Ready for take off!

Door Marcel, Carola, Jasper & Bart Rood - 31-07-2012 06:11

 

Om 04.40 uur komt Marcel uit zijn bed en treft mij beneden op de bank aan. ik wilde de opening van de Olympische spelen kijken maar helaas ik heb het aansteken van de vlam niet meer gezien! Douchen en de laatste dingetjes inpakken en de spullen kunnen de auto in. Onder toeziend oog van Marcel stoppen Jasper en Bart alle koffers in de auto. Op naar Schiphol. Marcel zet mij en Bart af bij de vertrekhal en brengt de auto naar lang parkeren zodat wij niet met alle koffers hoeven te sjouwen! Bij de incheckbalie is het niet druk. Ik vraag me alleen af waarom ik gisteren online heb ingecheckt….. alle onzinnige vragen die ze willen weten als je de USA in gaat gaat de mevrouw achter de balie ook nog een keertje invoeren. Maar goed met de mededeling toch uiterlijk een uur voor vertrek bij de gate te zijn gaan we door de douane. We doen nog een bakkie en een broodje en gaan naar de gate. Uiterlijk een uur voor vertrek is zeker geen overbodige luxe. We vliegen met United Airlines en zij zien in iedereen een terrorist. Eerst paspoorten afgeven en daarna het vragen rondje of je je koffers zelf heb ingepakt, spullen mee hebt van anderen etc. etc. Daarna door de beveiliging (riemen uit je broek, ipads en laptop uit de tassen, andere metalen artikelen) en hoe is het mogelijk, we mogen het vliegtuig in!! We vertrekken mooi op tijd. Al snel valt ons op dat de pensioenleeftijd in de USA ook omhoog gegaan is. De gem. leeftijd van de dames is bijna 60 jaar en de steward die in onze wijk liep was zeker geen 30 jarige homo! Tot zo ver gaat alles prima. Onze vliegangstige Bart  zit al een paar dagen aan de rustgevende middelen en in het vliegtuig heeft hij iets gekregen om te kunnen slapen. Dit lukt een beetje en 2 uur voor de landing op Houston wordt hij toch nog ziek. Met een zakje in de hand valt het allemaal nog wel mee. Haha dat hadden we gedacht: Houston we've got a problem…… Vlak na het uitstappen gaat het toch nog mis, goed dat hij het zakje nog in zijn handen had. Maar goed op naar de immigratie…. met zijn allen in een rij (zie de Efteling voor je) en wachten tot je aan de beurt bent. Eenmaal aangekomen bij het poortje van de immigratieman, formulieren inleveren, vingerafdrukken maken en een foto. Ja hoor, we mogen het land in, de stempels staan in de paspoorten! Koffers ophalen en gelijk weer inleveren en weer door de controle (schoenen uit, riemen weer af, ringen, horloges, armbanden alles af, ipads en laptops weer uit de tas). Dachten we dat het met Bart weer wat beter ging, helaas…… midden in een restaurant was nu mijn See, Buy, Fly tas aan de beurt…. sorry nog voor de mensen die naast ons zaten te eten. Na het eten van een bagel knapte hij weer wat op. Vervolgens nog een vlucht van 3 uur naar L.A. Allemaal lekker geslapen tijdens die vlucht! Na aankomst met het hotel busje naar het Hacienda Hotel voor die nacht. Nog wat gegeten (Bart toch maar niet) en toen maar lekker slapen!

 

Reacties

Doreth 31-07-2012 15:29 {{button-8387}}

Herinneringen komen terug vooral aan de ellelange rijen bij de douane. Liep er trouwens geen drugshond langs je koffer, dat hebben wij nog wel eens meegemaakt.

Pa en Ma 31-07-2012 19:43 {{button-8410}}

Ik was er al bang voor dat het vrouwelijke personeel aan boord allemaal 60+ zou zijn (en pech voor Marcel) dat is en dat blijft zo bij Amerikaanse maatschappijen. Jullie hebben geluk gehad dat eenmaal in de USA (Houston)aangekomen de zaak bij de douane en paspoort controle jullie 3 uur de tijd hadden om over te stappen want de Amerikanen zien werkelijk iedereen uit Europa voor een terrorist aan. Spijtig allemaal voor Bart want die heeft er weinig aan gehad.
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan