Dag 23 Zwemmen met zeekoeien

Om 10 over zes ging de wekker....oooh wat een verschrikking. Wie gaat er nou tijdens zijn vakantie bijna iedere dag zo vroeg eruit om allemaal dingn te doen. De kids (en wijzelf ook) krijgen het steeds moeiijker om uit bed te komen. Het is toch gelukt. Snel ontbijtje in het hotel en op naar de boot voor het avontuur. Precies half acht kwamen we aan bij /sunshine River Tours. We werden al opgewacht door onze kapitein Ed en de vrouw die alles runt Sue. We kregen eerst 2 filmpjes te zien over de zeekoeien. Wat je wel mag en wat je natuurlijk niet mag. En daarna op de boot. We hadden een priveboot gereserveerd. Gezellig met zijn viertjes en alle tijd voor onszelf en bovenal geen last van anderen.

Ed, onze schipper, is reeds gepensioneerd en doet deze tochtjes met toeristen voor de lol. Echt een heel aardige man die ons alles tijdens de tocht in geuren en kleuren kon vertellen.

Op de boot kregen we allen een zwemsuit aangemeten.

In het begin dachten we, waarom hebben we die nodig. Nou later bleek wel waarom. Het water was koud, rond 22 graden. Voor ons gevoel ijskoud. Als je tijden in een warme zee zwemt is alles daarna gewoon ijskoud. Na 10 minuten te hebben gevaren moesten we eerst ff het water in om aan de temperatuur te wennen. Zodra je voor het eerst het water ingaat, wordt je heel kortademig en moet je naar lucht happen. Op een gegeven moment neemt je pak water op en dat water neemt je lichaamstemperatuur aan. Zo zou je het warm moeten krijgen......Het ging aardig op een gegeven moment maar het was echt ff doorbijten in het begin.

Eerst ik, toen Rebec, toen Sandy en toen Selina. Selina kon maar niet wennen aan het water dus ze raakte in paniek. Ze ging eruit. Er kon verder niks gebeuren want we allen een band onders onze armen om te drijven.

Na een tijdje te hebben gedreven zijn we weer op de boot geklommen en de jacht op de zeekoeien is begonnen. He was lastig om er eentje te spotten. Het is namelijk niet de tijd van het jaar. Rond de zomer zijn er tussen de 60 en 70. Echter in de wintermaanden worden er wel 600 tot 700 gespot. Dan vinden ze jou wel ipv andersom.

Na verloop van tijd zag Ed er eentje zwemmen. Wie gaat het water weer in. We wisten nl hoe koud het was. Ik Dennis ging erin. Ik maar liggen in het water en de zeekoe kwam maar niet omhoog. Op 50 meter lag nog een boot met toeristen. Uiteindelijk had in er eentje vlakbij onze boot zwemmen en kon hem aaien. Wat zijn die beesten kolossaal. Het gezicht van een zeeleeuw, maar wat een lichaam en staart. Binnen enkele seconden waren de passagiers van de andere boot ook bij ons. Die wilde natuurlijk ook kijken en de zeekoe aaien. Nou binnen een mum van tijd was ie weg. Zeekoeien houden nl niet van drukte, gegil, spartelende voeten etc. Dat was dus de reden dat ik graag met zijn viertjes op een boot wilde. Nou 5 min ben ik op de boot geklommen en zijn we weer verder gaan zoeken.

En ja hoor daar was er weer eentje. Hup snel het anker uit. En ik ging samen met Rebec het water in. Wij maar wachten en er kwam maar niets. Op een gegeven moment zit er eentje achter Rebec. Ze draait zich om en hij komt me toch met zijn snuit naar haar toe om haar een zoen te geven op haar duikbril. Dat is het ultieme moment met een zeekoe. Rebec laat zich natuurlijk niet zoenen door een ander, raakt in paniek en zwemt weer snel terug naar de boot...haha

Ik lag nog steeds in het water en ja hoor daar kwam er eentje. Ineens zwemt ie onder mij. Dan pas zie je hoe groot ze zijn. Daar schrik je toch een beetje van. Ik kom hem aaien en opeens was ie weg. Hij had een speeltje gevonden. Het ankertouw vond hij wel erg interessant. Hij ging er de hele tijd op kauwen. Ondertussen zat Rebec vanaf de boot aan het ankertouw te trekken. De zeekoe vond het prachtig, hij trok immers terug aan het touwtje. Ook probeerde hij het touwtje met zijn pootje te klemmen.

