Grand Canyon en verder
Door Mirjam Roters en Hans van der Zwan -
01-07-2013 17:55
Maandagavond nog even vuurtje gestookt na het eten. We stonden op
een mooie camping bij Lake Powell, een mooi meer ontstaan door de
aanleg van een stuwdam. Dinsdag 25 juni, 50 km moeten omrijden naar
Grand Canyon, omdat de weg was afgezet. Iets wat in Nederland
ondenkbaar is. Viel wel even tegen. De rit was door een super saai,
slaapverwekkend, deprimerend landschap. Maar het was de rit hier
naar toe wel waard. De Grand Canyon is enorm. Onderweg naar de
camping gestopt bij Dessert View, een mooi uitzichtpunt over de GC
met heel diep de Colorado rivier. Tijdens onze lunch op de camping
hadden we een bijzondere ervaring. Ineens trok de wind aan met een
enorm geluid en in no time zaten we midden in een soort zandstorm.
Zo snel als het begon zo snel was het ook weer over. Minutenwerk.
's Middags naar een film geweest over de Canyon in het IMax
theater. Verder een beetje geluierd. Ook hier weer de
shuttlebussen. Alles prima geregeld en verzorgd. Ook op de camping
een paar Elken op visite gehad. Zie foto. Woensdag 26 juni in de
ochtend de South Kaibab Trail voor een deel gelopen naar Oh Ahh
point. Werkelijk een oh, ah punt. Je daalt dan af in de Canyon en
krijgt een mooie indruk van de grootsheid. Zie foto. We zitten nog
steeds zeer hoog, op zo'n 2500 meter en dat is wel merkbaar. Minder
zuurstof, snel kortademig en af en toe wat hoofdpijn. We zitten al
dagen op het Coloradoplateau maar het went nog steeds niet. De
warmte zal ook wel parten spelen. In de middag op Amerikaanse wijze
ergens geluncht, vlees, patat en koolsla afgeblust met cola. Voor
vrouwen hadden ze halve porties. We voelen ons hier toch wel
redelijk klein, gezien de natuur en de porties eten die worden
geserveerd. Na het eten nog wat langs de rand van de kloof gelopen
en een museum bezocht. Vroeg gegeten om op tijd een stuk van de
South Rim te lopen tijdens de sunset. Een populaire bezigheid, die
we al in verschillende landen hebben meegemaakt. Mooi om te zien
hoe iedereen geniet van een zonsondergang op een bijzondere plek.
Donderdag 27 juni: Op tijd weg voor een behoorlijke rit met onze
gemotoriseerde huifkar. We laten ons begeleiden door the Holmes'
Brothers, Johnny Lee Hooker, the Decemberist(toepasselijk in juni)
en good old (dood inmiddels) Roy Orbison. Halverwege gestopt bij
het plaatsje Seligman, bedankt voor de tip Martin, erg leuk. Back
to the fifty's. Route 66 is daar begonnen en vereeuwigd in Disney
's Cars. Weer een filmmoment! Dus Ryan, je ziet oma Mirjam op de
foto samen met een lifemodel! Tijdens de lunch in de plaatselijke
kroeg Route 66 Roadrunner werden we na jaren weer eens herkend als
het echtpaar Spielberg. Ik had me ook een aantal dagen niet
geschoren. Toen verder naar Lake Havesu. Camping aan het meer. 41
graden Celsius, dus reden om met de stoelen in het water bier te
drinken. Gelukkig was hier ook een plaatselijke brouwerij waar we
heerlijk hebben gegeten en nog meer bier hebben gedronken met
uitzicht op de London Bridge. Je gelooft het of niet maar deze was
in Londen afgebroken, getransporteerd naar dit dorp en weer
opgebouwd. Het plaatselijke bier maar ook de Californische wijnen
zijn overheerlijk. Vrijdag 28 juni: Even lekker gezwommen in het
meer en toen weer on the road. The road to hell van Chris Rea was
hierbij o.a. erg toepasselijk. Onderweg kwamen we van alles tegen
op de weg. Enorme campers, genaamd trailers met auto's aan hun
trekhaak maar af en toe voor de verandering ook boten. Een lange
rit met eindbestemming Los Angeles. Weinig tot geen rustplaatsen
onderweg en slecht wegdek. Wat zijn we verwend in Nederland.
