woe 11 juli 2012 - vliegen

We hebben de laatste week de nachtjes afgeteld en vandaag is het dan zover: nog 0 nachtjes. Tijd om te vertrekken! We moeten om 07:30 uur op het vliegveld zijn maar dat is geen probleem. We zijn (helaas) gewend om voor dag en dauw op te staan. Dus hup in de auto. Vanaf de achterbank klinken er geluiden. De kinderen hebben nog weinig besef van wat we allemaal gaan zien en beleven. Jinte: "ik vind Amerika saai!" Milan:"een week nadat we thuis zijn gaan we naar Koningin Julianatoren." (C1000-zegeltjesactie). Peet en ik kijken elkaar aan en moeten lachen. Zou Disneyland daar wel aan kunnen tippen?

De eerste vlucht duurt 9 uur en er wordt niet geslapen. In het begin is alles nog leuk maar het nieuwtje is er snel vanaf. Gelukkig hebben Fenna en Jinte wat afleiding door een baby aan boord en Milan doet volop spelletjes op zijn schermpje. Bij aankomst op Washington worden er van ons vingerafdrukken genomen en een foto gemaakt. En dat terwijl we alleen nog maar op vakantie gaan. Daarna moeten we 4 uur wachten op de volgende vlucht, die ons naar Los Angeles zal brengen. De kinderen zijn blij dat ze weer kunnen bewegen en rennen rondjes door de wachtruimte. Na een tijdje storten ze in. En ook al is het in Nederland dan inmiddels 23:30 uur, in Washington is het pas 17:30 uur. Milan vindt het erg stoer dat hij zo lang op kan blijven maar Jinte is inmiddels in slaap gevallen. Al slapend til ik haar het vliegtuig in. Deze tweede en laatste vlucht duurt 5 uur maar daar merken we weinig van omdat we allemaal het voorbeeld van Jinte volgen… zzzz

Als we in LA aankomen is het pas 19:30 uur want het tijdsverschil met Washington is weer 3 uur. Dus we leven in totaal 9 uur vroeger. We kunnen gelukkig snel een hotelshuttlebus vinden en die brengt ons naar het Holiday Inn. Bij inchecken blijkt helaas dat we de verkeerde Holiday Inn hebben! Dat wordt wachten totdat een busje van de goede Holiday Inn ons oppikt en naar onze langverwachte kamers en bedden brengt. We moeten nog wel iets eten maar gelukkig zitten we vlakbij een McDonalds. We zien de strijd tegen de obesitas nu duidelijk op ons bord (dienblad voor de kenners): de porties frites bij het Happy Meal zijn gehalveerd en de Big Mac is geworden tot Big Macje. Mini Mac zou de (overigens best eetbare) lading beter dekken.