Ik wilde hem natuurlijk ook van dichtbij zien en ben ook naar het ankertouw gezwommen. Ook Sandy ging het water in en daar we de hele tijd met hem gespeeld en geknuffeld. Wat zijn het toch een zachtaardige beestjes van rond de 400 kilo, die niets maar dan ook helemaal niets kwaads in gedachten hebben.

Rebec moest en zou hem ook aanraken, na een paar mislukte pogingen van de boot kon ze hem toch effe een aai over zijn bol geven.

Ook Selina heeft er eentje aangeraakt. De zeekoe bleef maar bij ons zwemmen. Op een gegeven moment kwam er nog eentje bij. Een volwassen zeekoe. Deze had een aantal littekens op zijn rug zitten. Van Ed begrepen dat dit door een boot is gekomen die te hard heeft gevaren in dit gebied. Gelukkig was alles goed geheeld.

Deze volwassen zeekoe was net zo lief als de wat jongere zeekoe. Al met al hebben we een uur met ze in het water gespeeld. Wat een belevenis. Gewoon "wilde" zeekoeien aangeraakt en mee gespeeld. Echt iets om nooit meer te vergeten!

Nadat we op de boot zijn geklommen om naar een waterbron te varen, vertelde Ed dat wat wij hebben meegemaakt met de zeekoeien dit maar heel weinig voorkomt. Hij vertelde ons dat het ook door onszelf komt. Wij zijn aardig voor de zeekoe dan is hij dat ook voor ons, want anders zwemt ie bij je weg. Wij vonden dit natuurlijk prachtig om te horen.

Op naar de waterbron. In Crystal River heb je ook een plek waar een aantal waterbronnen zijn. Hierbij komt er water vanuit de bergen stromen en deze komt in de rivier vanuit de grond omhoog. Het is heel helder en schoon water. Na een half uur varen waren we er. Weer het koude water in. Rebec en Selina waren al afgehaakt. Gelukkig kon ik Sandy overhalen om met me mee te gaan. We moesten nl vanaf de boot nog een 50meter zwemmen naar de bron. Daar kon je nl. niet met de boot komen. Het was een prachtig gezicht dat heldere water. Na 20min zwemmen bij de diverse waterbronnen zijn we teruggegaan. De onderwatercamera was leeg en onze lichamen werden niet meer warm in het water. De hoogste tijd dus. Ed wilde nog een stukje met ons varen, maar we het was al tegen twaalven. Het begon ook te regenen. We besloten om terug te gaan. Er stond nl. nog een tripje naar Orlando (terug naar het Sheraton Resort) op ons te wachten (2,5uur rijden). Na te zijn aangemeerd, hebben we nog gezellig een tijdje met Sue staan kletsen. Na wat souvenirs te hebben gekocht. De auto in en naar Orlando.

Rond 16uur aangekomen in bij het Sheraton. Inchecken...hoo maar, geen reservering gevonden. Blijkt dat ze onze achternaam verkeerd hadden gezet in de computer. Eind goed al goed. Ingecheckt. Tijdens het inchecken werd ons gevraagd of we wilde deelnemen aan een uitleg hoe zij het park hebben opgezet. We kregen er 100dollar voor en ontbijt. De volgende ochtend stonden we om 10uur ingepland.

De temperatuur in Orlando was heerlijk dus de meiden hebben 's avonds nog heerlijk gezwommen in het vertrouwde zwembad.