Do. 19 juli 2012- Palm Springs

Do. 19 juli Palm Springs

Jinte begint al op te knappen. Ze krijgt weer wat energie en soms komt haar ondeugende grijns weer tevoorschijn. Nog niet helemaal topfit natuurlijk, maar er zit weer leven in en daar zijn we erg blij mee.

Het pluis-verhaal heeft gelukkig geen staartje meer gekregen, of eigenlijk juist wel want: pluis heeft een nieuwe staart! En wat voor een. Ik  bedacht me dat ik nog een grijs tuniekje bij me had met daaraan twee, ook grijze, koordjes. En zo’n koordje kan uitstekend dienst doen als muizenstaart. Fenna vindt het een goed idee, vraagt zelfs of ik het dan niet erg vind met maar een koordje ipv twee. Dus zo gezegd, zo gedaan. Drie paar ogen kijken ingespannen mee naar Pluis’ operatie, zoals ze het noemen. En voila, Pluis nieuwe staart is een feit.

Maar dat terzijde. Vandaag een lange rit naar Palm Springs. Gisterenavond nog even gekeken naar de temperatuur aldaar en dat beloofde niet veel goeds. Gemiddeld 39 gr. In juli. Maarja, we willen heel graag naar de Grand Canyon en moeten dus toch wel die kant op. We rijden een prachtige route, het Amerika zoals uit de films; een ruig, weids landschap en rustige, soms verlaten wegen. Af en toe stappen we even uit voor wat foto’s, voelen even de hitte, bekijken de woestijn, ervaren de vrijheid, kortom; reizen zoals reizen hoort te zijn.

Palm Springs ligt met een paar andere stadjes op rij middenin de woestijn, omringd door bergen. Als we uitstappen valt de warmte als een warme deken op ons, om ons vervolgens niet meer los te laten. Een beetje te om in de camper te slapen, dus wij op zoek naar een hotel. Dat is snel geregeld. Juist in juli en augustus is het rustig in Palm Springs dus voor redelijk weinig hebben we twee kamers. Dat blijkt een understatement te zijn. Als we binnenstappen in de verkwikkende koelte zien we een groot tweepersoonsbed, een keuken en een badkamer. Snel de trap op om boven te kijken en daar bevnden zich nog eens twee tweepersoonbedden, een bankstel en weer een badkamer. De kinderen door het dolle heen en wij vinden het ook geweldig.

Even een snelle duik, dan snel wat eten maken en daarna naar het centrum, waar een festival is vanavond. Voordat we vertrekken richting festival staat Fenna bij de airco en zegt “maar ik sta net op te kouden”. Da’s dan weer leuke kleuterlogica. Enfin, het festival is leuk, veel eettentje en muziekartiesten. En erg leuk, een groepje breakdancers, waar Milan niet bij weg is te slaan. Wat wel grappig is is dat de terrasjes allemaal waterverstuivers hebben hangen waardoor de mensen wat worden afgekoeld zonder nat te worden. Een terras nevelde het ook naar buiten, voor de voorbijgangers, en het werkt echt.

Als we teruglopen horen we de krekels en bewonderen we de sterren om daarna snel in ons heerlijk koele bed te springen.