Lee Vining en Monolake
Door Liesbeth van Erp -
26-07-2012 06:08
Dinsdag 24 juli stond in het teken van DE reis naar Lee Vining en
een verrassingstocht naar Monolake. De reis was de langste tot nu
toe over secundaire wegen. We waren vergeten dat de wegen hier bij
lange niet zo vol zijn als in Nederland. Dat is een mooi tegenwicht
voor de traagheid die reizen met een camper nu eenmaal met zich
meebrengt.
Monolake In Monolake hadden we een
middag tot onze beschikking. We hebben ons laten informeren bij de
receptie van de camping. Zij ging uit van reizen per auto. Voor
reizen met de benenwagen waren we volgens haar beperkt tot het
bezoekerscentrum of Lee Vining zelf. We besloten te starten bij het
bezoekerscentrum en leerde dat er niet gezwommen werd in het meer
vanwege de te grote hoeveelheid zout (meer dan 3 x zo veel als in
de Grote Oceaan). Er waren organismen die in het zoute water kunnen
overleven. Eén daarvan zijn vliegen. Na deze informatie wilden we
het meer met onze eigen ogen zien en besloten de kortste weg te
nemen. Deze was niet strak aangelegd vanuit het bezoekerscentrum,
dus wij hebben een eigen route gevolgd...... dwars door doornige
struiken en ontmoetingen met konijntjes en muisjes. Het leverde ons
schrammen op onze benen op en een zilte, ongewassen zoutgeur van
het water op. En, niet te vergeten, een prachtig uitzicht op het
meer, de vogels en rijendikke vliegen aan de randen van het water.
De terugweg gingen we naar het pad door zompig hoog gras (gruwel!).
Daar aangekomen zagen we dat we het zompige gras hadden kunnen
mijden als we iets langer langs het water gelopen hadden.
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.