Grand Canyon
Door Servaas Cornelis - 10-08-2012 06:15Vandaag naar de Grand Canyon geweest. Zoals we gisteren al schreven zijn we met een wildwesttrein naar de Canyon gereden. En dat hebben we geweten. Vanochtend om 9 uur waren we al getuige van de moord op 3 cowboys. Kort voor het vertrek van de trein werd er een wild west show opgevoerd. Tijdens de treinreis naar de Canyon werden we vermaakt door Robert, onze "personal coach advisor". Gedurende de geruim 2 uur durende treinreis heeft hij ons op zijn eigen "grappige" manier verteld over een aantal wetenswaardigheden van de Grand Canyon. Na enige tijd werden we verblijd door een optreden van een banjo-speler.
Aangekomen bij de Grand Canyon wordt je overweldigd door de
natuur. Na miljoenen jaren is er door de Colorado River een enorme
kloof gesleten in het landschap. Vanaf diverse punten heb je een
goed uitzicht over de kloof.
Echter ...................., het weer liet ons een beetje in de
steek. We zijn van de wijs gebracht door de berichten op de
camping. Hier was sprake van veel zonneschijn en een UV-factor van
10. Bij Canyon echter was het in eerste instantie bewolkt en in
tweede instantie werden de hemelpoorten open gezet. Gedurende
iets meer dan een uur heeft het enorm hard geregend, vergezeld van
enorme lichtflisten en donders.
Binnen blijven dus!
Niettemin hebben we een goede indruk kunnen krijgen
van de Canyon.
Op de terugweg in de trein werden we wederom vermaakt
door dit maal een viool-speler die op zijn eigen grappige
manier de coupe aan het lachen kreeg. Kort voor de
eindbestemming zijn we overvallen door drie bandieten die ons van
een deel van het geld hebben beroofd. De Marshal kwam, zoal
gebruikelijk, te laat, maar ging wel met de eer strijken.
We zijn 's ochtends op tijd afgezet bij het station en 's avonds
weer afgehaald.
De eerste indruk van deze camping was zo .. zo , maar die
mening hebben we moeten bijstellen. Het sanitair is
superschoon, het personeel is enorm vriendelijk en behulpzaam en de
campinggasten zijn oprecht geïnteresseerd.
Morgen gaan we richting Los Angeles, maar niet eerder dan dat we een deel van de oude route 66 hebben gereden.
Tot een volgende keer
Astrid en Servaas.