Dag 16 vervolg van de rit naar Cape Cod

Door Jan Mochel - 18-04-2013 04:04 Heerlijk geslapen op onze motelkamer. Na een verfrissende wasbeurt, ontbijten in de camper en dan electronische sleutelkaart inleveren. Op de vraag of er een supermarkt in de buurt was, ons brood was bijna op net als verschillende andere producten, mompelde de toch heel erg veel op Clarence Seedorf gelijkende beheerder bevestigend, gevolgd door een route. Het eerste was begrijpelijk, hij knikte erbij. Het tweede heeft hij mij meermaals moeten herhalen voordat ik ruim de helft er van snapte, bleek later. Met veel gewring en toch wel redelijk vakkundig stuurwerk, manoevreerde ik de 11 meter niet scharnierende RV van de kleine parking, zodanig dat de toch behoorlijk in de weg staande bomen hun vorm konden behouden. Omdat Watkins Glenn state park nog gesloten was en omdat we geen druk hadden om ergens een bepaalde camping tijdig te bereiken, ze waren toch allemaal dicht, besloten we rustig te shoppen. In het paradijs voor glutenvrij patienten, Wegmans superrmarkt, vonden we alles wat we zochten behalve..........een SD kaart voor mijn filmcamera en wijn. Het eerste zat niet in het assortiment, het tweede mag volgens New York State Law niet anders dan in een liquor store verkocht worden. Overigens net als alle sterker alcoholische drankjes. We bergden de boodschappen op en liepen de nauwelijks 150 meter naar de store. Livingston Chardonnay was alleen in karaffen van 3 liter in voorraad. Hips. Dat moet dan maar. Op de vraag of de verkoopster een lokatie wist waar ze SD kaartjes verkochten gaf ze een heel duidelijk en lokatie technisch veel bruikbaarder antwoord dan bij de Wegmans super. In Cedar St., na three blocks to the right en dan opposit van de straat links. Perfect. Zo eenvoudig als het klonk, zo eenvoudig hebben we het dan ook gevonden. De SD kaart was ook nog eens in de aanbieding, maar omdat wij geen klantenkaart hadden, niet voor ons. Maar cheryl, die iets meer dan iets was, gebruikte haar kaart en dus kregen we hem toch goedkoper. Overigens flikte de kassierre bij de Wegmans het zelfde geintje. Ook voor voordeel voor ons. Leuke lui. We vertrokken weer uir Corning via de oprit naar de I-86 East. Enkele mijlen na de oprit werden we rechts ingehaald door een truck met een oversized load. Rechts ja, want als hij ons links had ingehaald, dan had hij onze camper van achter naar voren opengereten mert zijn heel heel heel ver uitstekende betonnen lading. En omdat ik dat in mijn spiegel zag aankomen, maakte ik gezwind plaats naar de linker baan. Weer enkele mijlen verder, tanken. Credit Card door de sleuf en........niet helemaal volgooien. Max. $75.-- (17 gallon). Daar doe je niet veel mee als je de tank van 55 gallon 3/4 leeg gereden hebt. En dus ging ik naar binnen en vroeg ik de kassiere of ze de pomp vrij kon geven, zodat ik vol kon tanken. Maar dat mocht ze niet. Ik kon praten en uitleggen als brugman, het was nee en het bleef nee. En dus stuurde ik de nauwelijk half vol bezine zittende camper maar weer de Interstate op. Op de Jct van de I-86 en de I-88 stuurde ik richting de laatste, richting Albany. Albany is een middelgrote stad in de staat New York, tevens de hoofdstad en ligt zo´n 130 mijl ten noorden van NYC. Hier in de states hebben ze, vind ik dan, een levendige en ook mooie historie in het bouwen van fijne auto´s. Ik kan het daarom maar weinig begrijpen waar die hang naar Japanse en Koreaanse producten vanddan komt. Ook de duitse autoindustrie tiert