog hoger en er volgen borden waarop staat dat je er op voorbereid moet zijn dat het weer op dit stuk snel om kan slaan. Nou, dat blijkt. We zijn nog niet zo lang op de 97c of de lucht betrekt. Het begint best hard te regenen maar wat ons erg verbaasd is dat heel veel auto's aan de kant van de weg gaan staan. Uiteindelijk gaan wij ook maar op een parkeerplaats staan en dat is maar goed ook. Een paar minuten later is de weg helemaal wit (en uiteraard erg glad) van de hagel. Het lijkt opeens hartje winter. Na zo'n 20 minuten is het ergste weer voorbij en gaan we weer verder richting Kelowna. Kelowna ligt aan het Okanaganmeer. Deze streek is bekend om de vele fruitbomen en om het mooie weer wat vaak vergeleken wordt met Spanje.  Het gebied rondom Kolowna is al heel lang bewoond maar in 1811 is de eerste blanke hier gearriveerd. Nadat goud werd gevonden is de stad snel groter geworden. Het was ook een handelspost. In 1891 kwam de eerste telefoonlijn. We hebben in het navigatiesysteem een adres opgegeven richting een campground. De bordjes staan er wel maar als we zo'n 20 minuten de smalle weg hebben gevolgd vragen we toch maar even of we nog goed zitten. En ja....we hebben nog zo'n 20 minuten te gaan en er is ook geen andere weg terug dus morgen moeten we hetzelfde traject nogmaals afleggen. We besluiten toch een andere campground te zoeken wat dichter bij Kelowna. We vinden er een aan de rand van het Okanakanmeer (Willow Creek). Hier zijn heel wat minder muggen dan in Hope en het weer is prachtig. We hebben vandaag heel wat gezien. Aan het meer genieten we nog van de indrukken van deze dag. Dan maken we ons een lekkere maaltijd en blijven nog lang buiten zitten. Natuurlijk Daarna zetten we de foto's over op de I-pad en dan dit verhaaltje maken. Het internet is niet al te best dus ik weet niet of dit vandaag ook al verstuurd wordt. De foto's kunnen jullie op faceboek bekijken.  Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.