Dag 8 : Bryce Canyon

Smorgens vroeg uit de veren.... ontbijten op onze kamer ...en de auto in ... tien minuutjes later rijden we de officiele ingang van Bryce Canyon binnen... onze pas laten zien aan de ranger daar...en een info boekje van het park en wat uitleg rijker rijden we binnen.

Alle vieuwpoints van het park liggen aan de linkerzijde van de weg... dus besluiten we om de parkweg eerst helemaal naar boven te rijden... en ons zo een weg naar beneden te banen... om dan uiteindelijk aan sunset point onze navajo trail te beginnen.

dus... welle naar boven... naar de uitzichtpunten gaan kijken.. en stukje voor stukje terug naar beneden.

Bryce is gekend voor zijn rode kleur en hoodoo's ( smalle rotspilaren).

Eens aan sunset point is het aan ons. stapschoenen aan... watervoorraad mee... ne fleecejas tegen de gure wind bovenaan de canyon's..en we zijn vertrokken.

het boekje met info over de trails zei dat het best was de navajo trail counter clockwise te doen... dus doen we dat maar hé.

En amai... de mensen die we zagen bovenkomen uit de canyon hadden die info niet gelezen denk ik . :-)

Het eerste half uur stappen is via steile kronkelpaden naar beneden... maar met de meest prachtige zichten. allemaal in het rood. met kobe stevig aan de hand dalen we af. en hoe dieper we afdalen.. hoe warmer het terug is. boven aan de canyons staat er een stevige wind en heb je echt wel een lange broek en fleece nodig nu. beneden sta je te puffen van de warmte.

eens beneden wandel je tussen de bomen..omgeven door rode rotsen... en met continu het geluid van precies een helikopterke.

na wat zoeken ontdekken we kevertjes die van de ene naar de andere boom vliegen en dit geluid maken... ze zijn maar een wesp groot... maar zoveel lawaai...

onderweg kom je geregeld borden tegen dat je goed moet opletten voor vallende stenen en dus goed moet luisteren naar de natuur.

iets wat zelfs kobe doet. :-)

We komen nog een paar andere hikers tegen en allen beginnen ze tegen kobe over hoe flink hij wel aan het stappen is.

De navajo trail is iets van een 5 km lang... en duurt ongeveer 2 uur... door het forse dalen en klimmen waar je wel even mee bezig bent. 

En enkel bij het terug uit de canyon klimmen hebben we kobe twee keer moeten pakken. Zijn beentjes waren moe.. al de rest heeft dat ventje moedig zelf gestapt.

Flinke kerel !!!!!!! Mama en papa weer apetrots natuurlijk. :-)

Eens terug boven is het tijd voor een versnapering aan de auto.

elks een stuk fruit en een koek... en terug de auto in richting de lodge.

Hebben aan Kobe beloofd met hem te gaan zwemmen.

Het hotel heeft een binnenzwembad in het hoofdgebouw ( op deze hoogte is het deze tijd van het jaar en met de wind die hier staat echt geen weer om buiten te zwemmen) en daar hebben we dan ook een tijdje in vertoeft. 

Kobe kan de breedte van het zwembad overzwemmen trouwens !!!!!!! :-)

heeft dit paar keer gedaan... wou maar niet stoppen. zo blij was hij dat het lukte.

Na onze zwempartij tijd voor vlak aan het hotel een bezoek te brengen aan de laundromat. :-)

Een dikke drie weken op verlof vertrekken is leuk... maar je kan nooit kleren voor zo lang meesleuren... tijd voor een wasje te gaan doen dus. :-)

Eens dat gebeurt is passeren we langs het winkeltje voor nog wat fruit... en keren terug naar de lodge.... hongerig.

Eten maken... wat spelen met Kobe... en een dik uur na het eten ligt Kobe uitgeteld te ronken.

Wij houden het een uurtje langer vol en kruipen er  dan ook in.

Morgen doorrijden naar Capitol Reef NP.

Groetjes,

GEK