hier welig. Nou ja, Merc, BMW en Audi dan. Op TV wordt zo ongeveer om de commercial je aandacht getrokken door een uitbundige aanprijzer voor Soeberoe. Ja, Subaru. Maar dan na een tongfractuur. Als treinofiel kan ik hier ook meer genieten van al het mooist op twee staven. En als zuinige hollander nog meer van de prijzen van Toll. Meer dan 5 dollar hebben we nog niet betaald na een halve dag gebruik van de Interstate. Al rijdend richting Albany passeerden we illustere stads en dorpsnamen uit de oude founding fathers oprichtings tijd van het huidige New England, Middleburgh, Amsterdam en ff verderop Rotterdam. En een dorpje genaamd.....Tioga, de naam van ´ons´ favoriete online Amerika reisbureau. Bijklussen? Naast Albany was de aanduiding van de richting weer eens ouderwets wazig en dus hebben wij ons weer verreden. Weer in de staat New York dan wel. Typisch. Volgens Rand, de zoon van de oude McNally, konden we de I-90 op twee manieren richting Boston opgaan. In Albany zelf op de Jct. van de I-88 en de I-90. Of van de I-88East naar de 81South en dan achter Albany naar de I-90East We kozen voor de laatste en dus reden we bij de eerste vermelding van richting naar Boston en de Mass Trnpk, ja spreek dat maar eens uit, reden we daar rechtdoor. En dat bleek fout. We hadden op de Jct van de 88 en de 81 het centrum van Albany als eerste keus moeten herkennen. En bij, wat wij dachten dat de eerste keus was, de Jct met de 81 en de 90, hadden we wel degelijk de 90 moeten aanhouden. Dat betekende een omweg van ruim 60 mijl. Voor de grens met Massachusetts toll betalen, de taats grens over en weer een nieuw kaartje pakken voor de I-90 ofwel de massachusetts turnpike (tong weer uit de knoop?) 7 mijl achter de toll een service afrit, echter zonder overnachting. Lee heette het gat. 30 mijl verder, nieuwe kans. Weer geen overnachting mogelijk, dan koud zonder voorziening in onze eigen camper. En daar we langs de weg nog diverse besneeuwde plekken hadden gezien, lokte dat allesbehalve. Nog eens 29 mijl verder, Westfield (Ma.) Twee motels, waarvan alleen het holliday inn express aangekondigd. We kozen voor de EconoLodge Inn & Suites. Voor 69,- waren we de man. Tax included. Naast de Lodge een filiaal van Wendy´s, in Amerika de betere fastfood. Internet, want ook in dit motel was Wifi (WeiFei zoals ze hier zeggen) included en free, internet dus leerde dat Wendy´s veel kon doen voor coeliaken. Heel veel producten waren glutenvrij. Alleen jammer dat ze niet alle medewerkers hadden geinformeerd over hoe en wat en hoe er mee om te gaan. FF blog bvijhouden, enkele ´slokjes´ wijn met ijsblokje (wat worden we weer gestraft) beetje smoelenboek, douchen en................zzzzzzzzzzz. Morgen naar Provincetown op Cape Cod. Walvissen spotten.

Reacties

Ray Huijten 18-04-2013 12:29 {{button-11305}}

raar dat je niet zoveel kan tanken als je wilt, maar ik heb weer genoten van jullie verhaal. gtz ray

Jan Mochel 18-04-2013 14:53 {{button-11306}}

danke ray. fijn dat je ons volgt. eigenlijk is dat niet vol kunnen tanken ontstaan na misbruik van credit cards. hier in de states haal je je kaart door een sleuf en je begint te tanken. geen pin, geen handtekening niks. dus iedere gek kan een heel dorp van benzine voorzien, als er geen limiet was. Soms kan je je kaart bij de bediende achterlaten en dan zet hij de pomp vrij. Maar meestal moet je als ID bij die pompen je Zip code ingeven en als niet yank heb ik die niet.
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan