Van de kust naar de Columbia Rivier

5 juli 2013.

In Lincoln city hebben we een plekje op een mooie KOA-camping. We hebben niet veel van het vuurwerk gehoord afgelopen nacht. Vandaag rijden we nog een stukje van de mooie kustweg die we gister ook gevolgd hebben. Bij Pacific City gaan we van de grote weg af en volgen we een kleinere weg pal naast de kust. Eerst gaan we een eind het strand over. Vuurwerkresten van gisteravond zien we maar ook surfers die hier prachtige golven hebben. Zelfs de kampvuurtjes branden nu al weer, midden op het strand. Auto’s rijden hier het strand op met een trailer erachter en daarop een visbootje. De visbootjes komen uit de oceaan weer terug en kiezen een grote golf uit en eindigen dan op het strand, spectaculair om te zien! Een stukje verder zien we de 3 capes, gewoon enorm grote rotsen midden in de zee. Bij cape Meares lopen we naar de vuurtoren. Die is kleiner dan die van Ameland. In Amerika is alles groter maar de vuurtorens dus niet! Wat ook vreemd is, is dat we een pad op moeten lopen en de vuurtoren aan de bovenkant eerst zien. Daarna kunnen we naar beneden en zien we dus een betrekkelijk kleine vuurtoren. Hier in de buurt staat "de" Octopus boom, dat is een gewone boom maar hij begint gelijk met vertakkingen uit de grond, heeft dus geen echte stam. Daar zal de naam dus wel vandaan komen. Volgens Klaas een soort boom die ook bij ons wel voorkomt.  Het weer is wat bewolkter dan gisteren maar de zon komt er al door. De kust blijft prachtig om te zien. Toch gaan we weer het binnenland in. Het plan was om verder langs de kust te blijven rijden maar een plotselinge wegversperring maakt dat onmogelijk. Blijkt dat er een stuk van de rotsen is ingestort. Na ja, dan maar een klein stukje terug en dan dwars oversteken naar Tillamook. In deze plaats doen we boodschappen.  Een gigantische supermarkt Safeway met van alles en nog wat en volgens mij met mooie prijzen. Totdat we bij de kassa komen. Blijkt dat je een of andere kortingskaart moet hebben, die hebben wij dus niet, en daarom meten we aanmerkelijk meer voor de boodschappen betalen. Rare jongens, die amerikanen! In Tillamook moet volgens onze nicht Lydia een fabriek staan die kaas maakt. Nou daar hebben wij nu geen belangstelling voor, dat kunnen we in Fryslân wel zien. Bovendien is de kaas die ze hier maken niet lekker. In bepaalde winkels kun je wel Gouda kaas krijgen, maar dat is erg duur. Het blijft lachen op de parkeerplaats van deze giga supermarkten. Wij staan er breeduit met de camper en verder allemaal auto’s in soorten en maten. Ook deze keer hebben we een warme maaltijd meegenomen en dus kunnen we weer even vooruit. Dat is ook wel nodig want we gaan nu richting Portland een hele grote stad. Onderweg hier naar toe zien we dat er meer graan en zo verbouwd wordt.  In de map met wegenkaarten hebben we de juiste route  dwars door de stad heen uitgepuzzeld en Klaas rijdt dus het moet goed gaan. Ruim 3 kwartier doen we over het doorkruisen van deze stad. Het was een moeilijk stuk rijden dus nemen we even pauze. We gaan op weg naar de Columbia rivier. Er is een oude highway 30 en die gaan we volgen. Natuurlijk stoppen wij ook bij het meest bekende uitzichtpunt over de rivier.

De Interstate 84 loopt er langs en die is 2x2 banen breed. De rivier is zeker 10 x breder! We blijven deze oude weg volgen en gaan van waterval naar waterval. Het is een mooie oude weg met mooie huizen. Ook de namen van de watervallen zijn mooi: Latourell, Bridal Veil, Multnomak Falls en Horsetail. Hier hebben we allemaal foto’s van gemaakt. Eentje, Multnomak, is zo geliefd, daar komen jaarlijks meer dan 2 miljoen bezoekers.

Hier heb ik vooral naar alle soorten mensen gekeken. Heel veel mensen uit Pakistan en India. Weinig tot geen mensen uit Oostbloklanden. Iedereen met de hele familie op de foto voor de waterval, het levert soms vermakelijke tafereeltjes op. Langs de rivier lopen spoorrails. De trein komt luid toeterend aan, twee locomotieven aan de voorkant, heel veel wagons met dubbele containers erop en dan nog twee locomotieven aan de achterkant. Alles in Amerika is groter, zeker de treinen, maar de vuurtorens niet. We gaan verder en rijden inmiddels op de 84 East. In dit land is het makkelijk want de even nummers van de wegen gaan horizontaal, dus van Oost (East) naar West. De oneven nummers gaan van Noord naar Zuid. We rijden tot aan The Dalles. Een prachtige rit vlak langs de grote rivier. De kust was mooi maar de omgeving van deze rivier is ook prachtig.