Dag 30-35 Miami
Door D. Rijk - 10-09-2012 22:24Miami here we come. Alle spulletjes in de auto en rond half elf reden we weg uit het Sheraton in Orlando.
Eerst nog ff een paar fotootjes van het park voordat we weggaan.
Een lange trip voor de boeg, 4 uur rijden. Gelukkig is het wel de laatste lange autoreis. We hebben er dan gemiddeld wel een kilometer of 3000 opzitten in 2 weken tijd.
Rond half vier uur kwamen we aan in Miami. Het Congress hotel zat midden op de Ocean Drive, maar dan ook midden op Ocean drive. Tussen de bardiscotheken, middenin het uitgaansgebied. Dat was toch even schrikken, want de afgelopen 4 weken zit je op hele rustige plekken en kun je zelf de drukte opzoeken.
Nou niet te snel oordelen. Inchecken en de koffer uitpakken. De andere koffers had Rebec al helemaal in orde gemaakt. Dus die bleven achter in de auto. We hadden nl een wasmachine en droger in het appartement in het Sheraton zitten. Dus de vierde week hebben we als onze kleding gewassen.
We hadden een grote ruime kamer met zijn viertjes. Echter een tweepersoons bed en helaas voor de kids een slaapbank.
Rond half zes zijn we de boel gaan verkennen, van dat mooie weer was niets meer overgebleven, het was nl. keihard gaan regenen. Lopend over de Ocean Drive leek het wel of we in Turkije terecht waren gekomen, alleen spraken ze er Spaans. Overal probeerden ze je naar binnen te lokken met happy hour, gratis maaltijd voor de kids etc.
Ondertussen bleef het met bakken uit de hemel vallen en zijn we bij een restaurantje wat gaan eten. Eerst zaten we buiten onder grote parasols, maar daar kwam, door de harde wind, de regen onder. Dus we zijn naar binnen gevlucht.
Hoe later het werd des te meer ongure typetjes er op de Ocean drive liepen. Plat gezegt er liepen toch een zooitje gangsters rond en alleen maar latino of donkergekleurd. En het is hier echt "kijk mij, hier ben ik!" De een nog kon nog een arrogantere kop trekken dan de ander. Wij voelden ons duidelijk niet op ons gemak.
Rond een uurtje of elf waren we weer terug in ons hotel. Helaas voor ons ging het geluid vanuit de naastgelegen bardiscotheek niet zachter. Tot in de vroege uurtjes mochten we hiervan "genieten".
Zaterdag regende het ook de hele dag en de wind kwam ook behoorlijk opzetten. De geplande strandvakantie zat er nog niet in.
We moesten ons toch vermaken. Dus wij via internet een bioscoop opgezocht en op naar de Sunset drive. Blijkt dat er ook een groot winkelcentrum zit en een grote gamehal.
We zijn met de film “Brave” geweest. Een animatiefilm over een roodharige prinses in de vikingen tijd. We hadden nl al voorstukjes in NL gezien van de film, maar toen draaide deze nog niet in de bioscoop.Na de film regende en waaide het nog steeds.
Dus zijn we voor de verandering gaan shoppen. Ook nog ff naar de gamehal natuurlijk.
We besloten ook om hier wat te gaan eten. Heerlijke versgemaakte pizza. Het personeel was hier gelukkig een stuk vriendelijker als op de Ocean Drive.
Bij de pizzaria stond de tv aan. Er bleek een orkaan, genaamd Isaac op komst naar Florida.
Lekker hoor! hebben wij weer.
Na het eten terug naar het hotel. Het was even gestopt met regenen, dus wij naar het strand. Deze hadden we immers nog niet gezien. Staan er toch op de boulevard allemaal nieuwsauto's met verslaggevers en al. We wisten niet wat we zagen. De angst sloeg dus ook een beetje toe.
Na een kwartiertje zijn we snel weer naar het hotel gegaan, want het begon weer te regenen. Eerst nog even naar de receptie om info te vragen. Ons werd verteld in gebrekkig engels dat we ons geen zorgen hoefden te maken en als er wat was zouden ze ons op de hoogte brengen. In de hotelkamer aangekomen, ligt er een brief op de tafel. De parkeergarage gaat zondag de gehele dag dicht vanwege de orkaan. Dus geen auto dus. Dat was even schrikken. Meteen het nieuws aangezet. En ja hoor er komt echt een orkaan naar ons toe. We konden het in het begin niet echt geloven, want zoiets heb je nog nooit meegemaakt. Maar al snel drong het door, want het ging steeds harder en harder stormen.
De hele avond waren er uitzendingen. Op dat moment wisten ze nog niet waar de orkaan naartoe zou gaan. De verslaggevers die we voor ons hotel zagen staan een half uur geleden op de boulevard waren nu live te zien op de tv.
Op en top in spanning. Dit hadden we natuurlijk nog nooit meegemaakt. Er spookt je van alles door je hoofd. Van tsunami tot het instorten van het hotel. Het bleef namelijk keihard stormen en regenen. Rebec kon er zelfs niet van slapen.
Een voordeel had de storm. De muziek die de vorige nacht keidard tot in de vroeg uurtjes doorging was er niet meer. Geen kip meer te bekennen op straat. Alle terrasjes werden uit voorzorg weggehaald. De hele straat was leeg.
Zondag alleen maar regen, regen en storm. We hebben 's ochtends nog even in het restaurant naast het hotel een ontbijtje gegeten. Daar binnen gekomen stond het hele terras binnen opgestapeld. Er waren maar een paar tafeltjes beschikbaar. Nou ja totdat er een aantal spaans-taligen binnenkwamen. Meteen werden er extra tafels klaargezet. En werd zelfs de peper over het bestelde eitje gestrooid. Hoezo discriminatie. Het is omdat het ontbijt inbegrepen zat bij het hotel, want anders hadden wij hier echt niet meer gaan eten.
Na het ontbijtje was het gestopt met regenen dus zijn we effe gaan lopen. Na een haf uurtje begon het weer te gieten. Snel de Starbucks ingevlucht voor een kop thee. Werd ons medegedeeld dat de Starbucks om 12 uur ging sluiten vanwege de orkaan Isaac. Volgens de weerberichten zou hij recht op ons afkomen. Snel naar de hotelkamer, daar waren we tenminste veilig.
Je hoorde nl overal gekletter van voorwerpen die omvielen.
De hoogste tijd om de weblog bij te werken. Ik loop nl een aantal dagen achter. Het schrijven van de weblog neemt overigens best veel tijd in beslag. Je bent er gemiddeld toch wel minimaal een uur per dag mee bezig. Maar het is zeker de moeite waard, want als ik dit niet had gedaan, hadden we zeker de helft van onze vakantie vergeten. De dames gingen een dvd tje kijken en Rebec heeft de hele middag voor de tv gezeten.
's Avonds moesten we toch uit om wat te eten. Snel naar de Burger King op de hoek en weer terug voor de buis. De orkaan ging langs Miami over Key West richting de Golf van Mexico. Dat is ongeveer 200km bij ons vandaan.
Op de tv zag je eigenlijk hoe erg het was. Er kwamen nl steeds meer beelden vrij. Key West, het plaatsje waar wij 2 weken geleden nog hadden gezeten met supermooi weer. Daar zat nu de lokale bevolking en de toeristen in de schuilkelders. Mensen stonden tot hun knieen in het water. Heel bizar.
Rebec was niet voor de tv weg te slaan. De volgende ochtend vertelde ze ons dat hoog in de lucht zelfs mini tornado's waren ontstaan. Deze kunnen spontaan ontstaan door de luchtstromingen hoog in de lucht. Elk moment konden ze naar beneden komen. Gelukkig is dit niet gebeurd.
Maandag weer regen en storm. Gelukkig een stuk minder als zaterdag en zondag. We hadden onze auto ook weer tot onze beschikking.
Op de weg lagen overal takken van palmbomen, plassen waar je in kon zwemmen, maar wij hebben de auto.
Eerst naar Little Havana, nou daar wil je niet dood gevonden worden, overal krotten van huizen. Durfden hier niet uit te stappen om een stukje te lopen. Op naar bayside market place, lag er 15min vandaan. daar de hele dag geshopt. Tussendoor moesten we even terug naar het appartement, want we waren de credit card vergeten. Daarna vrolijk verder shoppen. Op een marktje stonden bij een kraam watermassage stoelen, nou daar heb ik heerlijk 20min. in liggen wegdommelen. De dames hebben ondertussen verder gekeken. Inmiddels was het al een uur of zes, Snel wat bij de chinees rijst gegeten en daarna op naar Lincoln Road. We moesten nog ff langs de GAP-winkel, want daar hadden ze een trainingsbroek klaarliggen die ze niet meer hadden bij de GAP-winkel in Bayside Marketplace voor Selina.
