De eerste dagen

Dear followers

Je leest het al, wie zijn in de States gearriveerd. Niet zonder haperingen. Het begon al op Schiphol. Ik wou naar Parking 1, Erik, die ons samen met Marike bracht, eigenwijs als altijd, wilde naar Parking 2. Niet dat dit nou slechter uitpakte maar beter.....? Toch de jeugd maar het voordeel van de twijfel gegeven. Hij haalt ons immers ook weer op (eigenbelang dus)

Op Schiphol een hartverscheurend en ontroerend afscheid waarbij de andere partij het nauwelijks droog kon houden. Wij. als echte wereldreizigers, gingen onverschrokken het avontuur aan. Toen inchecken. Ik weet nu dat inchecken voornamelijk bestaat uit wachten, anders niet. Er was eigenlijk maar een moment waarop we iets moesten doen maar dat was dan ook direct een memorabel moment. Schoenen uit, bril af, horloge af, broekzakken leeg, riem af etc. Daarna door een scan apparaart. Helaas was de ambetenaar in functie nogal onder de indruk van mijn torso dus moest ik nog een keer. Daarna nog gefouilleerd en toen waren wij eindelijk als v.v.v.o. verklaard (vvo is een veilig verklaard vliegend object)

Toen na een uur de gate openging zijn we richting vliegruig gegaan. Als haringen in een ton. Hoewel, na de verhalen van Koosje viel het me eigenlijk nog mee.  Eten en drinken waren prima en door zo nu en dan de stramme beentjes te strekken viel de stramheid gelukkig mee. Alleen wel vertraging, ruim een half uur. En naar later bleek, een belangrijk half uur. We kwamen dus met iets meer dan een half uurtje vertraging in Houston aan. Helaas waren er net voor ons drie grote vliegtuigen, waaronder een KLM, geland die een bats passagiers hadden " uitgekotst" Hierdoor liep de wachttijd bij de Immigrations dratisch op. Meer dan een uur gewacht, rijen waar de Efteling jaloers op zou zijn. Een ding viel wel op, de Amerikaanse ambtenaren laten zci niet gek maken. Het hele immigration circus gaat rustig door. Voor en achter ons waren nederlanders die hun volgende vlucht al hadden gemist. Wij net niet, dachten we. Hard rennend door het gebouw kwamen we precies op tijd bij onze gate, alleen geen mens te zien. Vliegtuig al weg???? Iemand van UA aangeschoten. We moesten bij een andere gate zijn maar het vliegtuig had vertraging dus we hoefden niet te rennen. Inderdaad, bij de andere gate bleek dat het vliegtuig geen vertraging had maar een " technical problem"  en dat het nog in Austin stond.

Uiteindelijk en na veel wachten en vooral ook zuchten na drie uur wachten vertrokken naar San Francisco. Om 20.45 kwamen we daar aan. Had 17.45 moeten zijn. Koffers opzoeken, die waren gelukkig meegekomen en toen kijken hoe we in het centrum moesten komen. Met de BART is dit gemakkel;ijk maar vind maar uit om 22.00 hoe dit precies werkt. Tickets kun je alleen via de computer kopen. Met behulp van een briefje van een stationwachter ( hierop stond: druk op B, daarna twee keer op H, dan drie keer op C en dan weer twee keer op A. Laat het  dan uitprinten) is het gelukt. Toen het station in het centrum uit en met een taxi naar het Hotel. Om ongeveer 22.30 plaatselijke tijd kwamen we aan. ( dit is ongeveer 7.30 maandag ochtend) Dat betekent een dagje van 27 uur. Op onze leeftijd toch knap. Toen geen zijn meer om verhaaltje te tyoen. Daarom nu maar.

Toch een vreemd gevoel. Het gevoel wil aan het werk terwijl. Het is namelijk een uur of acht 's morgens. Het lichaam zegt: slapen, je bent bekaf. Is helemaal goed gegaan.

Maandag San Francisco verkend. Schitterend weer. (nee Koosje, geen vestjes, sjaaltjes of i.d.) Ik heb zelfs de korte broek aan. Geweldig sfeer in de stad. gezellig. Eerst met de Cable Cars (geweldig vervoermiddel, twee bloks van ons hotel een halte) naar China Town. Leuk om te zien. Toen naar Fisherman's Wharf. Net Zandvoort, alleen zoals alles in Amerika, iets groter. Leuke dag gehad.

O ja, Toen we gister in het hotel kwamen, in een art deco stijl, hadden we een hele kleine kamer ( ongeveer 3 x 3) We moesten over de koffers klimmen om in bed te komen. We heeben direct gevraagd om een andere kamer. Deze was voor drie nachten veel te klein. Nu hebben we een riante kamer met koelkast, koffiezetapparaat, magnetron en bad. Geweldig.

Morgen naar Alcatraz. Gelukkig via internet al kaarten gekocht. Waren niet meer te koop.

Heb nu kramp in de vingers. Tot horens.