De veelzijdige parkeer ervaringen van Apollo.

Goedendag Apollo fans,

Het is alweer enige tijd geleden dat ik van me heb laten horen. Ja, wat wil je met zo’n stelletje nomaden als JaJaLeMa. Die willen ook wel heel veel zien!  Ik geef ze geen ongelijk. Met mijn comfort is dit ook geen enkel punt. U zult begrijpen dat ik af en toe tegen mijn grenzen aan rijd en enige rust momenten nodig heb. Die krijg ik gelukkig hoor. Dus over mij hoeft niemand zich zorgen te maken.

Ik wil u enige onthullingen doen over wat ik zoal onderweg meemaak. En dat, ik verzeker het u, is heel veel zijdig.

Parkeren in Canada en  de USA

Van de nomaden hoor ik, dat ze in Nederland, maar ook elders in Europa parkeergeld moeten betalen. Vooral in Nederland schijnen dat hoge bedragen te zijn. Voor mijn rust momenten op parkeerplaatsen in een stad of dorp, of in de Nationale Parken, hebben mijn gasten nog geen dollar moeten betalen!

Omdat ik 9.10 mtr lang ben, pas ik niet op een personenauto parkeerplaats. Zowel in Canada als hier in de de USA, houden ze heel eg rekening met mij en mijn collegé. Vaak zijn er parkeerplaatsen, zeker in de parken, voor RV’s.  (recreactional vehicles) In de stad moet je mij eigenlijk niet willen parkeren. Maar laatst was ik in Jackson en hebben ze mij haaks op 4 parkeerplaatsen gezet! Niemand die daar van op kijkt. Ik had daar trouwens een leuk uitzicht. Ik zag de zij- en achterkanten van woningen. Dat zag er niet echt fraai uit. De voorkant was mooi hoor, maar daar bleef het bij. Onbegrijpelijk wat een onverzorgde boel en dan die bossen spagetti (electriciteitsdraden)  die ik zag. Ook zag ik aan de zijkant van huizen de electriciteits- en gasmeters , met een slotje erop, zo maar buiten hangen! Ik begreep dat deze infrastruktuur,  in Nederland in de grond zit. Voor mij onbegrijpelijk natuurlijk.

Zo werd ik ook een keertje naast de spoorlijn geparkeerd. Nu, van uitrusten is het niet gekomen. Ik stond ongeveer om het kwartier op mijn assen te denderen vanwege de enorme goederentreinen die langs kwamen. 3 Locs voor en heel veel lange gevulde wagons er acher en tot slot soms ook nog 2 locs achteraan. Mijn gasten kijken hun ogen uit, naar de combinatie goederentreinen, die ze zien. Het schijnt dat het andere combinaties zijn dan wat ze o.a. over de Betuwelijn zien rijden.

Als ik op een camping geparkeerd wordt om te overnachten, sta ik soms op een geriefelijk vlakke beton of asfalt plaat, onder schaduwrijke bomen. Soms sta ik lekker  scheef . Nu heb ik daar zelf niet zoveel last van, maar ik hoor mijn gasten weleens een opmerking maken, dat de olie naar één kant in de pan vloeit, tijdens het aardappelen bakken, of anderszins. Helaas heb ik niet de mogelijkheid om dit te compenseren, door blokken of wiggen, of zoals bij nog luxere collegé, die extra pootjes kunnen uitzetten.

Nu ik het toch over campings heb, is me wel duidelijk geworden dat mijn gasten wisselende ervaringen hebben met het comfort.. Ik hoor ze nogal eens mopperen dat wifi langzaam of slecht is. De geluiden die ´s nacht tijdens mijn rust en de slaap van mijn gasten te horen zijn,  zijn heel wisselend. Soms het geluid van de High Way, of de trein, die voor iedere /vaak onbemande spoorwegovergang blaast, soms de vogels of krekels. Ook dat hoort bij het nomaden bestaan. Persoonlijk kan ik hier ook heel goed tegen. Ik ben hier echt voor gemaakt!

Het trekkersleven zit mijn continent bewoners in het bloed. Ja wat wil je als je grote afstanden moet overbruggen. Zoals ik nagenoeg iedere avond een andere campground oprijd, zo wordt dat door veel collegé gedaan.

Als u de reisverslagen van mijn gasten leest, begrijpt u vast wel dat ik al enige kilometers gereden heb. Mijn kilometerstand is nu ruim 6000. Ik zal u de mile stand onthouden.

O ja, nog iets over parkeertijden. Ik hoor het nomadenclubje soms verbaasd zeggen, we hebben helemaal geen parkeerschijf nodig. Nu gaat dit mijn parkeerpet te boven, maar ik heb geen bewijs nodig om ergens te staan, klaar!

TRIPPLE TRUCKER:

Laatst had ik een bijzondere parkeerervaring, die ik u niet wil onthouden.
Dat was aan het zoutmeer bij Salt Lake City. Naast me parkeert er een truck met 3 aanhangwagens! Ik voelde me  een echte Calimero. Het kwam zelf tot een gesprek tussen Ma en de chauffeur.  Hij vertelde  dagelijks onderweg te zijn van Salt Lake City naar Wendover, over die vreselijk saaie rechte weg van dik 180 km, met drie aanhangwagens. Zijn totale lengte is 105 mtr met 114 000 ton vracht! Ja, ja, u leest het goed! Hij werkt 14 uur per dag en rijdt dan meestal tussen de 550 en 600 km, 5 dagen in de week. Het verdient heel goed, zei hij. Ook heeft hij collegé, die 7 dagen van 14 uur maken en daardoor nog meer verdienen. Die tripplle contructie is alleen maar op lange rechte afstanden te gebruiken, aldus de chauffeur. Ma mocht zelfs een kijkje nemen in de cabine! Ik zie onderweg vaker een truck met 2 aanhangwagens een zgn dubble truck.

Ik leid momenteel een afwisselend bestaan,
Doordat ik met de nomaden op stap ben gegaan!
Mijn gasten zien een landschappelijke diversiteit
Hierop hebben ze zich goed voorbereid

Ik scheur van Staat naar Staat
Over High Way´s en door Parken
Mijn gasten laten Trutta de GPS assistent
De routes bij een harken.

Soms moet IK mijn interieur bijeen laten harken
Door het geschok en gebotst op wegen en in parken
De Belgische Boudewijnweg is in vergelijk
Soms een comfortabel hoog polig berber tapijt!

Over High Way´s niet geklaagd of getreurd
Ten opzichte van vroeger zijn er hier meer wegen
Waarvan iedereen profiteert op z´n beurt
En zich, zoals ik, overal heen kan begeven!

Beste fans, dit was het weer. En wie weet tot een volgende keer!

Apollo groet u!

 ….