Woe 18 juli 2012 - San Diego

Sea World (wat eigenlijk op de planning stond voor vandaag) is in het water gevallen want vanochtend gaan we eerst op zoek naar een dokter voor Jinte. Ze heeft erg last van haar linkeroor dus we denken oorontsteking. Vannacht in de weer geweest met oordruppels en paracetamol, maar ze blijft een zielig vogeltje. Hoe rot ze zich voelt bleek ook wel uit haar vraag vannacht: “mama, kan ik doodgaan?“

Op de camping geinformeerd en we komen terecht in een moeder-en-kind-centrum waar ook het plaatselijke consultatiebureau zit. We moeten wel de gebruikelijke route volgen. Dus eerst registreren, dan naar een overvolle wachtkamer en dan nog een formulier invullen. Er staan vragen op over de bevalling, het geboortegewicht en familieziektes en zo. Of je nou eenmalig komt en alleen voor een zeer oor, dat doet er niet toe. We vullen het minimale in en uiteindelijk worden we opgehaald door de assistente. Die gaat meten en wegen, zoals dat nu eenmaal gebruikelijk is. Als de dokter eenmaal komt stelt ze inderdaad oorontsteking vast. Met een recept voor antibiotica en een routebeschrijving naar de apotheek staan we weer buiten en we vertrekken richting apotheek.

Als we alles hebben is het al halverwege de middag dus we kunnen toch nog mooi iets leuks doen. We gaan met de tram naar Old Town San Diego, de eerste stad die door Europese Immigranten in Californie werd gesticht. Alles is gerestaureerd of opnieuw opgebouwd en auto´s zijn verdreven. Het zag er inderdaad erg leuk uit. Heel erg Mexicaans ook, met Mexicaanse eettentjes, muziek en souvenirs. Die Mexicaanse invloeden zie je hier sowieso overal. We zitten ook maar 2 kilometer van Mexico vandaan. Je hoort hier meer Spaans dan Amerikaans. Enfin, in Old Town lekker Mexicaans gegeten en daarna weer hup op de tram richting camping. Het is trouwens een lange rit (50 min) maar de sfeer zit er goed in want we doen `wie het eerste een … ziet`.  

Dan even wat anders. Bij de boodschappen vandaag heb ik een naaisetje meegenomen want op de een of andere manier heeft Pluis (Fenna’s knuffelkonijn) deze vakantie uitgekozen om zijn staart te verliezen. Gelukkig hebben we hem nog want Pluis zonder staart, dat kan natuurlijk niet. Juist die staart kroelt het lekkerst. Dus ik Fenna beloofd dat Pluis morgen weer zijn staart heeft en zij helemaal blij. Maar nu wilde ik de staart vanuit het aparte vakje in mijn tas pakken en nou lijkt ie daar toch eigenlijk niet zo heel erg meer in te zitten… De rugzakken en mijn tas doorzocht, maar nee. Toch een typisch geval van kwijt eigenlijk wel. En hoe ga ik dat nou aan Fenna vertellen? Het goede nieuws is dat ik eindelijk naald en draad heb, het slechte dat Pluis’ staart weg is? Er is vannacht ingebroken in de camper en ze hebben alles laten staan, behalve Pluis’ staart? Ik ga er maar even een nachtje over slapen.