dag 13, naar Zion National Park

Deze dag rustig lekker  opgestaan en om 10 uur op weg naar Zion dat niet zo ver van Bryce ligt. Weer een totaal ander landschap.  Zion is met zijn steile rotswanden, diepe valleien en grotten de trots van de staat Utah.  Prachtig om door heen te rijden.  Ook hier  is de overheersende kleur weer roodbruin van het ijzer in het zandsteen.  Na even rondrijden vinden we nog een plekje op een van de campings in het park.  Weer mazzel dus.  Lekker goedkoop en altijd prachtige plaatsen midden in het  natuurpark.

Het registreren van een plekje gaat trouwens heel gemakkelijk. Je zoekt een plekje dat nog vrij is en vervolgens doe  je het geld voor een  overnachtingen in een envelop met je plaatsnummer erop en stopt deze in een brievenbus bij de ingang van de camping.

Het was nog vroeg in de middag dus tijd genoeg om nog iets te ondernemen.  Ilse , Rens en Vera wilden wel eens even niet  op pad.  Lekker even chillen (in de hitte)  bij de camper met chips , drinken zonder ouders. 

Inez en ik namen de shuttlebus naar het visitor center  voor informatie. We besloten naar het uiterste puntje van het park te rijden met een shuttlebus bus om daar een wandeling door een diepe canyon te maken tot het punt waar niet meer kon lopen en alleen nog maar met  wetsuits door het steen koude water verder kon trekken.   Dat ging ons te ver en  inmiddels was het al een uur of 6 dus werd het tijd om terug te gaan naar de camping.  Op de camping was de zon inmiddels net achter de steile bergwanden verdwenen . Dit was voor Rens het startsein om zijn klimschoenen aan te trekken en een paar grote rotsblokken te gaan beklimmen. Vera , Ilse en ik gingen als toeschouwers en sjerpa’s mee.

In de avondschemering  terug naar de camping. In verband bosbrandgevaar mochten we geen kampvuur maken of  BBQ-en dus werd het pasta.  Ondanks de hoogte wilde het niet echt afkoelen dus hebben we met z’n allen nog tot laat na zitten genieten van al weer een heerlijke dag.