Aangekomen bij Lincoln Road, wat een mooie grote winkelstraat. Een genot om hier te lopen. Lincoln Road was ook niet toegankelijk voor auto’s. Overal leuke winkeltjes en eettentjes. Besloten om dinsdag, de laatste dag van de vakantie er weer naartoe te gaan.
Dinsdag de zon schijnt. Alles wordt weer opgebouwd op Ocean Drive. Lincoln Road kan tot 's avonds uitgesteld, want wij gaan de laatste uurtjes zon meepikken op het strand. Lekker de hele dag op het strand gezeten en gezwommen. Toch nog een stranddag gehad op Miami Beach. Geeft je toch weer een lekkerder gevoel als de zon schijnt.
Om half vijf terug naar de hotelkamer om de koffer in te pakken en daarna op naar Lincoln Road.
Daar aangekomen hebben we een hapje gegeten, vervolgens nog diverse winkels in geweest. Rebec zag natuurlijk allerlei cosmetica/haar produkten die in Nederland stukken duurder zijn dan hier. Deze gingen dus ook mee naar het appartement.
Na de laatste inkopen, hebben de meiden het allerlaatste ijsje in Amerika naar binnen gewerkt en zijn we weer terug naar het hotel gereden.
Daar aangekomen stond ons nog een hele taak te wachten. Hoe krijgen we al die spullen mee naar huis.
De dames onder de douche en wij met zijn tweetjes selecteren. Wat nemen we wel mee naar huis en wat niet. Met niet mee ging het natuurlijk om de kleding/schoenen die we vanuit Nederland hebben meegenomen. Uiteindelijk gingen er een aantal paar slippers niet mee en wat kleding van de meiden als van ons. Nu de koffer dicht……Wat een drama. Uiteindelijk gelukt. Douchen en naar bed.
Woensdagochtend. Om kwart voor zeven stonden we naast ons bed. Snel aankleden en ontbijten, dachten we dan. Nou van dat ontbijten kwam niks van in. Het restaurantje waar we iedere dag aten, deed net zijn deuren open, dat wordt dus een ontbijtje op het vliegveld.
Om acht uur zaten we in de auto. Snel onze auto terugbrengen bij de verhuurmaatschappij en naar het vliegveld. Onze vlucht ging om 10.40uur.
Toen wij onze auto ophaalden bij de verhuurmaatschappij moesten wij van te voren een volle tank afrekenen. Kosten wat het kost zouden wij natuurlijk de auto weer leeg afleveren. Nou dat ging bijna verkeerd. Nog 2 minuten rijden, volgens de TomTom, en we waren bij de afleverplaats. Nou niet dus. De weg was opgebroken. Via de TomTom geprobeerd een andere weg te vinden, maar dat ging iedere keer verkeerd. Inmiddels stond de benzinemeter bijna in het rood, konden we geen tankstation vinden en hadden we ook geen telefoon meer tot onze beschikking, deze was nl de dag ervoor afgesloten, vanwege het overstappen naar een andere provider, waar we natuurlijk niet het SIM kaartje van hadden meegenomen. Hoezo living on the edge……
Met zweetparels op onze voorhoofd terug naar de snelweg gereden. Net voordat we de snelweg willen oprijden, staat er een verkeersagent op een kruising. Dankzij hem konden wij, door een stukje tegen het verkeer in te rijden, alsnog naar de afleverplaats van het autoverhuur bedrijf rijden. Anders hadden wij tien minuten, via de snelweg, moeten omrijden met alle gevolgen van dien……
Snel de auto ingeleverd en op naar het vliegveld. Daar aangekomen en de bagage afgeven. Nou begint het. Wat is uw zwaarste koffer wordt ons gevraagd. Wij pakken hem en zetten hem op de weegschaal. 32,5 kilo. En dat terwijl je koffer maximaal 23 kilo mag wegen. Dat wordt $200 betalen voor het overgewicht, of we moeten het overgewicht uit de koffer halen en over de andere koffers verdelen. Uiteindelijk bleek 1 tas 23 kilo te wegen en de rest te zwaar. Als tip kregen we een nieuwe koffer/tas te kopen en daar het overgewicht in te stoppen. Wij de goedkoopste tas gekocht en op naar de weegschaal om onze spullen over te laden. Uiteindelijk hadden we 17,5 kilo overgewicht.
De extra tas kostte ons $70. Dat viel dus mee. Onze spullen zijn in ieder geval op weg naar Nederland.
Nu ff ontbijten en daarna op naar het vliegtuig voor onze vlucht naar Washington. Het was erg gezellig tijdens het wachten bij het vliegtuig, allemaal Nederlanders. Iedereen was enthousiast aan het vertellen wat ze hadden gedaan. De tijd vloog. Binnen know-time mochten we het vliegtuig in en vertrok hij richting Washington.
Tijdens de vlucht zaten we ook naast Nederlanders. Zij hadden ook hun hele garderobe bij elkaar gekocht. Ze hadden zelfs een G-star broek gekocht voor $60,- waar het labeltje van de Kalverstraat in zat. Dat is toch wel heel apart. Na 2,5uur kletsen waren we aangekomen in Washington.
Iedereen ging zijn eigen weg. We moesten ons immers 2,5uur zien te vermaken, tijdens de tussenstop. Ff relaxed gegeten, biefstukje naar binnen gewerkt, daarna sigaretje gerookt en op naar het vliegtuig. Daar kwamen we weer de hele ploeg tegen vanuit de vlucht naar Washington. Dus voordat we het wisten konden we alweer het vliegtuig in. Nu voor de echte trip richting huis. 7,5 uur vliegen vanuit Washington met nog een tijdverschil van 6 uur.
We gingen rond half 6 Amerikaanse tijd de lucht in. Na een korte rekensom zouden we dus rond 7uur ’s ochtends Nederlandse tijd landen.
De vlucht ging supersnel. Filmpje kijken, boekje lezen en gezellig nog wat kletsen en je bent zo weer een aantal uurtjes verder. ’s Nachts gingen de lichten uit in het vliegtuig. Helaas konden Rebec en ik allebij niet slapen. Dus we liepen erbij als 2 wandelende zombies. De kids sliepen heerlijk.
Kwart voor 7, WE GAAN LANDEN! Heerlijk om weer in Nederland te zijn! Maar nu de koffers nog.
Na een minuut of 20 taxien kwamen we bij de gate terecht. Na een lange wandeling kwamen we bij de douane uit. We kozen de verkeerde rij, dus na een kwartier waren we er eindelijk doorheen. Gelukkig waren de bagage banden al druk met de koffers in de weer, dus binnen 5 minuten hadden we onze koffers. Vergelijkend met alle andere toeristen staken we er met onze bagage met kop en schouders tussen uit. 4 grote reistassen, een grote koffer, 4 rugzakken en Rebec haar handtas. NEE hoor wij hebben echt niets aan te geven.........
Rebec een bagagekar en ik een. We liepen richting de uitgang en mijn hart ging steeds sneller kloppen. We zagen nl. Een behoorlijke rij staan. En ja hoor Rebec wordt aangesproken door de douane waar wij naartoe gaan. Blijkt dat we in de 100% controle rij staan vanuit Curacao. Wij eruit en op weg naar de uitgang. GEEN CONTROLE! We wisten niet hoe hard we de schipholhal in moesten rennen. Heerlijk wat een opluchting. Ik (Dennis) heb de auto opgehaald en daarna proppen. We waren natuurlijk onze grote bak gewend uit Amerika. Alles erin gepropt en op weg naar huis.
Thuis aangekomen koffers uitgeladen en de dames gingen een tukkie doen. Sandy werd om half acht ’s avonds wakker, Rebec om half 6 en Selina heeft lekker op de bank gehangen.
De vakantie is toch echt afgelopen. Wat een topvakantie. Het reizen, van plaats naar plaats was het leukste. Iedere keer andere dingen zien, alles verkennen. Een herinnering om nooit meer te vergeten. Rebec de reisleider heeft de smaak te pakken want over 2 jaar staat de volgende reis gepland naar Amerika, maar dan richting Los Angeles.