Apollo en de natuur.

Hallo Apollo fans,

Zoals u inmiddels gelezen hebt op de blog, ben ik flink uit m’n dak gegaan. Ik als Canadees heb niet alleen het e e.a. in Canada gezien in de provincies Britisch Columbia, en Alberta,  maar intussen ook in verschillende Amerikaanse Staten. Zo ben ik door delen van Montana, Wyoming, Colorado, Utah, Arizona, Nevada en Californië gereden. Ik hoop ik ook nog door Oregan en Washington te rijden. Ik wil nu eens wat groene ervaringen onthullen.

Met een hartelijke groet van Apollo en het nomadenclubje. Veel leesplezier!

Landschap: 

Het is heel mooi om iedere keer het landschap te zien veranderen. Ik hoorde mijn gasten zeggen, dat je het misschien een beetje moet vergelijken met de landschappen binnen Europa. Daar schijnt ook een grote diversiteit in te zijn. Het schijnt hier alleen een beetje oversized te zijn. Nu kan ik daar met mijn Apollo oren en ogen geen beeld van vormen.  Ik weet trouwens nog steeds niet waar die zitten. Ik heb begrepen, dat er in Europa toch niet zoveel geisers op een klein oppervlak te vinden zijn  als b.v. in het Yellowstone Park. En die Hoodoos in de Brice Canyon – overigens geen juiste benaming, het moet eigenlijk Brice Bassin zijn, hoorde ik - die zijn in Europa niet te vinden. En dan de vreemde rotsformaties in Arches  en rotsbogen of vensters, die zijn in Europa ook niet te vinden. Dan heb ik het nog niet eens over de mineralenrijkdom van Petrified N.P. gehad. Ongelofelijk! Daar ik m’n eigen land Canada beter ken, voegt het voor mij heel veel toe om hier rond te mogen rijden.

De noodzaak van een bosbrand:

In B.C (Britisch Columbia) en Alberta, waar ik met mijn nomaden het e.e.a. heb bekeken, hoorde ik van ze, dat die oneindige bosgebieden op verschillende hoogte mooi, maar wel erg saai zijn. Gelukkig zagen ze ter afwisseling stukken bos waar in het verleden wel eens een brand heeft gewoed  en waar zich nu volop jonge douglassparren, draaidennen en andere bomen ontwikkelen. Menig keer hoorden de nomaden, hoe belangrijk een bosbrand is. Om het bos te vernieuwen is een brand noodzakelijk. De spar- en andere appelsoorten laten hun zaden pas los bij een temperatuur van minimaal 45 graden celcius. Onder normale omstandigheden lukt dat niet. Alleen d.m.v.  hitte door brand kunnen appels hun zaden loslaten. Men probeert met regelmaat stukken bos gecontroleerd te laten branden. Vaak ontstaan branden spontaan, met soms vervelende consequenties. In ieder geval niet voor het bos. Dat hebben mijn nomaden nu op verschillende plaatsen heel duidelijk gezien. Het bos vernieuwt zichzelf Ook blijft in de bossen het vele dode hout liggen. Prachtige biotopen voor insekten.

Flora:

Een veel voortkomende struik is de “Sage” en “Paint Brusch” en “Juniperis”. Zowel in Canada als over mijn grenzen in de VS. Diverse soorten schijnbloemen en in de woestijngebieden  cactussen en diverse saxifragen. waarvan ik u de namen zal onthouden. Die zijn ook allemaal via de voor mij als planten-beet onvoorstelbare mogelijkheid op Google te vinden. Mijn nomaden hebben wat van die geplastificeerde A-4tjes met bloemen en planten in zo’n visitor center gekocht en daar snuffelen ze wel eens in. Dus zo kom ik ook het e.e.a. te weten. Ik begreep wel dat er in de meeste VS parken een grote diversiteit aan flora is.

Fauna:

Oeps, werd Ma verrast door 3 berenpups en het achterste van moeder  zwarte beer  en het hele nomadenclubje met een chipmunk en een eekhoorn hier en daar. Als verrassing kwam in Yellowstone de ontmoeting met de grizzly beer. En later de nodige mule deers, zo bleek later dankzij Dickie en Harolds opmerking. Er werden ook elks gespot en bighorn schapen in Zion. De nodige raven en de condors werden in de Grand Canyon gespot. Hebben de nomaden ook  nog vol verwondering staan luisteren naar het giga gehamer van  de woodpecker die op insektenjacht was. Voor mij altijd weer interessant om de verhalen van mijn nomaden bij terugkomst in mijn binnenste te horen. Natuurlijk was het krekelvolk en diverse vlindersoorten met regelmaat te zien.

Het weer:

Dat is een afwisselend gebeuren. Doordat ik veel kilometers vreet, kom ik door allerlei staten en die hebben verschillende klimaten. Soms word er  verschrikkelijk gezweten en soms is het heel koud.Vooral in Yosemite koelde het ’s nachts goed af. Ik heb zelfs ook al een winterse ervaring gehad en schrik niet……….. door de sneeuw gereden. U leest het goed, mijn leven is zeer afwisselend. En ik amuseer me prima!

P.S. Mijn kilometerstand geeft momenteel alweer meer dan 9000 kilometer aan.

                         , .