Woe 25 juli 2012 - Grand Canyon

Vanochtend doen we lekker rustig aan want we hoeven niet op pad voor een andere camping. We blijven hier namelijk nog een nacht. We ontbijten buiten met een gebakken eitje en daarna gaan we naar de canyon, op 5 min. rijden. We parkeren de camper en nemen de bussen van de rode route. Het is semi-gratis (zit bij het entreegeld in) en je kunt in- en uitstappen wanneer je wilt. We stappen een aantal keer uit en bewonderen de canyon. We maken veel foto’s en aan het eind van de ochtend gaan we terug naar de camper. Een paar dagen terug zijn we allemaal gestoken door muggen en Fenna heeft daar nog last van. Ze vertelt: “mijn muggen eh… (ik zie haar denken) mijn muggenpukkels jeuken!”

’s Middags rommelen we wat aan bij de camper want ’s avonds willen we terug voor de zonsondergang (19:40 uur) in de canyon. Op verzoek lak ik de nagels van de meiden. Peet maakt een back-up van de foto’s zodat we ze niet alleen op het geheugenkaartje hebben maar ook op de laptop. En dan gaat het mis. Als ik in de camper sta hoor ik Peet een 3 letterig woord roepen wat we nooit gebruiken in bijzijn van de kinderen. Ik krijg een erg bang voorgevoel en als ik bij de tafel kom vertelt Milan wat ik al vreesde: alle foto’s van de vakantie zijn weg! Weg, foetsie, verdwenen. Het geheugenkaartje is leeg en op de laptop staat ook niets. Hoe het kan, daar begrijpen we niets van. Die handeling hebben we al 100-en keren gedaan thuis. Maar nog niet met de laptop dus. We balen gigantisch en dat is zacht uitgedrukt. Ik kan echt wel janken. Koortsachtig denken we terug aan de afgelopen weken om erachter te komen wat de schade is. Steeds schieten er nieuwe plaatsen en momenten te binnen waar we dus geen foto’s meer van hebben. Die ene palmboom bij zonsondergang. De kaktussen in Arizona. Slight Rock in Sedona. Joshua Tree. De Parade van Disney. Alle foto’s vanuit de auto en alle keren dat we een fotostop hebben ingelast. Sommige foto’s hadden we willen uitvergroten en aan de muur hangen. De stemming is gezakt naar een dieptepunt en we doen wat we moeten doen maar zijn allebei heel erg down.

Na het avondeten gaan we weer naar de Canyon. Een beetje vroeger dan gepland, we hebben nog wat foto’s te maken. Jinte houdt steeds Beer boven de rand zodat hij het ook kan zien, ze zorgt goed voor hem. Beer is overigens een serieuze reisgenoot deze vakantie. Als we rijden zit hij ook in de gordels en als we ergens eten dan zoekt Jinte een kinderstoel voor Beer. De zonsondergang is best mooi maar valt ook een beetje tegen. Ik heb weleens mooiere zonsondergangen gezien eerlijk gezegd. Als we terug zijn op de parkeerplaats eten we nog een ijsje in de camper en dan gaan we terug naar de camping.

We besluiten om morgen vroeg op te staan voor de zonsopgang (die rond 05:30 is).