Zand en sneeuw, wat een contrast!

Hallo allemaal,
Nogmaals vanuit San Fransisco een levensteken van de nomaden.
Hier volgt het volgende reisverslag.
Wij blijven nog 2 nachten op Candlestick RV-park. Het is beslist de moeite waard om in S.Fransisco rond te kijken.
Voor iedereen heel veel succes met alle activiteiten en hartelijke groetjes van
JaJaLeMa.

Reisdag van Las Vegas naar Mammoth Mountain Lake en bezoek aan Yosemite National Park.

Na binnen ontbijten met airco aan, omdat het buiten te heet is, rijden we na de koffie, om 10.15 uur de camping af. We zetten Apollo aan het infuus en rijden daarna Las Vegas uit. De lucht blauw. De temperatuur is hoog. Niet buiten komen! Het is een heerlijke airco reisdag. Omdat we van Canada Dream- eigenaar van Apollo – niet door  Death Valley mogen rijden, gaan we via HW 95 in noord westelijke richting naar Tonopah. Daar buigen we af naar het zuid westen en rijden over HW  6 naar Bishop. Hier vandaan moeten we naar het noorden richting naar Mono Lake. We willen  zo’n  500 km te rijden vandaag, deels door de Sierra Nevada., die toppen heeft hoger dan 4000 mtr. De hoogste is Mount Witney met 4418 mtr.
Het waait flink. Ook al rijden we niet door Death Valley, maar erlangs, ons uitzicht is niet minder doods. Eerst nog wat cactussen, daarna de dorre woestijn met af en toe een oase. We zien ook verschillende militaire oefenterreinen. Na een korte koffiestop met cookies, wordt er weer op Apollo’s  gaspedaal getrapt en zien we het eentonige woestijnlandschap aan ons voorbij glijden. Het waait  heel hard.  We zien in de verte het zand flink stuiven! We stijgen aardig. De hoogtemeter geeft zelfs één keer 2262 mtr aan. Eenmaal over de grens van Nevada naar Californië, zien we de weg als een lang slingerend lint door de woesternij voor ons lopen.  De lunchpauze is behoorlijk- wind en zanderig. De temperatuur intussen een stuk aangenamer dan in Las Vegas. Wat moet het daar ’s zomers heet zijn, gezien onze huidige ervaringen in september. Langzaam zien we het landschap groener worden. We slingeren met heel veel haarspelden de  Owens vallei in, nadat we 3 passen overgereden zijn.

Apollo krijgt nog een infuus. We rijden het laatste stukje van vandaag richting Mammoth Mountain RV Park, tussen Bishop en Crestvieuw.  De camping ligt op zo’n 2300 mtr.  Er komt steeds meer bewolking. Als we de camping oprijden regent het. Binnen eten. Als Leo gaat douchen valt er zelfs natte sneeuw! De volgende morgen worden we wakker en is het  4.5. graad in Apollo.Brrrrrrrrr. Buiten ligt er…… sneeuw!

Gelukkig heeft Apollo ook verwarming. Daar maken we nu dankbaar gebruik van. Wat een contrast met gisterenmorgen in Las Vegas. We hebben daar ons ontbijt binnen genuttigd omdat het te warm, al tegen de 30 graden was. Nu blijven we lekker binnen omdat het nog maar 5 graden is! Om 10.15 uur vertrekken we met prachtig weer. We bezoeken vandaag het Yosemite National Park via het Mono Lake.

Het bijzondere van het Mono Lake, zijn de kalk kegels ook wel tufa’s genoemd die uit het water omhoog rijzen.. Ze zijn over lange periodes ontstaan en als gevolg van een chemische reactie van het basische water met het uit de bodem opstijgende zoete water in het meer ontstaan.

Het Yosemite National Park  is volgens info sinds 1890, het 2^de nationale park van Amerika. (Yellowstone 1^ste ) . De Merced Rivier stroomt door de 13 km lange valley, met aan beide zijde loodrechte rotswanden. Het park is onderdeel van de Sierra Nevada. En heeft de hoogste top van de VS, de Mount Witney 4418 mtr . Tevens zijn er in dit park  Sequoiadendrons, die een grote omvang hebben en een rood/bruine vezelachtige bast, die nagenoeg onbrandbaar is. In het park zijn er ook een aantal watervallen. Op de website van het park lazen we dat die nagenoeg droog staan.En last but not least we gaan over de Tioga-pas 3036 mtr, de hoogste pas van de VS. We laten ons weer verrassen!

We komen bij Lee Vining en zien dat de Tioga Pass gesloten is. Jammer! We hebben geen zin om 7 uur om te rijden. We vermoeden dat de vers gevallen sneeuw niet zo’n groot probleem kan zijn. We rijden naar het Mono Lake en bekijken daar op afstand de Tufa’s die nog zijn overgebleven van het water mis managment. Gelukkig hebben natuurfreaks daar een halt aan kunnen brengen, zodat volgens info er weer herstel van de waterhuishouding optreedt.  In het Visitors Center aan het Mono Lake,  komt de ranger met een A-4tje  aanlopen waarop staat: Tioga road OPEN!  Hij plakt het op de balie en zegt: dat het verse telefonische info is! Op naar de Tioga-pas! We rijden onder de stralende zon met een lage temperatuur richting pas over HW 120. Een prachtig besneeuwd landschap glijdt aan ons voorbij. Duidelijk is te zien dat de sneeuw op grotere hoogte van de weg is geschoven. Eenmaal op 3032 mtr, op pashoogte  meten we  dat er wel 10 centimeter sneeuw gevallen is.We rijden het  park door. Het lijkt of je door de Alpen rijd. In Yosemite is het één soort gesteente, alleen maar graniet.

Door het contrast van blauwe lucht, bomen groen en sneeuw, schittert het zilver kleurige graniet in de zon. Een heel andere waarneming als in b.v. de Brice canyon of Zion. Daar heb je  rood- oranje kleurigere landschappen, door het ijzerhoudende rots. We lunchen op een mooi uitzichtpunt en vervolgen onze weg om 14.30 uur door het park. We komen na Siesta Lake in de stank van preventieve verbranding in het sequoiabos. De bodemvegetatie en de onderste takken worden verbrand. De boombast brand niet of nauwelijks. Hij verschroeit alleen. Het is even wennen als je met grote regelmaat de onderste helft van de stam zwart geblakerd ziet. Wat is het nut van die verbranding? De zon doorlatende opening, groei ruimte en stimulering van nieuwe aanwas. Dit kan alleen maar door brand, Door de hoge temperatuur minimaal 45 graden springt de pine appel open en laat hij zijn zaad vallen. Een deel van het zaad ontkiemt en zo ontstaat er weer nieuw bos.Ze noemen het reproducing. We zien nog een aantal plekken die er vers verbrand uit zien. Of dat van dit seizoen is? Er heeft een paar weken geleden een spontane bosbrand gewoed. Toen was een deel van het park dicht, o.a. de Tioga Pass. Langzaam  dalen we de vallei in naar de dalbodem. We zijn nu gezakt naar 1200 mtr.

Op naar het Yosemite Valley Visitors Center. Daar lezen we dat de meeste campings vol zijn. We worden daar nu niet meer warm of koud van. We zullen echt wel een plekje vinden voor vanacht. We laten Apollo nog een rondje rijden door het bezoekers hart van het park en zakken af naar het zuiden. We willen als het kan in Wawona op de camping overnachten, zodat we morgen naar het zuidelijkste punt van het park kunnen rijden. Daar staan de grootste sequoia’s van het park. Naar het zuiden afzakken op de kaart, is in werkelijkheid klimmen en dalen. We voeren ook een stevig zigzag beleid (haarspeldbochten). We komen om 18.15 uur op de camping midden het bos aan. Het is een prachtig gelegen camping op 1150 mtr hoogte. We kunnen uit een paar plaatsen kiezen. We zijn aangewezen op ons eigen comfort. Er zijn geen voorzieningen op deze camping! Leuk! Er staan nogal wat tenten. Het is een camping waar ook beren komen, want iedere plek heeft een berenkast. Het is snel donker en het koelt flink af. Binnen eten en naar bed. Snurk ze!

Yosemite en de reuzen bomen: Sequoia’s

Het is vannacht lekker afgekoeld tot 12.5 graden. Gelukkig niet zo koud als de nacht ervoor. Lekker de kachel aan en  binnen ontbijten. Het zonnetje schijnt volop maar het is nog fris als we buiten lopen.. We rijden om 10.00 uur naar de Mariposa Grove. Daar worden we teruggestuurd naar Wawona om vervolgens met de shuttle bus terug te komen. We zijn oversited en de parkings zijn vol. Als we eenmaal onze wandeling kunnen starten, nadat we eerst zijn terug gereden en vervolgens met de shuttle bij het beginpunt van de sequoia wandeling zijn, is het 11.00 uur.

Het blijkt inderdaad een verrassende wandeling te zijn met verschillende met naam genoemde reuzen als Grizzly en Californië tunnel. Hier loop je doorheen. We zien ook verschillende omgevallen sequoia’s. We zien eekhoorns, chipmunks, mule deers en de woodpecker(specht). Het geluid wat geproduceerd wordt doet eerder denken  aan het geluid van een forse hamer dan dat van de specht. Het is een fotogenieke wandeling. We proberen de omvang van sommige bomen te omvatten met ons 4tjes, maar dat lukt niet  als de boom een omvang van minstens 30 mtr heeft. Sommige sequoia’s zijn tussen de 60 en 94 meter hoog!

Deze seqouia wandeling voegt gelukkig  iets doe aan dat wat we tot op heden in Yosemite gezien hebben. Wat we gisteren zagen was een voor Europa oversized alpenlandschap.

Op naar San Fransisco:

Na de lunch rijden we om 14.00 uur richting St.Fransisco.via HW 140 naar de interstate 99. Door het woestijnklimaat, ziet het landschap er behoorlijk dor uit. De zwarte koeien lopen op sommige plaatsen door het gele gras. We zien grote cactussen,  mango  en olijf-gaarden. Ook verschillende wijngaarden. In Merced krijgt Apollo weer een infuus. Dan draaien we de interstate 99 op richting St. Fransisco. Nog steeds is het prachtig weer en zeker 30 graden. We zijn heel blij met onze airco! We zitten vandaag gelukkig maar  ongeveer 5 uurtjes in Apollo naar San Fransisco! Waar we om 19.00 uur de camping op draaien. Een heerlijke douche nemen en ons voorbereiden op de dag van morgen!