Christina Lake

Door A.D. Vermeulen - 02-06-2013 05:07 Het is nu 1 juni en omdat we gisteren geen verbinding hadden nog even een terugblik. We vertrokken toen vanaf camping Williamson Lake. Hier is AD trouwens gebeten door een Berner Senner. Hoe kan dat? Onderweg werden we al vlot geconfronteerd met het feit dat ook hier dieren worden doodgereden in het verkeer. Aan de kant van de weg lag een dode zwarte beer. Akelig om te zien. We hebben ons reisschema veranderd en gaan langs de Amerikaans grens en dan door het Manning Park naar Vancouver. Maar zover is het nog niet. Op deze dag zijn we overgestoken met een veerboot en dat duurde ong. 20 minuten. Onderweg nog een paar keer gestopt om weer te genieten van al dat mooi's. In Nakusp werden we gewezen op een Japanse en een "gewone tuin" leuk maar het is is niets in vergelijking met de Nederlandse tuinen. We hebben afgelopen nacht geslapen op een camping aan een snelstromende rivier met heeeeeel veeeeeel geluid en dus slecht geslapen. Eerst stonden we er alleen maar tot mijn grote opluchting kwamen er nog 3 campers bij. Het plaatsje heet Slocan. Er wonen volgens mij 3 man en een "paardenkop". Vanmorgen, dus 1 juni weer verder gegaan met als einddoel Christina Lake. We reden via de Bonanza Pass en wij maar zoeken naar de Fam. Cartwright ( of leven die niet meer?) Daarna door het Nancy Greene National Park. Onderweg gestopt bij de Brillant Suspention Bridge. Inmiddels zitten we op Skanks Campground in Christina Lake waar we vanmiddag nog gevaren hebben op het prachtige meer. AD was de stuurman en ik de enige bootvluchteling. Het was een beetje fris maar de laatste dagen hebben we prima weer en zelfs de zon laat zich regelmatig zien. We zien nu ook geen Nederlanders meer. Morgen gaan we onze route vervolgen en misschien zetten we nog wel voet op Amerikaanse bodem. (Volgens AD niet) Als het lukt dan tot morgen. Groetjes Rietje Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.