14-09-2012: Weer terug in Canada

Dag thuis,

Als eerste uiteraard onze welgemeende gigantisch ongelovelijk enorm grote excusses voor het niet vermelden van onze felicitaties voor het 7 jarig huwelijksjubileum van Rienco en Dil . Uiteraard niet aan onze aandacht ontschoten, wel vergeten te vermelden in de snelheid van het typen (en het trage internet hier). Bij deze ook jullie namens ons van harte gefeliciteerd. En ook alle jarigen binnen onze vriendenkring van harte !!

Eerst weer een momentje wat het vermelden waard is: Onze Nathan heeft d'r weer een tandje bij gekregen !! de 2e al deze vakantie, en de 4e in totaal! Begint toch echt groot te worden nu...

Vandaag weer vertrokken vanuit Red Eagle RV park (een aanrader voor iedereen die hier ooit nog eens komt! Super goed voor elkaar voor een goede prijs) verder over de Glenn Highway Tok Cutoff richting Tok. Aan onze rechter kant zien we weer een prachtig gebergte met mooi besneeuwde toppen. Echt ongelovelijk hoe ver je hier in alaska en canada van je af kunt kijken! Lijkt geen einde aan te komen. Rond de middag komen we aan in Tok waar we de nodige boodschappen en (niet te vergeten!!) bier en wijn inkopen voor de laatste week. Alleen nu de vraag... krijgen we dat wel mee de grens over? Nou ja, zien we dan wel weer. We proberen bij het Visitor Info Center nog even of we naar huis kunnen bellen omdat het ons nog steeds niet gelukt is om een belletje naar huis te doen (sorry pa's en ma's en oma). Helaas... de telefoon "out of duty". Dus weer niet gelukt.

We gaan verder over de Alaska Higway op weg naar de grens van Canada. Onderweg gaan we door een mooi glooiend landschap waar de "indian summer" (herfst) zijn kleuren laat schitteren. Aan de rechter kant de schitterende Wrengell Mountains. Zo ver als onze ogen kunnen kijken zien we een keten van berg-reuzen vol met sneeuw. Heel mooi om te zien (zie de foto's). We komen aan het einde van de middag aan bij de grens van Alaska met Canada. Dachten we... bleek de grensbewaking te zijn van het natuurbeheer. Een man stapt naar onze auto waarbij ons alle drie de tranen in de ogen springen van het lachen (net die stumper van Dumb and dumber). Maar wij houden het uiteraard netjes. De man vraagt met een mooi amerikaans accent aan ons: "do you have wild whit you"?? Arno kijkt hem nietsbegrijpend aan en vraagt deze beste man nietsvermoedend "what kind of stuf do you mean" ?? Eerlijk waar mensen: nog nooit zo'n onnozele blik gezien. Zijn reactie (eerst de camper eens rond kijkend): euh.... Bear's? Lynx? Moos? Ik antwoord de beste man in m'n beste amerikaans dat we uiteraard een beer verstopt hebben achter in de camper (op de wc wijzend). Kon ie nog wel een beetje om lachen, maar zijn volgende vraag (natuurlijk snel door hebben dat we niets bij ons hadden aan dieren, "Do you hit something" (heel canada en alaska momenteel tsjok vol met jagers, daarom waarschijnlijk ook nog geen dieren langs de weg gezien).. Ik wijs vervolgens op onze voorruit en roep met brede grijns "bugs" aangezien onze hele voorruit vol hangt met geplette muggen en vliegen. Hahaha,  dat gezicht van die kerel zullen we niet snel meer vergeten  . Hij heeft ons maar verder gelaten, had wel door dat d'r niet veel serieus te halen was.

Een paar km verder komen we over de echte grens. Marije krijgt er weer een stempeltje bij, de bier en wijn hebben we de grens over gekregen: kortom, op naar de laatste week.

Wij nemen aan dat alles in NL ook gewoon goed gaat. De groeten vanuit Canada, we zijn inmiddels weer een uurtje dichter bij huis gekomen (tijdsverschil nu 9 uur met jullie). Tot de volgende keer maar weer.

Groeten, ons.