Vr. 27 juli 2012 - Zion

We vertrekken ’s ochtends in de regen. Al snel is het droog en langs de kant van de weg zien we een  parkeerplaats met een aantal campers. We willen natuurlijk niets missen dus we stoppen ook maar even om te zien wat er te beleven valt. Het blijkt een stuwdam te zijn.

Daarna rijden we verder en na een tijdje zien we een bord met ‘caves’. We besluiten even bij deze grotten te gaan kijken en dat blijkt de moeite waard. Er zijn wat voetafdrukken bewaard gebleven van dinosauriers die in deze streek geleefd hebben. Ook is er een gigantisch bot (bovenbeen) te zien van zo’n griezel. Gelukkig eigenlijk maar dat ze uitgestorven zijn. Ik zou er niet graag een tegenkomen in een donker steegje. Verderop staat een grote bak met allemaal gekleurde steentjes en de kinderen mogen van ons een klein zakje kopen, dat ze zelf kunnen vullen. We dachten dat er een stuk of 5, misschien 6 in gingen, maar nee, als we ze later tellen blijkt dat Milan er wel 17 in heeft weten te krijgen. Tja, je bent Nederlander of je bent het niet.

We rijden door naar Zion, een natuurpark. Niet zo enorm groot als de Grand Canyon, maar erg indrukwekkend. Gigantische hoge en steile rotsen in rood en roze doemen naast en voor ons op. Onze camper lijkt wel een speelgoedautootje, zo tussen dit gigantische natuurspektakel. Het is toch weer heel anders dan de Grand Canyon. Daar keek je van bovenaf op de Canyon, nu rijden we er echt tussendoor. Wat is het hoog!

We moeten 2 x door een bergtunnel. De eerste keer is geen probleem maar voor de tweede moeten we een speciale pas kopen omdat we te breed zijn. De camper dan. De andere baan wordt dan afgesloten zodat wij op het midden kunnen rijden. Best leuk eens, voelt een beetje als een vip-behandeling. Na de tunnel genieten we nog van wat mooie uitzichten dan gaan we naar de camping.

Als we in de camper rijden hoor ik de kids hard lachen. Ik draai me om: de ui weer? Ja, het is de ui. Het deurtje van het bovenkastje is weer opengegaan. En de ui, die al ruim 2 weken met ons meereist, ligt op het punt om naar beneden te storten. Dat zorgt voor veel pret. We noemden hem al ‘de avontuurlijke ui’ want hij heeft het al eens eerder voor elkaar gekregen en toen alle hoeken van de camper gezien. Maar nu ben ik op tijd om hem te redden en stop hem weer snel achter gesloten deuren.

Als we op de camping zijn zien we allerlei mensen met grote zwembanden lopen dus wij gaan even kijken wat ze daar zoal mee uitvoeren. Het blijkt dat de camping aan een riviertje grenst en je kunt leuk op je band met de stroom meedrijven. Milan heeft al snel de smaak te pakken en ik wil het ook graag proberen. Het gaat geweldig. Fenna en Jinte willen niet achterblijven dus om de beurt mogen ze bij mij op schoot in de band en dan dobberen we de rivier af. De grotere stroomversnellingen slaan we nog maar even over. Dit is voor de meiden al stoer genoeg.

S avonds gaan we uit eten bij een grill-restaurant naast de camping en daarna is het kinderbedtijd. Peet en ik zitten nog een tijdje buiten in de donkere avond. Ongelooflijk hoeveel sterren er hier te zien zijn. Dat, met als achtergrond een krekelkoortje, maakt het vakantiegevoel compleet.