Vandaar the road to hell. Temperatuur is hier extreem hoog. Spraken
iemand op de rustplaats en die vertelde ons dat records deze dagen
gehaald gaan worden. Dit weekend worden temperaturen van 45 graden
verwacht. Zelfs voor Mirjam die normaal pas bij 25 graden ontdooid,
is dit te veel van het goede. We zitten nu aan een witte
'Sebastiani' . In Middelburg kopen we de rode versie voor
bijzondere momenten bij de Moriaan. Zaterdag 29 juni, heel vroeg op
en om 7.30 al lopend naar de metro omdat we op tijd de hop on hop
off bus willen gaan nemen voor een rit door LA. Los Angeles is een
ongelooflijk grote stad en alles ligt heel ver uit elkaar. Via zo'n
bus zijn er vier routes door de stad mogelijk. Geadviseerd wordt om
slechts 2 routes op 1 dag te doen, zo groot is het hier dus. We
hebben de rode route, die o.a. door Beverly Hills gaat waar de
Stars wonen, genomen en de gele route naar de pier van Santa Monica
(aan het strand). Daar de draaimolen gezien uit de film 'TheSting'.
wat ons opvalt is dat beroemde films hun lokaties, als het niet in
een studio is, in de buurt zoeken. kunnen de acteurs op de fiets
naar hun werk. Vandaar uit nog gewandeld over Venice boulevard. in
de volksmond ' de Boardwalk' genoemd. Twee soorten mensen ontmoet
je daar. Mensen die graag gezien willen worden en mensen die dit
als een vermakelijk tafereel beschouwen. De meeste types die we
daar nu tegenkwamen zagen eruit of dat ze binnen afzienbare tijd
zouden overlijden of dat ze opgenomen/opgepakt zouden worden.
Uiteraard gelopen over de Walk of Fame. Zorro, Spiderman en o.a.
Minnie en Mickey Mouse proberen je daar over te halen om met hun op
de foto te gaan. Wat een aparte wereld. Verder dachten we even dat
we Steven Spielberg tegenkwamen maar net als bij de beren hebben we
geen celebraties gezien. Zondag 30 juni, om 8.00 en route voor een
rit over Pacific Coast Highway 1, een rit die voert langs de kust
van de Stille Oceaan richting San Francisco. Deze weg behoort tot
de mooiste wegen van de wereld. Onderweg gestopt voor een koffie
break bij Solvang, een idyllisch plaatsje, geheel in Deense stijl,
gesticht door Deens immigranten. Deze plek was de inspiratiebron
voor The Horse Whisperer. De echte Horse Whisperer komt hier
namelijk vandaan. De tocht langs de oceaan is prachtig mooi. Veel
mooie uitzichtpunten. Onderweg een hele kolonie zeeolifanten gezien
(die waren in tegenstelling tot beren en celebraties niet
ingepland). We hadden gedacht nog even lekker aan het strand te
kunnen liggen maar dat bleek een utopie te zijn. De temperatuur is
stukken lager dan in LA en er waait een koude wind. Fleecetrui is
geen overbodige luxe. We moeten verder rijden voor een camping dan
we dachten, want langs de oceaan mogen geen campers op de campings.
Uiteindelijk rond 18.30 uur camping gevonden. Hans heeft heerlijke
originele american pancakes gebakken en samen met een Pinot Noir
hier uit de omgeving, wordt het weer een culinair hoogstandje. Net
een mailtje van Kim ontvangen, Joehoeeeee, ze komt eraan. Leuk om
de laatste dag van onze vakantie samen met haar een dag in San
Francisco door te brengen en dan samen met haar terug te vliegen.
Zover is het echter nog niet. Vandaag staan er nog verschillende
dingen op het programma, we moeten nog een keuze maken. Nu net,
tijdens ons ontbijt hadden we een ohhhhhhhh moment. Voor het eerst
hebben we een kolibrie in het wild gespot op onze camping die
praktisch naast een soort A10 ligt. Heel bijzonder!!! Zullen
proberen nog wat foto's te downloaden. Groetjes, Mirjam en Hans
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Reacties
Martin 01-07-2013 20:42 {{button-13964}}
Thanks for the update.
Lovely photos.
Hope you are managing to survive the heat, and have missed the forest fires that have been on the news.
Very envious of your trip.
Martin.
gertenels 01-07-2013 21:31 {{button-13966}}
Wij gaan richting het noorden. Thuis lees ik jullie verdere verslag. Nog maar even lekker genieten daar. Bon route
Hannie en Frans 02-07-2013 10:45 {{button-13980}}
marian siereveld 02-07-2013 11:10 {{button-13982}}
Ronald en Anita 03-07-2013 22:14 {{button-14058}}
Goeie reis terug.
Groetjes