Grand Canyon en verder

Door Mirjam Roters en Hans van der Zwan - 01-07-2013 17:55 Maandagavond nog even vuurtje gestookt na het eten. We stonden op een mooie camping bij Lake Powell, een mooi meer ontstaan door de aanleg van een stuwdam. Dinsdag 25 juni, 50 km moeten omrijden naar Grand Canyon, omdat de weg was afgezet. Iets wat in Nederland ondenkbaar is. Viel wel even tegen. De rit was door een super saai, slaapverwekkend, deprimerend landschap. Maar het was de rit hier naar toe wel waard. De Grand Canyon is enorm. Onderweg naar de camping gestopt bij Dessert View, een mooi uitzichtpunt over de GC met heel diep de Colorado rivier. Tijdens onze lunch op de camping hadden we een bijzondere ervaring. Ineens trok de wind aan met een enorm geluid en in no time zaten we midden in een soort zandstorm. Zo snel als het begon zo snel was het ook weer over. Minutenwerk. 's Middags naar een film geweest over de Canyon in het IMax theater. Verder een beetje geluierd. Ook hier weer de shuttlebussen. Alles prima geregeld en verzorgd. Ook op de camping een paar Elken op visite gehad. Zie foto. Woensdag 26 juni in de ochtend de South Kaibab Trail voor een deel gelopen naar Oh Ahh point. Werkelijk een oh, ah punt. Je daalt dan af in de Canyon en krijgt een mooie indruk van de grootsheid. Zie foto. We zitten nog steeds zeer hoog, op zo'n 2500 meter en dat is wel merkbaar. Minder zuurstof, snel kortademig en af en toe wat hoofdpijn. We zitten al dagen op het Coloradoplateau maar het went nog steeds niet. De warmte zal ook wel parten spelen. In de middag op Amerikaanse wijze ergens geluncht, vlees, patat en koolsla afgeblust met cola. Voor vrouwen hadden ze halve porties. We voelen ons hier toch wel redelijk klein, gezien de natuur en de porties eten die worden geserveerd. Na het eten nog wat langs de rand van de kloof gelopen en een museum bezocht. Vroeg gegeten om op tijd een stuk van de South Rim te lopen tijdens de sunset. Een populaire bezigheid, die we al in verschillende landen hebben meegemaakt. Mooi om te zien hoe iedereen geniet van een zonsondergang op een bijzondere plek. Donderdag 27 juni: Op tijd weg voor een behoorlijke rit met onze gemotoriseerde huifkar. We laten ons begeleiden door the Holmes' Brothers, Johnny Lee Hooker, the Decemberist(toepasselijk in juni) en good old (dood inmiddels) Roy Orbison. Halverwege gestopt bij het plaatsje Seligman, bedankt voor de tip Martin, erg leuk. Back to the fifty's. Route 66 is daar begonnen en vereeuwigd in Disney 's Cars. Weer een filmmoment! Dus Ryan, je ziet oma Mirjam op de foto samen met een lifemodel! Tijdens de lunch in de plaatselijke kroeg Route 66 Roadrunner werden we na jaren weer eens herkend als het echtpaar Spielberg. Ik had me ook een aantal dagen niet geschoren. Toen verder naar Lake Havesu. Camping aan het meer. 41 graden Celsius, dus reden om met de stoelen in het water bier te drinken. Gelukkig was hier ook een plaatselijke brouwerij waar we heerlijk hebben gegeten en nog meer bier hebben gedronken met uitzicht op de London Bridge. Je gelooft het of niet maar deze was in Londen afgebroken, getransporteerd naar dit dorp en weer opgebouwd. Het plaatselijke bier maar ook de Californische wijnen zijn overheerlijk. Vrijdag 28 juni: Even lekker gezwommen in het meer en toen weer on the road. The road to hell van Chris Rea was hierbij o.a. erg toepasselijk. Onderweg kwamen we van alles tegen op de weg. Enorme campers, genaamd trailers met auto's aan hun trekhaak maar af en toe voor de verandering ook boten. Een lange rit met eindbestemming Los Angeles. Weinig tot geen rustplaatsen onderweg en slecht wegdek. Wat zijn we verwend in Nederland. Vandaar the road to hell. Temperatuur is hier extreem hoog. Spraken iemand op de rustplaats en die vertelde ons dat records deze dagen gehaald gaan worden. Dit weekend worden temperaturen van 45 graden verwacht. Zelfs voor Mirjam die normaal pas bij 25 graden ontdooid, is dit te veel van het goede. We zitten nu aan een witte 'Sebastiani' . In Middelburg kopen we de rode versie voor bijzondere momenten bij de Moriaan. Zaterdag 29 juni, heel vroeg op en om 7.30 al lopend naar de metro omdat we op tijd de hop on hop off bus willen gaan nemen voor een rit door LA. Los Angeles is een ongelooflijk grote stad en alles ligt heel ver uit elkaar. Via zo'n bus zijn er vier routes door de stad mogelijk. Geadviseerd wordt om slechts 2 routes op 1 dag te doen, zo groot is het hier dus. We hebben de rode route, die o.a. door Beverly Hills gaat waar de Stars wonen, genomen en de gele route naar de pier van Santa Monica (aan het strand). Daar de draaimolen gezien uit de film 'TheSting'. wat ons opvalt is dat beroemde films hun lokaties, als het niet in een studio is, in de buurt zoeken. kunnen de acteurs op de fiets naar hun werk. Vandaar uit nog gewandeld over Venice boulevard. in de volksmond ' de Boardwalk' genoemd. Twee soorten mensen ontmoet je daar. Mensen die graag gezien willen worden en mensen die dit als een vermakelijk tafereel beschouwen. De meeste types die we daar nu tegenkwamen zagen eruit of dat ze binnen afzienbare tijd zouden overlijden of dat ze opgenomen/opgepakt zouden worden. Uiteraard gelopen over de Walk of Fame. Zorro, Spiderman en o.a. Minnie en Mickey Mouse proberen je daar over te halen om met hun op de foto te gaan. Wat een aparte wereld. Verder dachten we even dat we Steven Spielberg tegenkwamen maar net als bij de beren hebben we geen celebraties gezien. Zondag 30 juni, om 8.00 en route voor een rit over Pacific Coast Highway 1, een rit die voert langs de kust van de Stille Oceaan richting San Francisco. Deze weg behoort tot de mooiste wegen van de wereld. Onderweg gestopt voor een koffie break bij Solvang, een idyllisch plaatsje, geheel in Deense stijl, gesticht door Deens immigranten. Deze plek was de inspiratiebron voor The Horse Whisperer. De echte Horse Whisperer komt hier namelijk vandaan. De tocht langs de oceaan is prachtig mooi. Veel mooie uitzichtpunten. Onderweg een hele kolonie zeeolifanten gezien (die waren in tegenstelling tot beren en celebraties niet ingepland). We hadden gedacht nog even lekker aan het strand te kunnen liggen maar dat bleek een utopie te zijn. De temperatuur is stukken lager dan in LA en er waait een koude wind. Fleecetrui is geen overbodige luxe. We moeten verder rijden voor een camping dan we dachten, want langs de oceaan mogen geen campers op de campings. Uiteindelijk rond 18.30 uur camping gevonden. Hans heeft heerlijke originele american pancakes gebakken en samen met een Pinot Noir hier uit de omgeving, wordt het weer een culinair hoogstandje. Net een mailtje van Kim ontvangen, Joehoeeeee, ze komt eraan. Leuk om de laatste dag van onze vakantie samen met haar een dag in San Francisco door te brengen en dan samen met haar terug te vliegen. Zover is het echter nog niet. Vandaag staan er nog verschillende dingen op het programma, we moeten nog een keuze maken. Nu net, tijdens ons ontbijt hadden we een ohhhhhhhh moment. Voor het eerst hebben we een kolibrie in het wild gespot op onze camping die praktisch naast een soort A10 ligt. Heel bijzonder!!! Zullen proberen nog wat foto's te downloaden. Groetjes, Mirjam en Hans Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.