Dag 12 3e lange reisdag

Door Jan Mochel - 15-04-2013 02:32 Tien graden C. Bij het opstaan. Koud joh. Zijn we niet gewend. De manager van Lake Norman Resort is de vuilnis aan het collecteren. Wij vouwen $5 in een briefje en geven het hem. Wij willen toch graag iets betalen voor de stroom enz. Al geeft hij het aan het wezen en weduwen fonds. En wat schetst onze verbazing, laat dat nou ook nog het doel zijn. Vanmiddag zou hij toch iets doneren, dan kan hij onze donatie mooi in eens meestorten. De man praat lijzig, als een echte cowboy. Nou dient de eerlijkheid te vermelden, dat de bediening gisterenavond in het steakhouse, er ook niet vies van was. We tanken vol. Opvallend hoevaak een pakistaan/indier een tankstation bemand. Die van vandaag is de derde al. Het asfalt van de Carolina´s achter ons gelaten hebbende, genieten we van het gladde wegoppervlak van de Virginia´s. Wat een verschil. De Carolina´s en blijkens ook later in Pennsylvania hanteren het oude Belgische systeem. Beton-beton-betonbaantje. Het wordt steil. Heeel steil. We klimmen regelmatig naar 3500ft en hoger. En dalen in sneltempo weer naar 1200. En up we go again. Geaccidenteerd is een understatement. Mooi, maar vernietigend voor het brandstofverbruik. Als de V6.5 de 3500 toeren overschrijdt en dat doet hij zo ongeveer bij iedere puist, slurpt ie volgens mij zo ongeveer 1 op 1. Bij iedere klim breng ik, na goed in mijn spiegels gekeken te hebben of er niet zo´n gigant van een Peterbilt achter ons tuft, de snelheid terug naar 50 mijl p/u. Dat scheelt verbruik, denk ik. Net over de grens met West Virginia stoppen we bij het visitor center. Deze staat hanteert namelijk, net als Florida de Toll op grote highways. We willen, ook net als in Florida een pas aanvragen. Dat scheelt. Tijd en geld. Op de parking zijn ondanks de vele big rigs, grote plaatsen voor RV en trailer, bijna geen plaatsen vrij. Veel vrouwen, serieus vraag Marion maar, het waren echt alleen vrouwen, hadden de plaatsen op twee na allen als prettig ruim ervarend, in beslag genomen. Bij het visitor center is geen pas verkrijgbaar, want zoiets bestaat hier niet. Maar ons bezoek was niet zonder succes. We krijgen het advies de US-19 te volgen, ipv de I-77 en wel om drie redenen: 1. Mooier 2. geen toll 3. beduidend korter. En de 19 is mooier. Weliswaar hebben we geen vergelijkings materiaal, maar mooier dan dit kan bijne niet. Prachtige bossen, ruige rotsformaties en.......ontzettend diepe en prachtige kloven en ravijnen. We stoppen bij de New River Gorge Bridge en genieten van het uitzicht. Op de bodem van de ravijn kruipt een goederentrein, toeterend, voort. Hij is zo ver weg, dat we zoom nodig hebben om te zien wat het eigenlijk is. In de rivier, tussen het genoemde en nog een spoor, kletteren diverse watervallen en valletjes in de snelle stroom. Vlak voor de kruising met de I-79, die we verder noordelijk zullen volgen, komt van rechts een pick-up. Een Dodge uit de 50-er jaren. Geel, egaal geel. 35 mijl voor Clarksburg pakken we exit 91. In eerste instantie naar een state park campground. Maar deze is vol. Net als op onze vorige zaterdag state park poging John Pennenkamp in Key Largo. Dan de andere maar. Wat echter niet in de Woodall´s, een campground guide met 14.967 campings, stond vermeld was de breedte van de 4,5 mijl lange toegangsweg. Soms niet meer dan onze RV. En toch tweebaans. Goddank hebben we er daar maar een van. En dan ook nog op een breed gedeelte. Whisper Mountain ligt aan de Three Lick Rd. in Roanoke (West Virginia) en is prachtig gelegen aan een kreek in het dal van..........juist......de Whisper Mountain. Een van de bergketens van de Appelachen. De oostkust tegenhanger van de Rocky´s. Minder hoog, maar beslist niet minder mooi. De campingbeheerster heeft een Indiase (pleeg?)zoon met een hoog Norman Bates gehalte. En dat komt niet alleen door zijn kreupele loop, maar zeker ook door zijn grijnzende uitstraling. De restrooms kunnen we niet gebruiken. Die moeten geverfd worden, maar, mede omdat we vol gecharged worden, als we moeten poepen kunnen we ook in het woonhuis terecht. We bedanken voor de eer. We hebben Full Hook-up. We poepen wel in de camper. En we zetten de verwarming aan. Het is verdorie koel in het dal. Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.