Dag 14: op ontdekking in het grand canyon national park

smorgens  vroeg uit de veren en naar beneden... continental breakfast in het hotel... 

kobe geniet van zen cornflakes... ik hou het bij toast en een koffiekoek... en gert gaat voor  pannenkoeken... tijd om krachten op te doen voor vandaag.

Nog even uitpluizen wat we vandaag juist allemaal willen zien ... en we kunnen op pad.

Een groot deel van het park is niet bereikbaar met je eigen wagen.

Die wegen zijn enkel toegankeljk met shuttle busjes.

Deze rijden elke 15 minuten en je hebt door het ganse park verschillende haltes. Meestal aan de uitkijkpunten.

De meeste mensen gaan het ganse park door met de bus , stappen aan elk punt af... en stappen er een bus later weer op.

Wij beslissen het anders te doen met kobe.

We nemen de bus hermits road in... en rijden mee tot het verste punt.

daar stappen we af... kijken even naar het spectaculaire zicht.. en gaan er te voet op uit.

Vanaan het verste punt loopt het Rim trail... een wandeling die de ganse tijd vlak naast de rand blijft kronkelen... en waardoor we terug tot aan de eerste halte van de bus in hermits road geraken.

Een wandeling van een dikke 5 km met de meest prachtige zichten.

We picknicken smiddags op een bankje op een paar meter van de rand... en krijgen een paar mensen stikjaloers op onze pot nutella. :-)

Kobe en zen hoed zijn ondertussen onafscheidelijk.. en ook het knuffelhondje van torben is weer trouw mee op pad. 

Onderweg een aantal foto stops... waaronder natuurlijk ook van het hondje en een aantal foto's die kobe eist voor aan marieke te laten zien... want dan gaat ze niet meer verliefd zijn op lucas maar op hem.. want zo een stoere dingen durft lucas volgens hem niet. :-) kan het nog schattiger  ? ;-)

de temperaturen stijgen alleen maar... de trui die we aanhadden zit al lang in de rugzak... en we zijn alledrie meer dan blij dat we van onze lange broek een short kunnen maken. :-)

We komen aan onze eindbestemming en wachten daar terug op de bus. ( de bus om terug de stad in te geraken rijd maar op een paar plaatsen. )

De bus op... een babbel met een koppel amerikanen die weeral tegen ons beginnen door het guitige gedrag van kobe... en voor we het weten zijn we er al.

Bus af... even auto in... en we rijden naar het warenhuis.... paar boodschappen doen...

en onszelf trakteren op een ijsje. :-)

we rijden even naar het hotel... ons wat opfrissen... effe relaxen... en bekijken even de kaart om te zien waar we sebiet onze picknickstop van willen maken.  :-)

we gaan deze keer toch voor iets groter en wat bevolkter... kwestie van wat meer op ons gemak te zitten om te eten.

We besluiten uiteindelijk terug naar de watch tower te rijden.

ok... wel een rit van dik een half uur... maar wel een stuk met een prachtig uitzicht... een groot picknickplein... en een ideale plek voor naar de zonsondergang te blijven kijken die over de canyon daalt.

Dus ... auto in met ons gerief... en daar gezellig staan koken...varkenslapjes met rijst , wortelen en mushrooms. njamie. :-)

eten op.... alles in auto... en richting de watch tower en het uitkijkpunt... prachtig om zien.

de canyon krijgt alle kleuren... 

je ziet de maan staan... volle maan by the way :-)

en de canyon blijft prachtig verlicht.

ideaal decor voor nog een paar foto's natuurlijk.

Tegen we terug in de auto zitten is het pikdonker en gaat er een ganse kolonie auto's het park uit... is soms raar.. maar eens het donker is valt het steeds op dat er toch wel wat volk in de parken rondhangt... savonds gaan de meeste de parken uit richting hotel... maar in den dag valt dit nooit op.

Kobe is half in slaap tegen we aan het hotel zijn... hoewel het maar half 8 is... en ook wij zijn vrij moe.

kobe erin... wij nog wat napraten en lezen... filmpje kijken ( ze geven hier de dagen voor halloween de beste films vinden wij :-) )

en ook wij liggen er niet laat in... 

Morgen doorrijden naar Lake Havasu City... arizona's playground volgens de amerikanen. 

slaapwel,

GEK